Ik ben afgestudeerd op eten, kinderen en vooral voorbeeldgedrag van ouders. Er lijkt idd een verband te zijn tussen eetregels zoals " bord leegeten anders geen toetje" en verstoord eetgedrag later, maar onderzoeken zijn altijd erg zwart wit.
Ik heb gewerkt met kinderen met eetstoornissen en vaak zag je dat er meer mensen in het gezin problemen met eten hadden. Er bestaat zoiets al lichamelijke erfelijke aanleg, maar de mentale kant moet ook niet onderschat worden. Onbewust krijgen kinderen heel veel mee van het gedrag van hun ouders. Kinderen uit een gezin waar bijv. altijd ruzie gemaakt wordt, zullen daar ook problemen van ondervinden. Goed voorbeeld doet goed volgen.
Hoi Mijn moeder was vroeger altijd op dieet want dik zijn was volgens haar niet mooi en goed. Ik heb vanaf mijn 13de een eetstoornis ontwikkelt en slikte 20 laxeerpillen per dag tot mijn 20ste. Ik ben blij dat ik ondanks die zooi pillen nog kinderen heb kunnen krijgen. En nu ben ik al jaren rond de 70 kilo oke nu nog 84 ivm mijn zwangerschap.ik ben blij en hoef van mezelf niet meer 50 kilo te wegen. ik hou van eten nu zonder schuldgevoel
Het zal ook van het kind afhangen of het ze boeit of niet of dat ze er later last van zullen hebben. Maar goed, tis wel een risico. Overigens, mijn moeder was altijd heel erg bezig met dieten ivm allergieen en intoleranties van iedereen (vastgesteld door een alternatief genezer, waar zij nog steeds komt). Ze kookte vaak 2-3 verschillende dingen. Aangezien ik me destijds nooit beter voelde door die beperkingen (ik had alleen een heftige pinda-allergie), heb ik me er juist tegen verzet toen ik wat ouder was. Juist de dingen die we nooit of heel weinig aten, vond ik enorm lekker. Kleurstoffen, smaakversterkers en al die tjap. Hoe meer, hoe beter Oh, en ik gebruik wel vaak de methode eerst je groenten (evt voor de helft) opeten, als ze roept dat ze nog meer frietjes of noodles (is ze gek op, omdat ik dat dus veel eet) wil. Toetje mag ze altijd.