Hallo meiden, Mijn zoontje is nu 1 en paar weken geleden is vastgesteld dat ik toch wel een postnatale depressie heb Nu zou ik graag hierover praten met lotgenoten. Zodat wel elkaar tips kunnen geven en kunnen steunen in deze moeilijke periode. Greetz enjoyllive,
Ik heb het niet, gelukkig. Maar het lijkt me vreselijk om mee te moeten maken! Daarom wil ik je wel even heel veel sterkte wensen, hoop dat je je gauw beter zult voelen en kunt genieten van het moederschap.
Mag ik weten hoe vaak jouw klachten voorkomen? Voel je je dagelijks naar en hoe erg is het dan? Ik vraag het me af, omdat ik me zachtgezegd ook niet toppie voel, maar wijt dit nu nog aan de bevalling 6 weken geleden.
Bij mijn oudste had ik postnatale depressie, en ben er nu wel beducht/angstig voor. Dat maakt het herstel nu ook extra zwaar merk ik, omdat ik bij iedere hormoon verandering, iedere up en down denk - zie je wel. Ik ben eigenlijk op zoek naar mensen in de omgeving Utrecht die dit herkennen.
Ik heb na mijn bevalling in juli 2012 een postnatale depressie gehad waarvan ik nu bijna hersteld ben. 3mnd na de geboorte ging t niet meer en ben ik naar de huisarts gegaan Bij mij uitte postnatale depressie zich in angst, niet de deur uit durven om op visite te gaan, overbezorgdheid en de druppel was een enorme paniekaanval waarbij ik heel bang was dat ik haar iets aan zou doen.... Ze bleef maar huilen... Uiteindelijk is er n crisisteam van ggz aan huis geweest en ben ik gestart met anti depressiva, citalopram, en gesprekken. Ik heb t geluk dat medicatie meteen de juiste wasven na 8wk merkte ik wat verschil. 6mnd na de bevalling had ik weer zin om naar de paarden te gaan, iets wat ik heel graag doe maar het eerste half jaar niet eens gemist heb! Ik ben de citalopram nu aan t afbouwen en dat gaat goed, ik voel me bijna een jaar later weer mezelf. Ik kan alleen maar zeggen, praat erover en denk aan jezelf! Het komt goed!
Hallo meiden, Ik ben op dit moment nog herstellende van een postnatale depressie. Het ging erg slecht met mij en ik ben zelfs 5 weken opgenomen geweest samen met mijn zoontje. Ik heb gemerkt dat het contact met lotgenoten erg prettig kan zijn. Echt tips heb ik niet....alleen dat je je niet moet schamen om indien nodig medicatie te gaan gebruiken. Half Nederland gebruikt anti depressiva en mij heeft het heel veel geholpen. Op dit moment krijg ik nog thuiszorg van een speciaal psychiatrisch team en het gaat langzaam iets beter met mij.
Ik heb ook een behoorlijk heftige postnatale depressie gehad waar ik de eerste anderhalf jaar na de geboorte van mijn zoontje behoorlijk van op de kop heb gestaan. Vanaf die tijd gaat het wat beter maar met ups en downs (komt ook door omstandigheden). Krijg je hulp? Medicijnen, psycholoog/psychiater, therapie? Ik ben via de verloskundige bij de huisarts terecht gekomen en die heeft de crisisdienst van het ggz naar mij toegestuurd. Die zijn een aantal maanden bij mij thuis geweest om een opname te voorkomen (ik zat op het randje, wel/geen opname). Ondertussen naar de psychiater vanwege de medicatie (zit aan nummer 8 en 9 momenteel) en gesprekken met de psycholoog en ook nog bijna een jaar wekelijks cognitieve gedragstherapie gehad. Veel sterkte, hier op het forum je hart luchten heeft mij destijds goed geholpen maar ook praten met familie/vrienden enzovoorts.
Ik heb ook een postnatale depressie gehad. Dat werd ook een jaar nadat Y. geboren was pas vastgesteld. Ik heb IPT therapie gehad en ben er helemaal overheen Natuurlijk is er wel weer de angst dat het kan gebeuren maar die laat ik niet overheersen. Ik woon trouwens vlakbij Utrecht Als iemand behoefte heeft om te PB-en hoor ik het wel. sterkte allemaal!!
@ALL: Hier mijn verhaal meiden. Ik heb 2 kindjes kort op elkaar 14 maanden tussen dit was een bewuste keuze. De kraamtijd is prima verlopen en ben ook weer met goede moed gaan werken. Tot dat ik als maar moe bleef en niet mezelf werd. Ik en de mensen (oa huisarts ) om mij heen dachten dat het de ontzwangeringsperiode was. Maar na 9 maanden nog niks veranderd. Had regelmatig woede aanvallen uit het niks en ontvlamde ook uit het niks. Mijn partner vond het vreselijk want ik schold hem vaak om niks de huid vol. Nu had ik al anti dep ivm mijn hypochondrie dus de huisarts zei neem er 1 meer dus 2 ipv 1 want het werd ten slotte ook maar geen zomer en vele mensen hadden de zon nodig. Maar naar 2 maanden dubbele dosis nog geen resultaat Toen kwam ik bij een kinesioloog terecht die tevens ook andere vormen van therapie doet. Zei hoorde mijn klachten en wist het gelijk een postnatale depressie. Dit heeft ze zelf ook gehad dus herkende het des te beter. Nu ben ik een week aan andere medicijnen en moest met die van mezelf stoppen. Het word nu even erger en voel me best down maar moet ff door die zure appel heen. Ik heb nu 1x pd mirtazapine wat hebben jullie? Heftige verhalen allemaal ook van jullie poeee. Vervelend hoor jeetje. Gelukkig heb ik geen hele hevige en hoef ik niet opgenomen te worden. Wel baal ik dat we nu al een jaar verder zijn Hielpen gesprekken voeren bij jullie? Greetz enjoyllive
Hoi! Ik slik 50 mg Setraline. Lijkt goed te helpen. Ben wel heel blij dat ik van de slaapmedicatie af ben. Die moest ik slikken omdat ik door het piekeren chronisch slaaptekort had en hierdoor nog slechter functioneerde. Die woede aanvallen zoals jij beschrijft klinken mij niet bekend. Ik ben juist heel snel verdrietig en ga geen confrontaties aan terwijl ik dat normaal wel zou doen. Ik was voor opname vooral erg somber en zag op tegen de dagen. Wilde het liefst alleen maar slapen en kon en wilde niet voor mijn zoontje zorgen. Ik heb nooit gedachtes gehad om hem iets aan te doen maar had soms wel "rare" gedachten....Dacht er dan opeens aan om al zijn kleertjes weg te gaan gooien of moest mezelf bedwingen zijn geboorte tegel niet kapot te gooien. Al met al een rottijd. Na opname en met medicatie gaat het wel iets beter maar ben nog steeds niet 100% "beter".
@Nathalias: Wa t grappig sertraline kreeg ik voor mn paniekaanvallen want ik heb ook hypochondrie en plijnvrees. Maar hoe ik me laatste jaar voelde is anders. MOE, futloos nergens zin in hebben en vooral een kort lontje. Sertraline hielp daar dus blijkbaar niet voldoende voor ook omdat ik dat al zolang slik denk ik. Er zijn toch ook verschillende gradaties postnatale depressie? Want ik wilde wel voor mn kinderen zorgen etc. Alleen ben zo snel boos en gefrustreerd om niks . En als de kinderen en mijn partner niet om mij heen zijn gaat prima. Greetz