Ons zoontje is 19 maanden en zit sinds kort op zijn TrippTrapp zonder kunststof babyzit. We gebruiken ook geen tuigje, hij valt ook niet van de stoel ofzo en zit mooi stevig. Vanavond had mijn normaal zo'n goede eter geen zin, hij nam één hap van een boon, prikte met zijn vinger in de vis, besloot dat dit niet zijn maaltijd was en schoof zijn stoel van de tafel om te gaan spelen. Nu hebben we hem gewoon laten gaan, als hij niet wil eten dan hoeft hij niet te eten natuurlijk. En als we hem aan tafel houden dan gaat hij of met eten gooien, of we moeten alles weg halen en dan zit hij daar maar te zitten. Tijdens het eten is er geen speelgoed oid op tafel. Maar aan de andere kant, 'ooit' is het natuurlijk wel zo beleefd als een kind leert dat je aan tafel blijft zitten tot iedereen klaar is. Wanneer begin je ermee om dit te leren? Direct nu? Of is dat onnodig gedoe? Ik ben benieuwd naar jullie mening en ervaringen
hier moet ie blijven zitten tot wij klaar zijn dat geld voor alle personen aan tafel dus als hij langer bezig is dan blijven wij ook zitten.. Ik pak zijn bord wel weg anders gaat ie zitten vervelen met eten.. Meestal gaat het wel goed maar soms word ie wel boos ja jammer dan
Hier ook blijven zitten tot iedereen klaar is en ze krijgt ook geen toetje als anderen nog aan de hoofdmaaltijd zitten....eerder wel hoor maar ze is nu wel oud genoeg om te begrijpen dat we met etenstijd aan tafel zitten en dat het toetje komt als iedereen de hoofdmaaltijd op heeft. Speelgoed komt uberhaupt niet op tafel. Maar goed, meestal is zij toch degene die als laatste klaar is, dus het is nooit een heel groot probleem
Mijn neefje laat ik wel aan tafel zitten totdat mijn zoontje en ik klaar zijn. Hij vindt dat natuurlijk niet geweldig, maar accepteert het wel en eet dan stiekem toch nog wel wat meer dan die ene hap soms. maar het ligt aan het kindje natuurlijk. Ik ga mijn zoontje dit vanaf het begin ook leren. Geduld is een schone zaak haha
Hier blijft iedereen aan tafel tot iedereen klaar is. Toen ze klein waren haalde ik wel het bord weg. Als hij nu van tafel mag zal hij er op rekenen dat dat altijd mag dus ik zou het zsm terug draaien.
hier blijven ze ook aan tafel zitten tot iedereen klaar is met eten (muv broertje van 7,5 maand) die eet langzaam en daar hoeft ze niet op te wachten
Dat zal echt wel loslopen hoor. Jonge kinderen leggen die link "het mag nu, dus mag het altijd" helemaal niet. Ik vind onze dreumes nog echt te jong om haar met veel drama aan de tafel te laten zitten. Komt wel als ze wat ouder is. Een kindje van vrienden van ons is net 3 en aan haar merk ik dat ze oud genoeg is om te blijven zitten. Dus binnen nu en een jaar zal het er wel van komen
Dat dacht ik ook totdat onze dochter het tegendeel bewees. Het kostte ons in ieder geval heel wat moeite het recht te breien.
hier van begin af aan gewoon blijven zitten, ook zonder speelgoed. En jonge kinderen leggen die link heel snel hoor, zeker met 19 maanden.
Hier aan tafel blijven zitten totdat wij allemaal klaar zijn. Ook geen speelgoed want dan is hij daar alleen maar op gefocust. Wij eten overigens niet heel lang anders zou hij wel van tafel mogen als wij uitgebreid eten of natafelen.
Jeetje, ik vind dat best streng. Het liefst houd ik t eten zo gezellig mogelijk, dus zal ik later toch een beetje rekening gaan houden met de spanningsboog van m'n kleine. Alles spelenderwijs en relaxt ( hoop ik, hij is nu nog maar 6 maanden, dus we gaan t ondervinden)
eten duurt hier z,n kwartier vind dat ie dat wel vol moet houden toch? als we gaan uit eten oid mag hij best in een speelhoek spelen hoor
Hier blijft zoon ook gewoon aan tafel. Meestal klooit hij met zijn eten totdat wij ongeveer halverwege zijn ( met de maaltijden waar hij niks van moet hebben) of eet langer dan wij (met dat laatste heb je het probleem van eerder van tafel gaan natuurlijk niet ) Over het algemeen eet hij slecht avondeten, dus hier halen we vaak zijn bord weg. Met eten gooien is hier vaak een vorm van negatieve aandacht vragen. Ik probeer dan ook vaak op een positieve manier aandacht te geven aan zoon. Momenteel werkt het erg goed om hem alle dierengeluiden te laten doen Als we echt uitgebreid aan het tafelen zijn of een diep gesprek hebben, dan mag hij wel eerder van tafel. Gebeurt niet zo vaak overigens. En hier heb ik dus wél het idee dat zoon bepaalde verbanden legt. Ik heb intussen geleerd hem niet te onderschatten wat hij wel/niet begrijpt. Hier zijn we ook heel consequent met: niet eten wat de pot schaft? dan ook niks anders (met eten waar hij niet van kan mee-eten, zorg ik uiteraard dat hij wat anders krijgt overigens). Klinkt allemaal erg streng, maar wij vinden het vooral gewoon erg duidelijk. En zoon doet het erg goed op onze 'strenge' regels
Wij hebben altijd de regel gehad dat je pas van tafel mag als iedereen klaar is. Als hij eerder van tafel wil, dan mag dat best, maar dat betekent dan wel gelijk geen toetje (wij vinden dat een toetje bij de maaltijd hoort, ook als hij slecht eet van zijn groenten). Dat toetje blijkt wel stimulans genoeg om redelijk gezellig te blijven zitten en werkt dus al sinds hij een jaar was ofzo. Zo lang duurt een maaltijd immers ook niet.
Verbanden leggen kunnen ze ook wel, maar je kunt prima op een gegeven moment invoeren dat ze wél moeten blijven zitten, ook al hoefde dit niet toen ze jonger waren. Zolang het uit te leggen is "je bent nu oud genoeg om aan tafel te blijven totdat iedereen klaar is", zullen ze dat niet heel vreemd vinden. Ik vind de problemen die het op dat moment mogelijk geeft, geen reden om het vanaf jongs af aan te moeten. Ik vind het net als met een speentje. Dat bouw je rustig af en juist als ze net iets ouder zijn, snappen ze beter dat het klaar is.
Ik denk dat ieder gezin zo z'n ding heeft. Wij eten vaak wat langer met een glas wijn. Of manlief gooit ineens toch wat opde BBQ en ik zit aan een bak sla ( lang leve de kilo's) ... Anyway, wij zijn misschien wat makkelijker. Zo heb ik ook t nog steeds geen duidelijk dagschema ( qua fles en slaaptijden) mijn vriendin zou daar helemaal niet goed van zij geworden. Haar kinderen hadden vanaf dag 1 een strak schema en zijn ook gelukkig
vanaf het moment dat hij aan tafel ging mee-eten hebben we er meteen een gewoonte van gemaakt om te blijven zitten tot iedereen klaar is. is niet altijd even makkelijk, maar meestal gaat het vanzelf