Rotdingen zijn het. Zit ik daar net tranen met tuiten te janken om de laatste scenes van de film "What to Expect When You're Expecting" De dames die hevig aan het puffen zijn, in 1 kon ik me natuurlijk goed inleven, die eerste momentjes met "hun" kind. Jaja en daar kwamen ze... de waterlanders. Komt op dat moment manlief binnen en schrikt zich dood dat ik zo zit te grienen. Sorry schat, waarschijnlijk blijven die hormoontjes nog wel ff plakken En nu gaan jullie mij vast allemaal vertellen dat ik niet het enige rare mens ben die bij komische films gaat zitten janken. (toch?)
Heel normaal volgens mij hoor, hormonen doen gekke dingen met je En als je zwanger bent kun je je helemaal inbeelden hoe dat zou zijn, heb je al een kind dan weet je hoe het is dus ik vind het wel logisch dat het je ontroert. Ik zou bij zulke scenes ook zeker gaan huilen, denk zelfs ook al zou ik niet zwanger zijn Het is en blijft zo'n mooi iets een geboorte van een kind, ik was voor de eerste nooit zo'n zacht ei maar sinds ik moeder ben zijn er zoveel meer dingen die me ineens tot tranen krijgen dat ik soms denk dat ik gek geworden ben haha Als ik b.v weleens die programma's op TLC kijk over de kraamafdeling in een ziekenhuis, dan krijg ik ook vaak tranen in m'n ogen dat m'n vriend denkt: daar gaan we weer
Haha nee je bent niet de enige! En heb er al zolang als ik mij kan herinneren "last" van. Mijn man moet hier vaak om lachen vooral ook omdat het soms om de stomste dingen is. En als ik all you need is love wil kijken vraagt hij of ik een emo-bui heb gegarandeerd huilen!
Oh haha dat heb ik ook nog steeds Kan mij daar ook echt voor schamen, want het komt uit het niets en als ik zelf niet snap waarom ik huil dan klinkt het ongeveer zo: I-i-i-ik snap nie-hie-hiet waarom ik hui-hui-huuuuuiill Om dan vervolgens te moeten lachen terwijl ik huil. Dan snapt niemand er meer iets van