Hallo Allemaal Ik zit met het volgende: Even in het kort: 1 september kwam ik erachter dat ik zwanger was, helemaal gelukkig, want ik heb pcos en het was na de eerste poging raak, helaas na 6 weken is het fout gegaan en is het vruchtje gestorven, ik kwam daar achter na 7 weken, na 9 weken begon de bloeding en had een week weeën en bloedverlies echt een hel week, bij de check echo bleek het vruchtje er gewoon nog te zitten toen een spoed curettage gehad! na een week was alles voorbij en begon mijn cyclus weer,zwangerschaps test was na 2 weken negatief, deze maandag een check up echo gehad en alles was schoon. Ik voelde vrij snel alweer een normale cyclus en ook mijn eisprong heb dus een poging gedaan (selfinseminatie) dit was 8 dagen geleden, gisteren liep ik echt met een rot pijn aan de linker kant van me onderbuik stekend deed echt zeer net als een eisprong maar dan heviger (na 7 dagen inseminatie),nu vandaag heb ik een beetje bruinverlies gehad echt minimaal en alleen als ik afveeg, nu twijfel ik is het een innesteling of een beginnende menstruatie? ik heb symptomen net zoals de vorige keer maar dan minder heftig,ik ben iemand die meteen symptomen krijgt, zo wist de eerste keer ook dat het meteen raak was alleen nu twijfel ik.. Ik wordt vervelend van mezelf door de twijfel en onzekerheid ik kan over 6 dagen testen als het bruinverlies niet doorzet..Heb nu zoiets van zet maar door die Soesa pfft op naar de volgende ronde. Zijn er dames die dit ook hebben meegemaakt? of die meteen weer zwanger zijn geworden na een curettage? waren de symptomen hetzelfde of toch anders? Ik weet zelf het antwoordt al: afwachten, maar moest het even van me afschrijven #HaatAanHetWachtbankje xoxo
Hay hotsiflots, Ik heb je vorige keer voorbij zien komen toen je vertelde dat je in 1 keer zwanger was. Wat onwijs balen dat het helaas niet zo heeft mogen zijn. En zoals je al zei, weet je dat je af moet wachten. Wil je gewoon even een digi knuffel geven omdat ik de onzekerheid wel herken. Helaas weet ik na inmiddels 9 rondes dat de symptomen altijd anders kunnen zijn, ik heb al van alles gevoeld en niet gevoeld. Het enige wat ik doe is hopen hopen en blijven hopen. Stiekem ook wachten op een teleurstelling, want dat is het zeker. Wat jij nu hebt gehad kan dus een innesteling zijn maar wie zal het zeggen. Weetje door middel van tempen wanneer je eisprong is geweest of denkje het gevoeld te hebben? Want ei pijn is vaak juist een paar dagen van te voren. Ik duim met je mee dat je weer heel snel zwanger bent. Liefs
Star87 Wat super lief van je reactie, ik kan echt me ei voelen,ovulatie testen en temperaturen heb bij mij niet veel nut ik heb pcos,dan geven die tests altijd positief aan zelf bij mijn ongi :/ ik moet het op gevoel doen,slijmtest en tellen in mijn agenda, maar omdat ik mevrouw ongeduld ben,heb ik geen nieuwe menstruatie afgewacht, dus weet ook niet wanneer mijn eerste cyclus dag was ik heb op gevoel de inseminatie gedaan en toen 1 dag niet en de dag erna weer wel zodat ik dan die dagen goed zat, mocht die later springen. Ik twijfel heel erg omdat ik bij de eerste zwangerschap geen innestelings-bloed heb gehad, ik ga er maar vanuit dat het een beginnende menstruatie is dan is de teleurstelling minder, het klopt ind dat je dingen kan gaan voelen, wat ik dus heb is dat ik ga vergelijken met mijn eerste zwangerschap: rugpijn,honger,trekkend gevoel baarmoeder, bekkenpijn,slecht slapen heb het allemaal behalve ijzersmaak die ontbreekt nog pfft ik blijf hopen maar ga me maar voorbereiden dat deze poging mislukt is dan valt het nog mee. Wat is het rot zeg..nu ik weet hoe het voelt om zwanger te zijn geweest wil ik het nog meer,daarom waarschijnlijk ook deze poging VOOR het afwachten van mijn menstruatie, toen ik kinderloos was en het graag wilde (11 jaar lang!!!) was het nog te doen, nu is het net of er een biefstuk voor me neus hing die weggepikt is kan ik weer helemaal opnieuw beginnen.... Ik hoop dat we beiden heel gauw zwanger zullen zijn ik duim ook!! xoxo
Met pcos wist ik dat ovulatie testen geen zin hadden inderdaad, maar tempen ook niet nee? Dat is gek he, dalen en stijgen kunje dan niets uithalen. Dan moet je flink op zoek naar je ei. Al die symptomen klinken onwijs hoopvol, maar probeer je er niet op vast te pinnen, ik weet hoe groot die teleurstelling kan zijn. Ik heb 2 maanden geleden het gevoel gehad dat t raak was, ik voelde van alles gebeuren onderin mn buik en ik liet alle wijntjes op een feestje staan en normaal had ik zoiets van, zolang ik nog niks weet drink ik gewoon een wijntje. Toen de ongi doorbrak smorgens heb ik me echt even heel zielig gevoeld, en heb flink wat tranen gelaten. Voelde me even belabberd en heel erg in de zeik genomen door mn eigen lichaam. Heb toen tegen mezelf gezegd dat ik op geen enkel symptoom meer let en gewoon mn nod afwacht. Weet je wat je cyclus ongeveer is?? En zolang een kinderwens hebben en eindelijk ervoor gaan, is iets waar we allema van gedroomd hebben vroeger. Maar de frustratie nu is niet leuk he haha. Kan me heel goed voorstellen als je zwanger bent geweest hoe groot de wens erna is, die was er al maar denk dan nog intenser. Knap van je dat je het alleen gaat doen! Heb je daar lang over nagedacht of had je altijd voor jezelf een leeftijd in gedachte?
Het is toch wat hé!!!!! jemig ik kan je teleurstelling gewoon voelen, ik heb me nu ook precies voorgenomen dat ik nu nergens meer wat van aantrek en afwacht, maar dat is zooo moeilijk als de symptomen zo hevig zijn marteling. en ik weet hoe erg ik me ook voorbereid dat die teleurstelling er gaat zijn, het voelt ook stom want er zijn vrouwen die jaren bezig zijn, bij mij was het in 1 keer raak, ik ga er niet vanuit dat ik weer zo lucky ben zou wat zijn!! meteen weer zwanger na curettage zonder een menstruatie er tussen...nee het is te mooi om waar te zijn. Ja, ik was eerst heel zeker van me lichaam, ik voel echt alsof me lichaam me in de maling neemt!! mijn cyclus is altijd 27 dagen en altijd precies in het midden netjes me eisprong. Hoe ik ben gekomen om zwanger te worden op mijn 29ste is een lang verhaal zal het proberen kort te houden: Ik wou altijd al kinderen heel jong had besloten om op mijn 18th ervoor te gaan....lukte niet en het lukte maar niet...ik lette toen niet op menstruaties en cyclussen (hoe jong en naïef) werdt maar 2 keer per jaar ongesteld,toen ben ik naar de gynaecoloog gestapt en daaruit bleek dat ik pcos bleek te hebben, en ik bleek ook nog eens 102 kilo te wegen zwaar teleurgesteld heb ik mijn kinderwens maar in de kast gestopt en ben gaan proberen te gaan afvallen...lukte wel maar het bleef er niet af na 8 jaar sukkelen woog ik lekker 135 kilo,was er klaar mee met dat gejojo heb ik vorig jaar besloten om voor een gastric bypass te gaan, en ben toen 80 kilo afgevallen....en me menstruatie was terug elke maand zelfde dag zelfde tijd na 6 maanden stabiel te zijn geweest in gewicht heb ik besloten om ervoor te gaan in mijn eentje, mijn relatie was stukgelopen en dacht en denk: mannen kan je altijd krijgen kinderen niet vooral met pcos, en zo ben ik een bam moeder geworden en via een donor zwanger geworden Het enige goeie aan mijn miskraam was is dat mijn eierstokken zijn ge-re start en ik in plaats een kralen ketting aan cystes nu nog maar 1 kleine cyste heb op mijn eileider. xoxo
Hoe lang een vrouw bezig is dat gevoel herken ik. Je wilt niemand op zn hart trappen en zo bedoel je dat ook niet. Neemt gewoon niet weg hoe je je zelf weer voelt als de duivel doorbreekt. Je eigen gevoel is zoals het is en dat jij nu ook weer heel graag zwanger wilt zijn begrijpt iedereen. Ik vind t bij mij nu ook lang duren, terwijl ik "nog maar" 8 maanden bezig ben. Niets om je schuldig over te voelen Ik vind t ondanks wat je te horen hebt gekregen(pcos en afvallen) erg mooi te horen dat je ervoor bent gegaan met afvallen en ondanks je pcos je in een keer zwanger bent geraakt. Een mooi voorbeeld dat het zo dus ook kan! Onwijs sneu van je miskraam, alleen je had het niet kunnen voorkomen. Dan is het een fijne bijkomstigheid dat de kralenketting dan in ieder geval verdwenen is. Ik ben erg benieuwd hoe het verder bij je gaat lopen en duim voor je dat het snel weer raak is
Dank je wel voor je lieve reactie, heb nu rood bloed dus me menstruatie is doorgebroken!! precies 4 weken na me curettage, helaas maar aan de andere kant ook misschien wel weer beter dan is me baarmoeder nu echt goed schoon en kan het weer opbouwen, volgende keer weer een kans, hopelijk dan wel raak xoxo
Wat jammer! Maar je bent positief en dat is goed! Weer een nieuwe kans en op naar de volgende ronde. Het komt echt goed. Heb vertrouwen in je lichaam