Hallo allemaal, Wij hebben afgelopen vrijdag bij de ha om een doorverwijzing gevraagd zodat we kunnen starten voor een 2e kindje. Onze zoon is nu 1,5 en we hadden het geluk dat ik bij de verse terugplaatsing van de ivf behandeling direct zwanger was. Daarnaast hebben we het geluk dat we nog een groot aantal cryo's hebben. Het is nu wachten op een uitnodiging voor de intake bij de Gyn. Daar zal zo'n zes weken overheen gaan. Het is dus op z'n vroegst in november/december dat we ons kunnen aanmelden voor een terugplaatsing. Ik merk dat, nu de kogel door de kerk is, ik het toch weer spannend vind en het begint te kriebelen. Zijn er meer meiden die rond die periode verwachten te starten? Groeten Else
Hoi hoi!! Lijkt bijna ons verhaal... Onze zoon is bijna 16 maanden en 'ontstaan' na ICSI 😉 Vanmiddag hebben we afspraak bij de gyn om terugplaatsing van onze cryos te bespreken. Ik ben benieuwd hoe snel dit kan..... Voelt toch eigenlijk best wel spannend en definitief zo'n beslissing. Van de ene kant voelt het nog wat snel na de 1ste maar we weten ook dat als de cryos niet lukken dat we dan weer ICSI cyclus door moeten en dat duurt natuurlijk ook een tijd. Een nieuwe ICSI sta ik nog niet helemaal achter aangezien ik vorige keer heel erg ziek ben geworden door overstimulatie. Spannend hoor!!!! Groetjes
Hoi, Wat leuk dat je hebt gereageerd! Hoe was het bij de Gyn vanmiddag? Ik herken wat je zegt qua spanning. Wij staan er ook in dat we niet nog een keer een behandeling doen. Ik ben zonder problemen door de behandeling gekomen, en doordat ik direct zwanger was hebben we het niet als zwaar ervaren. Maar we wilden graag een kindje en dat is gelukt. Nog een kindje is alleen maar meer slagroom op de taart. Maar het is voor ons gevoel geen 'moeten'. In welk ziekenhuis lopen jullie?
Gesprek gehad bij fertiliteitsarts. Ze was nogal kortaf en binnen 5 min stonden we weer buiten. Het leek alsof ze het niet echt belangrijk vond ('jullie hebben er tenminste al 1') en het succespercentage van cryos deed ze nogal negatief over.... Ik moet nu afwachten totdat ik mijn volgende menstruatie heb en dan bellen en starten met oestrogenen. Nou kan dat wel ff duren want ik heb PCOS dus mijn cycli zijn lang en onregelmatig en ik heb net een menstruatie gehad. Als ik over 6 weken nog niet ongesteld ben moet ik waarschijnlijk medicatie om het op te wekken. We zijn in Eindhoven in Catharina Ziekenhuis. Jullie? Spannend hoor! Ook aangezien we het deze keer aan niemand willen vertellen voordat we echt 12 weken zwanger zijn (als dat lukt!!). Met de iCSi destijds wist zowat de hele wereld wat er speelde en wanneer ik mocht testen etc.
We zijn ook bezig met icsi voor hopelijk 2e kindje, maar wij hebben de huisarts en fertiliteitsarts "overgeslagen". Ik had gelijk het speciale IVF nummer gebeld dat we wouden starten met de cryo's. Dat was geen probleem en ik kon gelijk starten met de medicatie bij de volgende menstruatie. Het recept van de medicijnen en het schema kreeg ik per post opgestuurd. Ik moet er wel bij vermelden dat we al lange tijd in het ziekenhuis hebben gelopen voor 1 kindje en inmiddels kende ik iedereen en werd ik ook herkend door doktoren en assistenten. Helaas zijn de cryo's en icsi 1 mislukt en ben nu bezig met icsi 2. Mijn dochter is nu 14 maanden. (Toen ze 6 maand was hebben we gebeld)
@Fee86: Dat was wel een erg kort gesprekje dan.. Heb je dat als vervelend ervaren? Ik meende dat ik ook een lichamelijk onderzoek krijg, echo van baarmoeder en eierstokken etc. Ben jij verder niet onderzocht? Wij lopen in het VU in samenwerking met het WFG. Ik schrok een beetje van de resultaten mbt zwangerschappen door cryo's. Ik merk dat ik mezelf misschien een beetje rijk heb gerekend doordat het de vorige keer direct raak was.. Hopelijk start je lichaam zelf op. Maar hoe dan ook, mag je nu toch gaan aftellen tot jullie gaan beginnen. @Panter1984: Leuk dat je gereageerd hebt! Fijn dat het zo kan en dat je direct terecht kunt! Ik kijk er op een bepaalde manier wel naar uit onze gyn en de fertiliteitsassistente weer te zien. Zij hebben alle onderzoeken meegemaakt, toen de bbz + operatie en daarna alles mbt tot ivf (behalve de punctie + tp). Ik heb daar zoveel aan gehad. Ervaren jullie de wens voor een 2e kindje anders? Of net zo sterk of misschien wel sterker als bij de eerste?
Misschien had ik er wel te veel van verwacht. Ik had idd ook echo verwacht maar achteraf snap ik het ook wel. Stiekem hoop je toch dat ze zeggen: 'kom maar, we plaatsen er meteen eentje terug!' Ik heb totaal geen geduld.... Afwachten maar 😉 We hebben ook het geluk gehad dat eerste ICSI meteen raak was, hierdoor ben ik ook voorzichtig positief over onze cryos. Maar ik raak ook ontmoedigd door de cijfers. 😕 De wens is bij mij vooral anders in vergelijking met onze 1ste. Het was toen vooral een onzekerheid en wens die ik heel graag vervuld wilde zien en nu verheug ik me op dingen die ik zo fijn vond de vorige keer. Zoals het zwanger zijn!! Ik vond het zo heerlijk... En ik gun mijn zoontje ook een lief broertje of zusje... En mijn man is zo'n perfecte vader.... Zou echt een wonder zijn als zoiets nog eens zou gebeuren. Ik vertrouw maar op mijn gevoel dat alles zo moet zijn zoals het is. Misschien gaan we wel gelijk de molen in. Heb jij een eigen cyclus? Of moet je ook artificieel starten?
Haha, dat herken ik wel! Wij hebben bewust nu gebeld zodat we hopelijk in december een poging kunnen doen. En waar ik een week geleden nog twijfelde of dit wel het moment is om voor een tweede te gaan, kijk ik nu de oproep van de gyn uit de brievenbus. En heb ik ook al gekeken of we toch niet direct zouden kunnen beginnen, maar dat komt ivm vakanties waarschijnlijk echt niet uit (toch ook onvoorstelbaar!). Ik ben ook positief over de cryo's. Ook omdat ze in het VU zo positief waren. Ik denk dat ik mezelf een beetje probeer te beschermen tegen een eventuele teleurstelling. Ik vond zwanger zijn ook fantastisch! Maar toch heeft opnieuw zwanger zijn me heel lang tegen gestaan. Mijn vriend en ik werken allebei 4 langen dagen en het lijkt me enorm pittig om weer ze moe en misselijk te zijn en mijn baan onder controle en een beetje gezellige mama voor onze kleine man te blijven. Verder herken ik echt alles wat je zegt. Mijn man en onze zoon samen zien of samen horen lachen is echt het allermooiste wat er is!