Zoals de titel al zegt... Bij onze vorige afspraak, waar ze een liggingsecho gedaan hebben, heeft de verloskundige zich versproken, ze dacht dat we het geslacht al wisten, wat duidelijk niet zo was. Nu weten we dus wat we gaan krijgen. Hebben onze nieuwsgierigheid zolang onder controle kunnen houden, en dan zo op het laatst... Grappig genoeg heb ik de afspraak daarvoor nog tegen de verloskundige die we bij die afspraak hadden gezegd dat de nieuwsgierigheid zo groot begon te worden dat ik bijna zou zeggen dat ze mocht kijken wat het was.
oei, tja tegenwoordig wil iedereen het al van te voren weten... jammer dat ze er te snel van uit gaan. en tja... ze is en blijft een mens. hier keek ze in de computer en zei: zo dan kijken we eens even bij je dochter... tja had niet het idee dat ze de gegevens van mijn 2 jarige tante zat te kijken maar ik houd in mijn achterhoofd, iedereen maar een mens en misschien zitten ze ernaast en anders mja... heel jammer, maar het blijven mensen en die maken fouten.
We zijn er ook absoluut niet boos over, het was een honest mistake. Ze wist niet waar kruipen. Maar het was wel behoorlijk duidelijk dat ze het juist had over het geslacht op de echo...
Wel jammer... Wij willen ook niet weten wat het wordt. Toch maar even, voordat de echo start, zegen dat wij het niet weten! Maar ach.... Als alles maar goed is toch
Kan me voorstellen dat ze zich best rot erover voelde! Maar ik vind het ook tof van jullie dat jullie er niet boos om zijn en inzien dat het oprecht een fout was. Ik kan me zo voorstellen dat niet iedereen zo rustig erop reageert. Wel zonde zo op het eind van je zwangerschap er alsnog achter komen, maar aan de andere kant duurt het niet lang meer voor je het toch al had geweten (heb je nu niks meer aan dat weet ik )
Bij onze eerste wilde we het ook absoluut niet weten. En heb vooraf bij elke echo gezegd dat we niet willen weten wat het wordt. Zelfs in de laatste weken, toen ik elke week een echo keek of de kleine nog steeds in stuit lag, heb ik elke keer weer gezegd dat ik het niet willen weten. Waarop ik elke keer antwoord kreeg dat ze het nu echt niet meer konden zien. Wat jammer dat ze het bij jullie dus wel hebben gezien en gezegd! Overigens weten we het deze keer bewust wel, maar vind het uiteindelijk leuker om het als verrassing te houden. Dus als we ooit voor een derde gaan wil ik het weer miet weten!
Ik vind het ook dapper hoe rustig je er onder blijft. Hoe is het nu om het op de valreep wel te weten? Voelt het gevoel naar je buikbaby nu anders? Heb je de neiging nog spulletjes aan te schaffen die voor dat geslacht zijn? Valt de naam nu ineens anders? Met andere woorden: veranderd er iets naar de voorbereiding/baby toe? En wat precies? Ik ben heel benieuwd hoe dat dan is!
Voor ons veranderende eigenlijk niks. Ik heb tot nu kleertjes gekocht die ik leuk vond, en we waren al gestopt met kopen onder het motto "even wachten wat het gaat worden". We hebben wel beslist om niks tegen de omgeving te zeggen, want dan zou verspreken heel makkelijk worden. De naam waren we al uit, we hadden een meisjes en een jongensnaam. En daar is ook niks in veranderd.
Ik kreeg het nu met 39 weken nog even vol in beeld te zien hoor Was iemand in opleiding, had het aangegeven niet te willen zien waarop ze zei dat dat geen probleem was want zij zag dat toch nog niet :x
Euh, woeps Dat is wel ff slikken of niet. Wij willen het dit keer ook weer niet weten maar ik ben benieuwd of mijn gevoel klopt.
Ohhhh wat ontzettend balen!!! Vind het wel heel vriendelijk van jou dat je er er niet stront sjaggerijnig om bent. Hier echt vijftienmiljoen echo's gehad maar blijf elke keer zeggen dat ik niet de geslachten van mijn kindjes wil weten.
Aah, jammer dat het nu geen verrassing meer is! Maar tja, gevalletje van een verspreking, gelukkig niks ernstigs! Leuk verhaal voor later
We kunnen nu al lol hebben over het feit dat we na de bevalling tegen de familie kunnen zeggen dat we het al een tijdje wisten. Zij blijven namelijk vragen of we het echt niet weten.
Inderdaad jammer dat het nu al verklapt is, maar indd waar mensen werken worden fouten gemaakt. Top dat jullie het zo oppakken! Ik blijf ook bij elke echo zeggen dat het een geheim moet blijven.
Oh wat jammer dat jullie het nu alsnog weten! Ik vind wel knap dat jullie het zo sportief oppakken. Het zal natuurlijk niet expres zijn geweest.
Ik vind het knap dat jullie er zo rustig onder blijven. Wij weten het ook niet en zou vreselijk de pest in hebben als we er nu op zo'n manier toch nog achter zouden komen. Tuurlijk, het blijft een mens maar toch. Ook wij hebben bij iedere echo gezegd: we willen het niet weten hoor! Nu krijgen we ws geen echo's meer maar ik blijf op mn hoede. Maar nogmaals: knap dat jullie het zo op nemen. Succes met de laatste loodjes!
Hier ook gehad met onze dochter netjes aangegeven willen het niet weten.. zei ze prima ik spreek alleen met hij! En aan het einde van de echo zegt ze mooi ze maakt het goed.. ik rond kijken naar partner en opa die gaven geen kick dus niks gezegd in de hoop dat ze het niet gehoord hadden achteraf indd de mannen niks meegekregen. Maar ik baalde ontzettend aangezien ik de enige wad die het niet wilde weten. Maarja that's life ze is ook een mens kan gebeuren helaas.
Haha, herkenbaar! Hier hoorde mijn man dat de artsen het hadden over een 'zij' tijdens de medische echo. ( tegen elkaar, het woordje zij is een keer gevallen, tegen ons hadden ze het over een hij, klinkt toch iets leuker dan 'het' ) Ik had het niet gehoord en inderdaad, het is een meisje. Maar omdat we het dus niet zeker wisten was het tijdens de bevalling toch een verrassing.