Ik heb lang getwijfeld hoe ik deze post moest beginnen. En nog steeds weet ik niet hoe ik het moet verwoorden.. Ik heb veel verhalen gelezen; hier, tijdschriften, ook tv-programma's. Maar zo vaak dat ik zie of lees dat zoveel mensen zo onverantwoordelijk zijn, een kind als accessoire zien, zomaar een keertje seks hadden en weet ik het niet nog meer. Ik stoor me zo enorm aan de mensen voor wie dit alles maar normaal is, ik zou het bijna hypocriet willen noemen. Ik heb zo ontzettend veel respect (gekregen) voor de vrouwen die geen kindje zelf kunnen krijgen, de homo's en lesbiennes, de paren die iets goeds willen doen voor een kind! Er is zoveel lef en moed, maar vooral heel veel liefde nodig om een kindje te adopteren. Het enige echt belangrijke dat ik met deze post wil zeggen is dat jullie toppers zijn! Ik gun jullie al het geluk van de wereld en dat iedereen in dit topic ooit een eigen kindje mag vast houden!
Lief van je!!! Sluit me volledig aan bij wat je zegt over een kind als accessoire. Al kan ik het sommige ook niet kwalijk nemen hoe makkelijk zij erover denken. Ik dacht jaren voorheen ook niet dat ik dit traject zou moeten doorlopen voor onze grootste wens. Nu kijk ik daar natuurlijk heel anders naar en erger ik me dood als ik iemand weer zegt wij nemen even een kindje maar ja.... Het is een blijft een wonder, een wonder die helaas niet voor iedereen werkelijkheid word.
Als trotse moeder van n zoontje uit China kan ik je zeggen, het kost me echt niet meer moed dan voor m'n buik zoontje te zorgen. Het is minder vanzelfsprekend van zijn kant ivm hechtingsproblemen, wat mij verdriet doet.. Maar t is echt voor mij niet anders dan n biologisch kindje.