Hoi meiden, Ik wilde even kwijt dat ik zo trots ben op mijn kleintje! Toen die kleine er nog niet was hoorde ik vriendinnen wel eens over kinderen kletsen.. Hun eerst keer lachen, eerste keer omrollen, eerste hapje enz.. Ze hielden er niet over op hoe trots ze waren.. Ik kon me dat moeilijk voorstellen, dat je zo trots kon zijn.. Nu is ons kleine kereltje bij ons gekomen en jahoor... Ik praat honderd uit over hem, hoe TROTS ik ben op al die eerste dingen die hij doet.. Gewoon op alles! Hebben jullie dat ook? Liefs "Trotse" Faith
Haha, heel herkenbaar. En bij dat trots zijn ook zo vreselijk verliefd. Ik wist niet dat ik zoveel van iemand kon houden als van mijn kleine mannetje.
ECHT wel.. maar ik let er op dat ik niet alleen maar over Justin praat. Ik weet nog hoe irri ik dit vond toen ik zelf nog geen kids had nl.
Idd ik probeer er ook erg op te letten, dat het niet te word. Ik vond het vroeger ook zo vervelend. Dan dacht ja hoor er is echt nog wel meer. Maar nu vindt ik eigenlijk dat ik niet meer nodig heb. Maar ik kan er zo goed met mijn vriend over praten. We voelen precies hetzelfde. B.v vanmiddag bij de slager dan krijgt ze een worstje is ze helemaal blij, en als ik dan naar haar kijk hoe ze dat worstje oppeuzeld. Geweldig maar zo kan ik natuurlijk nog wel even door gaan. hihihi Lekker genieten Faith.
ABSOLUUT! En ik moet zeggen nu ik 'ervaar' dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is, en dus echt allemaal zo knap, goed etc is dat die ontwikkelingen daadwerkelijk gebeuren, ben ik ook trotser op andermans kinderen......
JAAAAAAA! Wij allebei hoor. Ongelooflijk hoe leuk, stoer, lief, vrolijk (en zo kan ik wel even doorgaan) Ib is! En gelukkig is er dit forum zodat je er lekker over kunt kletsen!
Ja....mijn hart onploft zowat als ik naar dat kleine ventje kijk Het is onvoorstelbaar hoe trots je kunt zijn op je kind, op hoe hij kijkt, op de geluidjes die hij maakt, om hoe knap hij al probeert te kruipen, te rollen of te staan...We houden het maar op de hormonen maar ik moet zlefs regelmatig een traantje wegpinken...
Heel herkenbaar, Gelukkig zijn er veel jonge mama's waardoor we lekker allemaal over onze baby's kkunnen praten. Maar als we ergens zijn waar dan nog geen kids zijn dan moet ik zo op me woorden praten en anders zegt me vriend van e fleur heb je niks anders om te vertellen haha. Terwijl meneer met een kompleten foto album op pad is en er steeds nieuwe foto's bij moeten omdat het anders niet meer klopt.
Ze zei gisteren voor de eerste keer papa,heb toch wel even moeten janken hoor.. Ik vind alles prachtig wat ze doet!
ZO herkenbaar! Ik ben ook mega super-duper trots op Vigo! Om alles wat hij doet! Gisteren is hij begonnen met het 'zeggen' van dadada... Heb het er bijna de hele avond over gehad met mijn vriend Heb zo verschrikkelijk genoten! Je voelt je elke keer trotser als er weer iets is bijgeleerd. Heerlijk is dat!
ik denk dat idd iedere moeder mega trots is, ik iig wel. kan er uren naar kijeken hoe hij lacht,brabbelt enz enz. maar ook blijkbaar moet het geweldig zijn voor onze oders om opa en oma te worden die zijn ook zooo trots.
Toen mijn dochtertje voor het eerst naar mij lachte, sprongen de tranen in mn ogen en moest ik het gelijk aan iedereen vertellen, haha, inderdaad alleen diegenen met kinderen snapten de emotie, de rest keek me aan alsof ik gek was geworden, hihi
Hier ook enorm trots op alles wat ie al kan. Net als Patroeschka let ik wel op hoeveel ik in een gesprek over hem praat. Zelfs met mijn man. Ik wil niet de über-moeder uithangen en ook over andere onderwerpen kunnen praten. Als Siem en ik alleen zijn, is hij helemaal voor mij. En iedereen die het horen wil, krijgt alle ins- en outs, maar daarna ben ik weer Juud, met mijn eigen dingen. Als ik over drie weken weer ga werken, zal ik wel weer meer gespreksstof krijgen, toch...?
De trotste moeder van de heeeeeele wereld, ik hou zo verschrikkelijk veel van hem, wist niet dat ik zoveel liefde in mij had.......
Oh, ik ben ook zo dol op haar en trots. Soms heb ik er gewoon de pest over in als ik ben wezen winkelen en ze ziet er zo schattig uit, dat soms niemand een opmerking maakt over hoe lief ze is , ja, ik weet het, het slaat nergens op, maar ze is gewoon zo leuk, dat wil ik met de hele wereld delen. Maar ik let ook wel op dat ik niet alleen maar over haar praat, vond dat voordat ik een kindje had ook altijd erg irritant als mensen dat deden.
Trots.... dat woord beschrijft nog niet eens voor een duizendste deel hoe ik me voel als ik naar mijn mannetje kijk, aan hem denk of over hem praat! Bram is het beste wat me ooit is overkomen... Ik wist niet dat ik zoveel van iemand kon houden en het gekke is, het wordt iedere dag alleen maar meer! ZO, DAT IS ERUIT! 8) Groetjes, een trotse Anakin.
Ja tuurlijk ben ik ook zo trots op mijn prachtige meisje. En ook ik probeer er op te letten dat ik niet alleen over Inge praat. Gelukkig zijn de opa`s en oma`s erg gewillig om alle nieuwe mijlpalen vol trots aan te horen :-D evenals mijn man natuurlijk, die haast nog trotser is dan ik (niet dat dat kan, haha). En met vriendinnen met kinderen merk ik dat de kinderen toch een groot deel van het gesprek opslokken, maar ja dan vinden we dat allemaal ok, dus dan is het gezellig. Met vriendinnen zonder kinderen probeer ik (nog meer dan met die met kinderen, haha) er op te letten dat ik ook over andere dingen praat, zoals de politiek, mijn werk, studie, hun werk/studie, uitgaan en wat nog meer. AL merk ik wel dat ik minder uitga en daar dus minder over mee kan praten. Als mijn collega op maandag vraagt hoe mijn weekend was dan gaat het meestal automatisch over Inge, terwijl zij uitgebreid over haar stapavonturen vertelt. Gelukkig vinden we het beiden allebei leuk om te horen. Maar soms vind ik dat wel lastig, dan denk ik dat is toch saai voor haar. maar ja ze vraagt zelf naar mijn weekend.