Mijn vriend en ik zijn zwanger van de 2e! Nu hebben we een dochter van 4 jaar. We willen haar graag een t-shirt aan trekken met; ik word grote zus. En dan naar beide ouders en broer/zus gaan.....zo zien ze dus dat ik zwanger ben. MAAR ze zullen natuurlijk (denk ik) zich niet in kunnen houden en tegen de kleine meid ook iets zeggen. Doen ze dat niet, dan snapt dat kind alle commotie ook niet..... Maar om het dr nu al te vertellen? Tis echt NET...kan nog vanalles fout gaan en het duurt voor zo'n kleintje zo lang.........maar tis ook moeilijk geheim te houden voor haar.... Wat denken jullie?
wij hebben het vrij snel verteld. Wilde eerst ook wachten. met als reden idd dat het voor zon kleine al lang genoeg duurt... maar mijn dochter is nogal een wilde en die springt nogal eens op mijn buik enzo.... dus dat vond ik een beetje link..... Daarom hebben we het eigenlijk na 6 weken al verteld.... (dacht toen zelf al 8 weken te zijn maar dit was achteraf niet zo) Nu is ze echt een betrokken meid! kust mijn buik, even met de baby kroelen zegt ze dan en ze doet heel voorzichtig bij me.... Ze roept ook al vanaf het begin dat ze een broertje krijgt en ze heeft nog gelijk ook! Al met al ben ik wel blij dat we het verteld hebben, maar idd het kan fout gaan en hoe leg je dat dan uit.... :s Wij hebben ook wel gezegd dat het nog heeeeeel erg lang gaat duren en dat mama's buik nog heeeel groot moet worden
nog ff toevoegen... je dochter is al 4 dus je zal dan ook niet over de baby kunnen praten waar ze bij is want dat zal ze onmidddelijk door hebben onze dochter was 2,5 en die spitste ook al d'r oortjes hoor.....! dus ik denk idd dat het erg moelijk zal zijn om het geheim te houden!
Ik ben alleen bang dat als het fout gaat...wat zeg je dan? Dat kun je niet uitleggen aan zo'n kleine...
neej idd... die gedachten had ik ook.. misschien kun je uitleggen dat het nog heeeel pril is en dat er ook nog wat fout zou kunnen gaan... maar dan op een kinderlijke manier.... en probeer niet te vergeten dat het in meer gevallen goed gaat dat fout! of nog even wachten tot je de eerste echo hebt gehad... als je dan een kloppend hartje ziet is de overlevingskans ook al weer een stuk groter toch? maar dat duurt voor je gevoel ook vast nog heeel lang.....
haha ja dat is met 10 weken pas en dus nog 6 weken wachten......................en ik weet niet hoe ik haar zou moeten vertellen dat ze geen broetje/zusje krijgt als het misgegaan is en het kind is net zo blij dat ze er 1 krijgt...
Nou mijn dochtertje weet het ook meteen, ze had al vermoeden, omdat ik zwangerschap kleding ging halen en ze was erbij, ze had al vermoeden, maar ze vond hartstikke leuk en ik was eerbij toen ze aan haar vader en zijn vrouw vertelde omdat het mocht zodat ze met hun kan delen (ze heeft ook een broertje van 11 maanden oud bij hun) bij echo is zij ook meegegaan, ze weet het de geslacht en ze kon wel mond dicht houden maar mijn MA niet! Hahaha! Wat is een verschil dan? Maar ik vond fijn om met haar te delen.......ik en me moeder hebben haar ook rustig uitgelegd dat het nog heel klein is enzovoort
Onze zoon hebben we het na de eerste echo verteld, hij was toen 5. Heb hem gewoon goed uitgelegd dat het nog even kan duren voordat de kleine komt,omdat ie eerst moet groeien. Maar dat wist ie al wel want het duurde ook lang voordat zijn neefje kwam. Nu wacht ie nog steeds vol geduld op zijn zusje. Hij weet dat ze nu al bijna groot genoeg is om ons gezelschap te houden. Als jij je ouders enz het eerder wil vertellen en haar niet is het misschien een idee om dit zonder haar bijzijn te doen. Ze is al 4 en heeft heus wel door dat er iets is.
Kleine kinderen van die leeftijd zijn slim hoor (is gewoon raar, mijn broertje toen hij zo klein was en zei tegen me moeder dat onze opa vroeger rode wijn dronk)
Pfff... moeilijk, moeilijk... Ik denk dat je even naar het karaktertje van je dochter moet kijken, en of ze daadwerkelijk in staat is om een eventuele miskraam écht te begrijpen...? Zoals princesje83 al schrijft: is je dochter bijvoorbeeld erg druk? Kan en zal ze onverwacht op je buik springen? Of is ze juist heel rustig en zie je dit niet snel gebeuren. In geval 1 zou je bijvoorbeeld in eerste instantie een 'smoes' kunnen gebruiken (mocht je het nog niet willen vertellen) dat je een zere buik hebt en dat ze even rustig aan moet doen met mama? In geval 2: de boel even lekker laten zoals het nu is. Kinderen van 5 zijn over het algemeen super slim en begrijpen zoveel meer dan wij ons misschien wel in kunnen denken. Succes met het maken van je keuze.
Wij hebben het onze dochter van toen 5 pas na de echo verteld. Aangezien al eerder een mk had gehad, wou ik haar niet blij maken met een dooie mus. Vind het niks om tegen je kind te zeggen dat het kindje niet meer gaat komen, niet meer leeft. Zo'n domper.
Lastig hoor... Nu is dit onze tweede, maar onze eerste is een engeltje en die wist het natuurlijk al! Maar als dit mannetje groter is, willen we natuurlijk nog een kindje om ons gezelschap te houden. Nu is bij ons de kans aanwezig dat het weer fout gaat (een kleine kans, maar toch). Ik ben de eerste 3 maanden altijd ontzettend zenuwachtig, tot ik hoor dat het goed zit. En dat is dus pas met 13 weken (met 20 weken definitief uitsluitsel). Maar om tot die tijd te wachten en gewoon te zeggen dat mama ziek is (veel spugen zal ik dan ook wel doen) is ook zo wat. Joh, ik snap je dillema helemaal en ik zit zelf nog niet eens in die situatie haha. Maar weet je, het kan ook na die 3 maanden nog fout gaan en dan heeft je kind ook verdriet om het verlies. Ik zou zelf wel wachten tot ik een kloppend hartje gezien heb (ik krijg altijd vroeg echo's) en kijken of de lengte bij de zwangerschapsduur past (voor ons belangrijk ivm open schedeltje) en dan pas vertellen.
Ik denk dat we wachten tot we de echo hebben gehad. Dan vertellen we het. Bedankt voor jullie ervaringen en meningen!
het zal voor je gevoel vast heel lang gaan duren voordat de echo geweest is, maar als je geen risico wilt nemen is dit idd het beste.... enneuh.. helemaal vergeten.... GEFELICITEERD!
Hoi, wij hebben het lekker op z'n beloop gelaten, onze dochter wordt volgende maand 3. We hebben er niet geheimzinnig over gedaan, maar afgewacht op haar reactie. Voor haar was het duidelijk: mamma krijgt een baby? Ja, heb ik toen gezegd, mamma krijgt een baby, maar hij is nog heeeel klein, het moet nog heeeel lang groeien, ongeveer tot je je winterjas aankrijgt. Ze is erg betrokken, en heeft zelf ook een baby in haar buik, zegt ze en soms brengt ze iets van haar zelf naar wat de babykamer moet worden. erg leuk.eigenlijk gaat het heel natuurlijk. Ik heb in het begin ook niet verteld dat het mis kan gaan, maar was het misgegaan, dan was het vroeg genoeg geweest om het haar dan te vertellen. Heel veel geluk! En veelplezier, want het is erg gezellig om het samen te beleven, ik vind het nog leuker als de 1e keer! Groetjes kikker
Het lijkt me ook super om het met haar te delen. Ze is zo'n moedertje haha....mja, stel dat we het haar vertellen als onze ouders het weten.....hoe vertellen we dat het mis kan gaan en stel dat het mis gaat, hoe vertel je dat? Hoe leg je het uit? (ja ik wil op ALLES voorbereid zijn, you never know)
Als het misgaat, dan kan je haar het verhaaltje vertellen van die vogeltjes. Moet ik even graven in mijn geheugen hoor, maar ze gebruiken voor dat boekje een vogeltjesfamilie. papa en mama vogel hebben een nestje gemaakt en er lagen 2 eitjes in dat nestje (of 3,4,5,6 afhankelijk van hoeveel kids je hebt). Nu kwam dat ene eitje wel uit, net als jij (je dochter) en de papa en mama vogel wachten tot ook het andere eitje uitkwam. Maar het duurde heel lang en papa en mama vogel wisten dat het niet goed was. Het eitje was doodgegaan Dus toen hebben ze het eitje uit het nestje moeten halen en begraven. Heel triest verhaal, maar zo kun je het dus proberen uit te leggen. Wees dan ook duidelijk dat het eitje dood is en niet dat het slaapt ofzo. Anders durven ze niet meer te gaan slapen. Maar goed, laten we hopen dat dit verhaaltje (of een andere vorm ervan) niet nodig is!