Ondanks de eigen kledingkast en het feit dat ik de strijk gesorteerd per kind in een aparte wasmand aanlever.... nog verdwijnt er maatje 128 in de kledingkast met 92-98-104 En dan vindt hij het "raar" dat de legging van de jongste zo "floddert" raar hè wanneer je een kindje met maat 92 (broeken) een legging in 128 aantrekt. Qua lengte was het prima... het was nl een "fietsbroek" Verder bemoei ik me trouwens ook niet met het "schema" hoor. Ik werk vier dagen en hij is fulltime thuis. Dus hij zorgt er in principe voor de kinderen "spick en span" naar de Kindergarten gaan. Vaak steek ik nog wel een handje uit met het aankleden van de jongste. De oudste redt zich zelf prima, al behoeft ze zo nu en dan wat "sturing" (ze had vanochtend een korte broek en tshirt met korte mouwen aan getrokken... doe toch maar wat langs aan meid, het wordt maar 16 graden vandaag)
Ons kindje is nog onderweg maar meneer heeft al gezegd: ''Ik ga echt geen luier verschonen,die lucht kan ik niet af'' Hij zal het toch ook moeten leren maar de eerste keer zal ik er wel bij moeten blijven staan. Anders krijgt het arme kind de luier achterstevoren aan Daar zie ik hem zo voor aan,haha!
Hahaha herkenbaar Nu kan mijn man haar heel goed eten en ontbijt geven, haar lunch klaarmaken (als we bijv. ergens heengaan), maar vraag hem niet haar kleding uit te zoeken. Dat leg ik dus al van tevoren klaar, en dan gaat het goed. Tandenpoetsen, wassen, haar kammen, check!
Hahahaha hier kan partner ook combinaties maken qua kleding bij de kinderen....... om je dood te schamen hahahha Zo had de jongste een keer een tshirt aan naar school die tot aan de knieeën kwamen!!!! Het erge was nog dat ik hem zo moest ophalen in de middag..... Hetzelfde met het huishouden. Laat ik voorop stellen dat ik enorm blij ben met een man die wat in het huishouden doet hoor. Want wat dat betreft heb ik niets te klagen. Maar hoeeeeeeee..... het soms gebeurd.... Laat hem de was ophangen...... 4 dagen later is het nog niet droog omdat het verkeerd hangt. Of stofzuigen..... Hoe bedoel je "franse slag"
Dit is het derde mannentopic dat ik lees op rij hihi en zo herkenbaar Hier gisteravond had de oudste de jas aan van de jongste tijdens het boodschappen doen. Papa had hem de jas aan gedaan en mama ziet pas in de Appie wat er aan de hand is (bloos). Minstens 4 maten verschil maar oké papa dacht toch echt dat de jas van de oudste was :-D
Onze ochtend ziet er zo uit: ( nog geen kids) De wekker gaat. Ik: ga eruit, Kleed me om, plassen, etc. Schuif de gordijnen open, Geef de katten een bakje vlees, Geef de cavia's een wortel, Geef de kippen schoon voer en water en doe hun nachthok open. Om me heen ruim ik rommeltjes op meestal wat manlief de avond ervoor achter liet, Smeer boterhammen voor mijn man om mee te nemen naar zijn werk, Maak mijn eigen ontbijt en dat van manlief, Laat de katten naar buiten ( zodat ze in andermans tuin kunnen poepen ) Ga zitten eten Maak het bed op en ben op tijd weg naar werk Hij: draait zich nog eens om, Bekijkt wat op,zijn tablet, Gaat zich omkleden/wassen etc Schuift beneden aan het ontbijt dat voor hem klaarstaat Komt bijna te laat op zijn werk. Nee, pas hoefde ik niet te werken en lag hij met zijn telefoon wat te spelen. Dus ik leg zijn andere hand op mijn buik omdat de kleine lekker druk was ( hij was toch aan het spelen)en ga daarna door met mijn hierboven genoemde riedeltje. Aan het ontbijt blijkt hij toch te laat te gaan komen en zegt zonder blikken of blozen: We hebben in de ochtend geen tijd om aan je buik te voelen hoor, ik kom nu te laat! Oe... Serieus? Ben je wel lekker?
Ik erger me soms rot aan mijn partner. Alsof hij zijn ogen in zijn achterzak heeft zitten. Hebben jullie dat niet??? Jij doet elke dag iets op dezelfde manier. Elke dag doe je hetzelfde avondritueel. Rond 5 uur groentehapje geven, eventueel een beetje yoghurt als hij nog zin heeft, dan eruit en nog een klein beetje rustig spelen, wassen/douchen/bad (whatever), pyjama aan, beetje kletsen nog... Avondflesje, tandjes poetsen, in bed, liedje zingen, beetje over zijn hoofd aaien (weglopen, huilen, terugkomen, nog wat water geven, nog een keer over zijn hoofd aaien, opnieuw weglopen - in uiterste gevallen dit 2x herhalen) en voila, hij slaapt. Mijn partner is er ELKE DAG getuige van. Hij weet precies waar hij aan toe is. Maar wanneer je er dan die ene keer niet bent... Hoe debiel is het dan dat alles in de soep loopt en hij niet weet wat hij moet doen, niet weet wat hij hem moet geven, het ritme niet aanhoudt, geen tanden poetst en 'het' liedje niet uit zijn hoofd kent. Zelfs het tandenpoets-liedje kent hij niet. "Tandjes poetsen, heen en weer, onder en boven, nog een keer/nu niet meer", op de melodie van vader Jacob. En zelfs dát kent hij niet. En inderdaad; dat van die jas is ook heel herkenbaar. Gewoon zo storend dat ze er elke dag met hun neus dik bovenop zitten, je continu lopen te bekritiseren bij werkelijk alles wat je doet om vervolgens bij jou afwezigheid een hysterisch kind te hebben en dan via de WhatsApp zegt: ja, ik weet het niet, hij huilt alleen maar. Grrrrr :x Ben je verstandelijk beperkt ofzo? We doen dit al ongeveer 9,5e maand zo!!!! (sorry, het zit me even hoog; het valt niet meer onder een kleine frustratie, merk ik al wel aan mezelf )
Hier verloopt het over het algemeen redelijk, ons meisje is er alleen eentje met een langzaam wakker word ritueel en het heeft geen zin om dat te haasten want dan word ze echt shacherijnig. Die plukken we dus op een extra vroege ochtend uit d'r bedje en gaat met een tekenfilmpjes op de bank, na ongeveer een kwartier begint ze te miepen dan is het tijd voor wat eten en drinken, ondertussen zijn wij al aangekleed en hebben ontbeten, dan doet de een haar aankleden en de ander smeert het brood. Op verzoek leg ik wel haar kleertjes klaar maar ach als dat alles is.
Hahahaha arme jij, nou ja, ik hoop voor jou dat hij ook wel dezelfde hoeveelheid kwaliteiten en positieve punten heeft als dat mijn partner heeft anders snap ik niet hoe je het vol houdt !!!
Soms is mijn kereltje benauwd tijdens griep/ziek zijn en op doktersadvies mag ik hem dan een pufje salbutanol geven met de voorzetkamer etc. Die doos met benodigdheden staat op de commode. Al ruim 3 maanden, dag en nacht. Nooit staat het in de weg en ook al speelt de baby er wel eens mee (het zit in een doos waar hij dan aan wil zitten) blijft het wel gewoon staan. Nou ja, baby is ziek/benauwd en kon niet slapen dus ik denk: laat ik maar eens even... Je kent het wel. Is toch ineens die doos kwijt. Sinds gisteren al, realiseerde ik mij ineens. Ik het halve huis overhoop gehaald en gezocht.... Waar denk je dat het lag? Bovenop de garderobekast met daarover heen een overhemd van mijn partner. Hij had het gisteren daar neergelegd omdat de baby er aan zat. Ruim 3 maanden dag en nacht is het geen probleem - behalve op het moment dat ik het nodig heb en dan is het ineens een joekel van een probleem en zet hij het weg. Alsof hij gewoon de moeilijkheidsfactor van mijn leven verdrievoudigd. Wie zoekt er nou op een garderobekast onder een overhemd? Wat doet een overhemd op de garderobekast? Questions, questions... Never answered. "Sorry, hij pakte het steeds, het was niet om jou te pesten, i love you" Jajajajajajajajaja, dat maakt het niet gelijk weer 'oké' "Okey schatje" Ik haat het als hij zo doet als ik boos ben. Dan word ik alleen maar bozer. Ja schatje, nee schatje, amen schatje, het spijt mij, het ligt allemaal aan mij, nee je hebt helemaal gelijk. GRRR. SHUT UP! Laat mij op zijn minst eerst een keer goed boos op je worden voordat je gelijk de handdoek in de ring gooit. Hij geeft het bij voorbaat al direct op. There is simply no fun in this at all En morgen doettie het weer exact zo
Ja hahaha precies dat 'ja schatje' en 'sorry, ik weet nu eenmaal niet alles zo goed als jij' Maar inderdaad, hij is gelukkig voor de rest een hele goede en gekke papa
Hier ook. Kleren van de jongste liggen in de commode. Kleren van de oudste in de kledingkast. IK ruim alle kleren op, zodat ze op de juiste plek komen. Wat nog erger is: Mijn oudste ZEI nog tegen mijn man: Dit shirt is te klein, die is van <broertje>. Maar mijn man zei tegen hem: Nee hoor, deze is van jou. Ondertussen kwamen de (lange!) mouwen tot de ellebogen . Whahaha! Daar is kraamzorg toch voor? Om de mannen te leren hoe het moet? In mijn 'haast' vergeten te schrijven, dat deze frustratie er nog bovenop kwam: Woensdagavond had hij gezegd, dat ie allemaal lekkere dingen gekocht had, want hij zou donderdagavond lekker gaan koken voor ons. Ik blij, maar 's ochtends zei hij dus, dat hij misschien wat later klaar zou zijn, want hij moest met zijn team een dienst van een ander team overnemen, tot die terug zouden zijn uit Den Haag. Ik zeg: Hoe laat zijn die klaar dan. Hij: 17.00 uur ongeveer. Ik: Hoe wil je dat doen dan? Als die om 17.00 uur vertrekken uit Den Haag, midden in de spits dus, dan zijn die niet vóór 18.30 uur terug op de werkplek. Dan nog overdracht en jij naar huis rijden, dus je bent niet vóór 19.00 uur thuis. Wil je dan nog uitgebreid voor ons gaan koken? Nee, daar had hij nog niet bij stilgestaan Maar goed, stuurde hij overdag dus een berichtje. Hij vond het lullig voor me, dat ik er dan wéér 's avonds alleen voor zou staan (is al veel te vaak voorgekomen, terwijl ik altijd net zoveel uren maakte al hij) en dat ik de jongens maar op moest halen van de opvang en naar hem moest komen, dan zouden we bij hem op het werk eten. Na wat gezucht en gesteun aan mijn kant, wist hij me er van te overtuigen, dat dit echt minder werk was voor mij. Ik hoefde niet te koken, niet af te wassen, etc. Hij zou na het eten, na de overdracht, met mij mee naar huis gaan, zodat we de kids samen in bed konden doen. Kom ik daar om 17.30 uur, was het andere team nog niet eens vertrokken uit Den Haag. Die belden om 18.30 uur dat ze klaar waren, nog op moesten ruimen en dan zouden vertrekken. Zouden er niet vóór 20.30 uur zijn :x Heb de kinderen dus maar weer in de auto geladen, ben naar huis gereden en thuis alles alsnog in mijn eentje gedaan.
Nou, maar als ik hier af en toe lees hoe vrouwen hun vent bemoederen, dan vind ik het ook niet vreemd hoe sommige kerels zich gedragen. Brood smeren, kleren klaar leggen, voor wekker spelen. Dat doe ik echt niet hoor, heb het druk genoeg met m'n eigen Sommige vrouwen zijn gewoon een ' enabler ', om in Dr. Phil termen te spreken haha
Oh ja ik heb er weer eentje hoor. Ik ben tot 16 uur aan het werk geweest, ben helemaal gaar want het was een zo'n dag die voorbij kroop. Man had het eten al klaar gemaakt ( aardappels geschild, wortels geschild etc ). Is 'ie helemaal trots, ik vind het normaal maar goed; super schat! Wil ik de worteltjes net op zetten, heeft hij ze gewoon in stukjes gehad. Niet even geschild ofzo. Die dingen komen uit de tuin, daar hangt me een partij modder aan. Dat was je niet zomaar weg. En ik hou niet van dat vieze geknars elke keer als ik een hap neem. Sta ik godverdegodver een kwartier lang die kleine pokke stukjes wortel te raspen. Wordt 'ie nog geïrriteerd ook! AAAHHHH *hoofdpijn* Ik ga geen eten koken, hij mag het lekker zelf doen. Daaahaaaaaag.
Toen ik naar het ziekenhuis moest om te bevallen van de derde, vroeg ik hem om de middelste om te kleden tijdens deze weeën door. Krijgt ze een shirtje van de baby aan in maat 62!!! En maar volhouden dat hij écht van nummer twee is.
Oh nee ik doe het echt zelf vind het geen gezicht als ze met scheef haar of rare kledingcombinaties naar school gaan. Bovendien is mijn man allang weg als wij opstaan of hij komt thuis net voordat we weg moeten (diensten). Ik doe het fijn allemaal zelf. We staan op zeven uur op en gaan rond acht uur weg.