Ik verwacht van niemand een pasklaar antwoord maar ik wil toch graag ff mn ei kwijt.. figuurlijk gezien dan haha Een paar maanden geleden ben ik gestopt met de pil om voor een tweede te gaan. Een beslissing waar ik echt achter stond. Maar inmiddels is er een soort van twijfel ontstaan en dat vind ik zo'n rot gevoel! Mijn verstand staat lijnrecht tegenover gevoel. Onze zoon is 3 jaar nu en wij gunnen hem ontzettend een broertje of zusje. In mijn hoofd zit alleen een waslijst aan argumenten om het hierbij te laten. Waarschijnlijke risico's bij een zwangerschap (lang ander verhaal), mijn leeftijd (35), we wonen te klein en zullen moeten verhuizen, ons werk is onzeker, we hebben het financieel niet breed etc etc. Bovendien heeft onze zoon veel aandacht nodig op medisch gebied en qua ontwikkeling. Dat is allemaal wel te doen maar als ik alles bij elkaar optel, vraag ik me af wat verstandig. Een tweede is, naar wat ik hoor en lees, best pittig. Mijn man twijfelt niet, en echt, mijn wens voor een brusje voor onze zoon is ook echt groot. Hoe kom ik van dat rotgevoel af? Bovendien is het natuurlijk nog maar de vraag of het uberhaupt gaat lukken zwanger te worden. Stel dat het de komende en volgende ronde raak zou zijn, ben ik uitgerekend in de periode dat mijn zoon voor het eerst naar school zou gaan. Zie ik niet zitten, maar ja iedere kans is er een. Kortom, ik blijf op twee kanten twijfelen... wordt zo moe van mezelf..
Ik denk dat iedereen wel eens twijfelt. Meestal als je de knoop doorgehakt hebt, komen de (tegen) argumenten. Zoals je zelf al zegt, niemand kan daar een antwoord op geven, dat zullen jullie zelf moeten doen! De do's en don'ts tegen elkaar opwegen en dan kijken welke van de 2 overblijft.. Succes iedergeval!
Hmmm, persoonlijk vind ik "een broertje / zusje" niet een argument om te proberen zwanger te worden. Dat probeer je volgens mij omdat je zelf graag een kindje wil. Dus ik zou eens diep in je hart kijken wat je zelf wil.
Ik denk inderdaad ook bij twijfel niet doen.. Er zijn natuurlijk altijd wel dingen waarom je zou kunnen wachten, dat blijft misschien voor iedereen wel. Maar als je echt serieus twijfelt, kan je misschien beter aan de dingen gaan werken waarom je twijfelt, als dat kan. En over een tijdje nog eens nadenken. Je hoeft de beslissing ook niet vandaag op morgen te nemen, gun het even wat tijd. Succes!
als je 35 bent, en wel de wens hebt om nog een keer mama te worden, dan zou ik er voor gaan. tuurlijk zijn er dingen als huisruimte, werk, zwaarder met 2 kids, je kindje die dan net naar school gaat etc. maar jij en je man/vriend hebben wel in volle overtuiging gekozen om te beginnen voor een 2e, en de klok gaat nu wel tikken, als je nu uitstelt, heb je meer kans op afstel, en wil je straks in de overgang balen dat je toch niet hebt doorgezet? ik ben opgegroeid met mijn moeders overtuiging: we hebben het financiel niet breed, maar we redden het wel.. als iets kapot ging dat we nodig hadden, lukte het wonderbaarlijk altijd om toch te vernieuwen, mijn tante snapt nogsteeds niet hoe mijn moeder dat áltijd voor elkaar kreeg. tl;dr: ga er voor, grijp deze kans!
mischien ben je aan het twijfelen om jezelf soort van te beschermen voor als het niet lukt? ik zou gewoon een lijst maken, voordelen, nadelen. en neem aan de hand daarvan een besluit. je bent natuurlijk wel 35 en ik snap dart het nu of nooit is. ik wens jou en je partner veel succes met de beslissing!
Bedankt voor jullie reacties. Ik begrijp waarom gezegd wordt "bij twijfel niet doen", ben ik mee eens. Maar diep in mijn hart wil ik het ook! En als ik de keus maak het bij één kind te houden, waarschijnlijk tot verdriet van mijn man, dan krijg ik spijt. Dit bedenkend, weet ik het zeker en wil ik graag een tweede. Voor mijn gevoel is het ook nu of nooit. Maar al die beren op de weg, man man ik word moe van mezelf! Ik zou het graag wat luchtiger inzien, in plaats van die waslijst aan vooral praktische issues En meer kunnen genieten van het vooruitzicht...