Hallo dames, Ik zit er even helemaal doorheen :'( Om een lang verhaal kort te maken; Ik heb vanaf week 16 al BI, vanaf week 30 lig ik eigenlijk zn beetje hele dagen op de bank. In week 37 en 38 meerdere malen met vage klachten in het ziekenhuis gezeten maar komt niks uit de testen of onderzoeken. Afgelopen maandag was ik 40 weken dus met de gyn inleiding besproken omdat ik gewoon niet meer kan en niet meer wil. Ik kon dinsdag avond terecht voor ballon, deze gekregen en mijn lichaam reageerde er meteen op. Geen oog dicht gedaan s'nachts van half 2 tot kwart over 6 weeen gehad ( niet super heftig, waren goed weg te puffen ). Erna was ik inslaap gevallen uurtje en waren ze weg. Inwendig onderzoek gehad, ballon eruit 2cm ontsluiting maar baarmoedermond nog hoog en 3/4 verstreken. Gel ingespoten gekregen, weet ik hoevaak inwendig onderzocht die dag tot ik echt door de grond ging van de pijn en helemaal beurs was. Besloten woensdags niks meer te doen. Donderdag ochtend weer opnieuw inwendig onderzoek, baarmoedermond wel open nu maar nog steeds hoog ze komen er echt amper bij. Nieuwe lading gel gekregen, direct harde buiken/samentrekkingen van. S'middags weer opnieuw inwendig onderzoek, gel had niks gedaan baarmoedermond nog steeds hoog, weer opnieuw gel gekregen om 16u, weer samentrekkingen/harde buiken waren ook goed te zien op de ctg. Om 20u weer inwendig onderzoek baarmoedermond nog steeds hoog dus ik ben naar huis gestuurd met 3 rustdagen ertussen. Maandag gaan ze weer opnieuw beginnen met de gel. Ik voel me erg emotioneel omdat ik er vanuit ging dat ik met een baby naar huis ging. Ik wist dat het niet makkelijk ging worden, maar dit viel erg rauw op mijn dak. Zijn er mensen die in een vergelijkbare situatie hebben gezeten en hun verhalen willen delen? Positief of negatief maakt niet uit. Ik heb in het ziekenhuis al geinformeerd of het weleens voor kwam dat de baarmoedermond helemaal niet naar voren kwam, dit draait dan uit op een keizersnee. Ik houd met alle scenario's rekening. Nu helaas dus thuis en nergens last meer van, af en toe een steekje of pijntje en harde buik maar geen weeen/samentrekkingen. Ben geloof ik woensdag ochtend wel een deel/ of helemaal de slijmprop verloren, was een dik rood stolsel. Achteraf toch nog een beetje een lang verhaal geworden hihi. Bedankt voor het lezen..
Heel veel sterkte! Je bent er bijna! Zou het nog even rustig de tijd geven. Snap dat je er klaar mee en voor bent.. Maar de beeb blijkbaar nog niet!! En teveel forceren leid vaak naar een knip en vacuumpomp of een keizersnede en dat maakt je herstel strakjes niet makkelijker!! Liefs
Ja dat zeiden ze gisteren ook, vandaar de rustdagen. Misschien dat het maandag wel naar voren staat dan kunnen ze meteen de vliezen breken en kan het snel gaan. Maar zo niet moet ik weer aan die gel
Wow heftig Ik ben bij ons dochtertje ook ingeleid, vanwege langdurig gebroken vliezen. Met gel, er gebeurde niks. Bij de 2e keer gel inbrengen kwamen ze er achter dat mijn baarmoedermond naar achterstond. En die heeft ze met de hand naar voren getrokken. Het deed me een zeer pooee. Weet niet of dit het zelfde is als bij jou.
Ik ben ingeleid met ballon met 42 weken en de volgende dag had ik 3 cm en konden m'n vliezen gebroken worden. Mijn baarmoeder(mond) lag ook naar achteren gekanteld en inderdaad was toucheren geen pretje. Halverwege de bevalling ging hij pas kantelen en kwam hij naar voren te liggen. In die weken daarvoor 4x geprobeerd te strippen, maar alles zat toen nog potdicht. Ik denk dat mijn lichaam en baby er gewoon nog niet klaar voor waren en dat te vroeg forceren gewoon geen zin heeft.. Mijn bevalling heeft uiteindelijk 7 uurtjes geduurd en er is geen knip, tang of keizersnede aan te pas gekomen. Vertrouw maar gewoon op je eigen lichaam! Het komt echt goed en die baby komt er hoe dan ook uit! Succes!
Heb je dan geen oxytocine gekregen? Daar kreeg ik onmiddellijk weeën van en de ontsluiting ging vrij goed.