Hebben mensen/vreemden een juiste indruk van jou? Als ze je voor het eerst ontmoeten? Het schijnt dat mensen zich binnen een paar tellen een beeld of mening vormen van iemand als ze diegene ontmoeten Best fascinerend eigenlijk Bij mij zelf is de reactie eigenlijk altijd hetzelfde. Ik ben klein, echt een meisje-meisje en heb een hoog stemmetje. Dus ik word al snel aangesproken alsof ik een verlegen en delicaat poppetje ben Of mensen proberen over me heen te lopen. Bijvoorbeeld voordringen in een rij bij de kassa. Of me iets duurder proberen aan te smeren en dan niet verwachten dat ik zo "brutaal" ben om af te dingen. En dan schrikken ze dat ik van me af bijt Wij kleintjes zijn enkelbijters hoor, pas op Hoe is dat bij jullie? Heb je het gevoel dat je uiterlijk echt overeenkomt met je innerlijk?
Schatten mensen mij goed in? Nee over het algemeen niet. In eerste instantie kijk ik de kat uit de boom en laat niet het achterste van mijn tong zien. Ik ben klein en gezet en mensen denken dan als snel dat ik verlegen ben. Dat ben ik dus absuluut niet. Heb een goede babbel. Maar hierdoor denken dat ik enorm veel zelfvertrouwen heb. Dat heb ik dan weer niet. Eigenlijk ben ik een stuk complexer dan mensen denken. hahaha
Ik betwijfel het De eerste indruk die mensen van mij hebben (voor zover ik weet dan) is stil en rustig. Ik ben alles behalve dat, ik heb alleen een bloedhekel aan zinloos geklets en koetjes en kalfjes. Ik hou van diepgang, filosofie, psychologie en spiritualiteit, maar om die kant te tonen vind ik wel dat er een mate van vertrouwen onderling moet zijn, en met een eerste indruk is dat er gewoon nog niet.
Nee, mensen denken dat ik enorm bekakt of stijf ben hahaha. Waarschijnlijk (of weet ik eigenlijk wel zeker) doordat ik vaak wat klassiekere kleding draag en ook een klassiek gezicht heb, daarbij kijk ik blijkbaar ook nog heel streng. vooral als ik op straat loop, hoor regelmatig; "kijk niet zo boos!", terwijl ik niet boos ben. Ik heb regelmatig moeten horen van mensen dat ik ze zó meeviel.... Pasgeleden was ik (weliswaar voor het goede doel) met mijn man uitgeweest naar een café. Dus ik vertel dat tegen iemand die mij toch best heel redelijk kent....Antwoordt ze: Naar een café??? Jij?? Tja, OOK ik ga wel eens naar een café (oke, kan me de keer ervoor niet herrineren, maar daar gaat het niet om) En stijf ben ik al helemaal niet, ik kan enorm goed dansen, al zeg ik het zelf en dat doe ik dus ook heel erg graag. Op feestjes en bruiloften staat iedereen langs de kant en ben ik druk aan het dansen. Dus nee, ik wordt meestal niet goed ingeschat, maar dat boeit me niks Oh en blijkbaar ben ik niet te peilen, ik hoor vaak dat ik heel rustig overkom. Een voorbeeld is mijn rijexamen. Ik zat werkelijk voor mijn gevoel te shaken achter dat stuur, ik was stiknerveus (wie niet??) Maar toen ze zeiden dat ik geslaagd was en dat ik zo ontzettend rustig overkwam had ik zoiets van Rustig?? ik was bloednerveus. Hadden ze niks van gemerkt.
Ja, ik denk dat dat wel overeenkomt. Ik ben petite (klein en slank), maar ik ben best zeker over mijzelf. Ik heb het idee dat ik dat ook wel uitstraal. Ik draag wat ik wil dragen en schaam mij daar niet voor. Als ik iets niet wil dan zeg ik dat, wil ik iets wel dan zeg ik dat ook. Maar ik ben niet bot of respectloos. Verder ben ik ook wel chaotisch en sociaal, maar ook introvert en hou van orde. Zo ziet mijn uiterlijk er ook wel uit.
Mensen denken vaak dat ik heel spontaan ben en heel zeker van mijzelf ben. Ik klets veel en graag maar dat is ook een soort masker. Ik ben juist best verlegen namelijk. Ergens binnen komen in mij eentje terwijl de kamer vol zit ? Brrr liever niet 😉 En sommige mensen denken dat ik een beetje arrogant ben. Ik kan een bepaalde blik hebben. Maar dit is juist helemaal niet zo !! Hoor ik ook wel eens achteraf.
Ja over het algemeen wel.. Ik ben ontzettend nuchter en dat hoor ik ook vaak van mensen die me eigenlijk niet kennen! Wel ben ik ontzettend chaotisch en vinden mijn collega's dat ik mijn werk altijd goed voor elkaar heb dus schijnbaar kan ik dat goed verbloemen haha..
Nee ik ben altijd rustig in het begin en kijk de kat uit de boom. Toch denken mensen dat ik heel zelfverzekerd ben maar eigenlijk ben ik dat in het begin helemaal niet. Ben ik op mijn gemak dan krijg ik praatjes en mensen geven aan dat ze mijn humor erg kunnen waarderen, iets wat je in het begin niet ziet. Andersom heb ik het wel. 9 van de 10 keer ontmoet ik iemand en heb ik daar een bepaald beeld bij. Iets wat niet altijd direct uitkomt maar op de lange Termijn wel.
Nee helemaal niet. Ze denken dat ik heel lief ben. Zachtaardig, rustig etc etc. Terwijl ik ook een hele harde kant heb en helemaal niet rustig ben. mensen krijgen van mij ook maar 1 kans gaat dat mis Is het klaar.
Wel een heeeuule lekkere dan hoor Hier word ik ook 'verkeerd' ingeschat. Ik sta altijd mijn mannetje en laat niet over mij heen wandelen. En als mensen mij nog niet kennen vinden ze mij vaak 'brutaal' over komen. Ze denken dat ik een moeilijk persoon in de omgang ben Terwijl dat eigenlijk best wel meevalt Ik houdt mensen die ik niet ken op afstand omdat ik geen zin heb in gezeur of gekwetst te worden. Als je mij eenmaal kent, dan ben ik best een zacht persoon. Alleen op het eerste gezicht niet
Mensen denken altijd dat ik een bitch ben... dat ik arrogant ben... dat ik nog maar ergens 20 ben en dat ik 70 kg weeg... ik ben niet arrogant, ik weet gewoon wat ik wil Ik ben niet onaardig, ik geef alleen mijn mening en die kan hard zijn. Bijna dertig en dus ook bijna 30 kg zwaarder.. Al met al.. je ziet niet wie je voor je hebt. Ik sta verdekt achter een dik masker. Als we eenmaal vrienden zijn, dan heb je wat aan me. Ik ga dan door dik en dun.
Ik ben het soort persoon waar iedereen makkelijk tegenaan praat, maar ik vind het zelf heel moeilijk om een gesprek te starten of gaande te houden. Tegelijkertijd kan ik wel goed praten, maar dan heb ik het heel erg nodig dat ik reactie en feedback van andere krijg. Anders ben ik erg goed in het gesprek dood laten slaan. Verder denken veel mensen dat ik veel zelfvertrouwen heb, maar dat is een pose die ik mezelf heb aangeleerd. Vroeger was ik heel timide, maar werd er constant over me heen gelopen. In de loop der jaren ben ik erachter gekomen dat het er helemaal niet omgaat hoeveel zelfvertrouwen je hebt, maar hoeveel zelfvertrouwen men denkt dat je hebt. Men luistert meer naar je en respecteert je mening meer als je het met rechte rug zegt. Dus heb ik altijd hoofd omhoog en rug recht. Alleen mensen die mij kennen weten dat ik regelmatig doodsbenauwd ben op die momenten.
Nee eigenlijk vrijwel nooit. En soms na weken nog niet. Ik ben, ondanks dat ik over vrijwel alle onderwerpen vrij openhartig ben, moeilijk te lezen of te peilen. Wel vinden heel veel mensen mij al gauw hard of fel. Dat klopt deels ook wel want ik laat niet veel mensen dichtbij komen. Zoals ik dan maar altijd zeg; je kunt een ander wel voor zijn kop kijken, maar er niet in. En om eerlijk te zijn vind ik dat wel prima. Er mag moeite gedaan worden en zo niet; dan ook goed
Mensen hebben vaak het beeld van mij dat ik heel rustig ben en zeker van mijn zaak. Mensen vertrouwen mij ook vaak op mijn woord. Zakelijk heb ik daar wel profijt van, want ik ben best jong en dan is het fijn dat mensen vertrouwen hebben in je kunnen (ondanks dat ik natuurlijk ook wel eens twijfel). Privé merk ik een groot verschil met hoe ik met mijn familie en vriendinnen omga en met kennissen en vreemden. Familie en vriendinnen zien mij zoals ik echt ben (veel lachen, scherp uit de hoek komen, recht voor zijn raap) en de kennissen en vreemden zien alleen een rustig meisje. Prima. Ze schrikken alleen vaak als ik mijn mond open trek tegen iemand die ik wel goed ken