Mijn dochtertje van 2 jaar en 3 maanden zit momenteel in een zeer wispelturige fase. Dan weer wel melk, geef ik de melk, heel hard huilen, nee...... ik wil geen melk. Haal ik de melk weg... weer heel hard huilen omdat ik het weg haar.... Enfin... zo kunnen we nog een tijdje doorgaan.... Vanochtend gingen we naar buiten met z,n drieen. Dochtertje, haar broertje van 2maanden in de draagzak op mijn buik, en ik natuurlijk.... Na een tijdje buiten, had ze het vreselijk koud gekregen, en wilde ze naar binnen. Ze ging zelfs huilen van de kou... Toen we binnen waren... ging ze heel hard huilen omdat ze naar buiten wilde.... En alleen maar gedragen willen worden door me. Ik haar op een rustige manier uitgelegd dat ik haar niet kan dragen wanneer broertje op mijn buik hangt.... Enfin.... drama alom! Geen probleem denk je... dat hebben we wel vaker..... Alleen nu verloor ik mijn geduld, ook omdat ze opeens aan me ging hangen waardoor ik bijna van de trap viel. Ik ben zo vreselijk boos geworden. Ik heb haar aan haar arm omhoog de trap op gesleurd en in de gang gezet om af te koelen (terwijl ik eigenlijk in de gang mocht om af te koelen)..... Ik voel me nu zo naar om die uitbarsting. Ik voel me schuldig. Ik had gewoon rustig moeten blijven. Ik moet er steeds aan denken. Zijn er hier moeders die dit ook wel eens hebben gehad? Hoe ga je met dit wilpelturige gedrag om? Ik heb namelijk het gevoel dat ik er te veel in mee ga. Door wel de melk tegeven, dan weer weg halen, en na al die tranen, geef ik het toch weer terug...... en haal het weer weg.......
Ik denk dat er maar weinig moeders zijn die dat nog nooit hebben gehad hoor Je mag juist trots op jezelf zijn dat het blijkbaar nog niet eerder is voorgekomen, het zou wat anders zijn als je dagelijks je geduld verloor. Ik denk dat je er indd iets minder in mee zou kunnen gaan. Haar vantevoren voor de keuze stellen. Wil je de melk of niet? Wanneer ik nu jouw melk wegpak krijg je het pas vanmiddag weer (bv). Het is dan wel zaak om je aan je woord te houden, als je toch weer toegeeft, dan heb je haar geen duidelijke grens gegeven.
Oh meid, elk kind heeft wel eens van die dagen (weken) dat ze je tot waanzin dreigen. Zelfs de grootste engeltjes Mijn zoontje heeft ook weleens op de gang gezeten, terwijl ik beter daar had kunnen zitten. Maar ik zag achteraf maar als een gezamelijk afkoelmoment En verder wat Caithlin ook zegt. Het komt mij echt over als uitproberen. Zeker bij van die onmogelijke dagen was ik snel klaar.. Wel drinken, tot geen drinken. Prima, dilemma voorleggen van nu drinken of beker weg. Nog steeds beker weg: Beker in de koelkast en krijgt het pas weer bij het volgende eet-moment (uurtje of wat later).. Inmiddels heeft hij het goed door. Hij probeert het nog weleens. Maar als ik hem de keuze geef, dan weet hij dat hij wel moet kiezen voor wat hij wil. Niet hetgeen dat precies het tegenovergestelde is
Daar hoef je geen schuldgevoel voor te krijgen hoor. Een keer even stevig beetpakken en op de gang zetten is niet erg. Ze weten dan ook gelijk, dat ze nu te ver zijn gegaan.
Ik denk dat iedere moeder wel eens uit haar slof schiet, hoe geduldig je ook bent. Soms is het gewoon net de druppel... En wat betreft dat gedrag....duidelijkheid is wat kinderen in die fase nodig hebben. Dus of drinken of niet. En niet dan wel, dan niet. Jij bepaalt...toch?? Succes!!
Hoi, Wat vervelend joh, dat je zo'n wispelturig peutertje hebt naast je ukkie van 2 mnd! Ook ik denk dat het geen schande is hoor, dat je een keer uit je slof schiet. Wie gebeurd dat niet? (niet dat dat nou een goed excuus is...eigenlijk) maargoed. Als ik het zo lees lijkt het me wel handig om de lijntjes van je dwarse peuter lekker kort te houden! Ja is ja en nee is nee (geen tussenweg, geen geemmer). Succes ermee! Elmo
ja hier ook wel eens hoor, vorige week kon ik wel door de grond heen zakken! Sasha heeft de laatste tijd heel vaak dat ze met dingen gooit, heel irritant, vooral voedsel en dergelijke. Vorige week zat ze in d'r stoel aan tafel, kreeg ze een beker melk. Helemaal over de rooie en ik snapte maar niet waarom. Dus zij werd nog bozer en huilen en gooide zo die bijna volle beker melk om! Over de tafel, stoelen, alles wat op tafel stond en omdat het zo op de grond kletterde zat het zowat tot aan mijn salontafel! Ik heb d'r aan beide armen opgepakt en ik werd me toch pissig, heb echt tegen d'r geschreeuwd waarom gooi jij telkens, mama wordt daar heel verdrietig van en moet je nou eens kijken wwat voor rommel je ervan hebt gemaakt??? En ik heb d'r zo in de hoek neer getieft. Achteraf wel spijt van (nu hou ik haar 2 bekers voor, met cars en prinses en dan mag ze kiezen, de doos)
Zo herkenbaar!. Van de week heeft Kyan vliegles gehad richting (in) bed! (niet TE letterlijk nemen he voordat mensen aan het AMK gaan denken)
Ach, hier ook een mama die weleens haar geduld is verloren en uit haar slof is geschoten hoor. Maar ik heb mezelf voorgenomen dat ik geen discussie aanga met een 2-jarige, Wil je de melk niet? Dan geen melk, klaar! Wat ik idd wel vaak doe is haar laten kiezen. Wil je kaas of worst op brood? Dat geeft haar het gevoel dat ze inspraak heeft en dat levert een hoop minder strijd op.
Ik heb dat ook wel, eigenlijk pas sinds onze beeb er is. Niet super vaak gelukkig, maar zo'n peuter kan zuigen he! Ik praat er daarna goed over, dat het niet handig is dat ik zo boos wordt, maar dat zij ook moet proberen goed naar mama te luisteren en soms even moet wachten. Ik heb er niet echt een schuldgevoel over op die manier.
Ooh, lastig he. Ik heb ook wel eens van die momenten. Laast nog lag 's morgens naast me in bed en ik was zoooooo moe (broertje komt nog om de 2 uur voor de voeding) dat ik gewoon nog even mijn ogen dicht wilde doen. Maar zij wilde wel een kussen, geen kussen, haar knuffel... nee die andere, haar speentje, geen speentje enz enz. Toen ze voor de zoveelste keer haar kussen vroeg heb ik die redelijk hardhandig onder haar hoofd geschoven en zei ik 'alsjeblieft zeg!! (boos) zegt ze geschrokken en in tranen Asjedrel (dankjewel) mama.. hahaha, toen voelde ik me wel schuldig!! Wat ik meestal doe is zeggen dat het niet mijn bedoeling was en uitleggen waarom ik zo doe (bijv 'mama is erg moe') en leg haar uit dat ze naar mama moet luisteren als ze iets zegt. Dat helpt mij met het schuldgevoel en het helpt haar om te begrijpen waarom ik boos werd. Werkt hier goed.