Hey iedereen, Ik slik sinds een aantal maanden xanax retard 0,5mg en daar nog een spierontspanner bij. Ik heb heel veel last van paniekaanvallen en die pillen kunnen me toch wel kalmeren als het nodig is. Ook loop ik langs bij een psycholoog en mijn huisarts, nu zit ik met het volgende; mijn moeder vindt het niet kunnen dat ik die pillen slik omdat ze me verdoven en volgens haar er altijd gedrogeerd bijloop, ik zou ze van haar direct moeten in de vuilnisbak gooien. Ze zei zelfs dat ze mijn huisarts een proces wil aandoen omdat ze mij dat voorschrijft. Ik zit met een ernstige depressie en daardoor zei mijn huisarts dat het beter is om eens bij een psychiater langs te gaan voor mijn medicatie op punt te stellen, want die xanax en die spierontspanner alleen is niet genoeg. Toen ik mijn moeder dat vertelde werd ze weer kwaad, volgens haar heb ik dat allemaal niet nodig. Ook moest ik opgenomen worden in een psychiatrische kliniek, maar ik heb dat afgezegd omdat ik wist hoe mijn moeder er tegenover stond (voor sommigen onder jullie die het stukje van de psychiatrische kliniek herkennen, ja, ik ben het, ik het gewoon een andere gebruikersnaam nu ) Ik ben nu zelf op eigen houtje aan het stoppen met die xanax gewoon omdat mijn moeder er constant commentaar op geeft, maar ik voel me zo beroerd. Wat zouden jullie doen?
Heeft je moeder hiervoor gestudeerd, is ze arts of psychiater? Zo nee, lekker laten praten en doen wat goed voor je is.. vind het heel erg egoistisch van je moeder.
nee, ze is zelf ook depressief en heeft vorig jaar een maand op de psychiatrie gezeten, ze zei dat ze er rondliepen als zombie's en dat zij ook pillen moest nemen, ze heeft dat altijd geweigerd en ze vindt dat ik dat ook maar moet doen.
Ik zou doen wat de arts zegt.. die heeft er voor geleerd, lijkt me niet handig om het op eigen houtje af te gaan bouwen, en al helemaal niet, omdat je moeder het wil.. Mocht je je er zelf nou heel ellendig ondervoelen, vind ik het nog wat anders.
ik snap mijn moeder gewoon niet, ze wil het niet zien dat ik doodongelukkig ben en depressief ben. Ze doet net of ik heb niks.
Niet zomaar zelf gaan stoppen hoor! moet je altijd doen als er eenarts die er voor heeft geleerd bij is. Je moet ook niet stoppen puur voor je moeder. Als die pillen je helpen hoef je toch niet te stoppen? Misschien dat een psychiater je verder kan helpen met je problemen? ( ik weer niet waarom je het slikt)
ik wil het absoluut niet voor je moeder opnemen hoor maar is het niet juist omdat ze zelf ook depressief is ze het niet kan en wil zien? dat ze niet wil dat haar dochter hetzelfde doormaakt misschien? ik weet het niet hoor, ik denk een beetje mee.
Ik zou gewoon doen wat de arts zegt. Het gaat om JOUW gezondheid, jouw lichaam, dus het is jouw verantwoordelijkheid en niet die van je moeder. De arts is er om je te helpen en die zal echt niet zomaar medicijnen voorschrijven als het niet nodig is. En als je je laat opnemen en je hebt het idee dat het echt niet goed voor je is, kan je er altijd nog weg, het is immers een vrijwillige opname... Als laatste: Als je er niets aan doet (medicatie en therapie) weet je zeker dat je er niet bovenop komt. Kijk gewoon wat voor jou het beste is! Sterkte meid!
Als ik dit zo lees dan zou ik me voor je eigen gezondheid wat meer gaan loskoppelen van je moeder. Je gaat je niet beter voelen van haar commentaar. En je gaat zelfs luisteren naar de onzin die ze zegt. En dat terwijl je op dit moment waarschijnlijk erg beinvloedbaar ben. Ik zou lekker luisteren naar wat de dokter zegt. En als hij vind dat het goed is om opgenomen te worden, waarom zou je dat niet proberen? Nogmaals, ik zou je moeder even voor je eigen bestwil een tijdje niet zien.
ik zou nooit op eigen houtje stoppen meid! als het even kan zou ik miss een gesprek aanvragen met je arts hierover... miss dat je over kunt stappen op andere medicatie? ik heb ook veel ervaringen met AD medicatie , en ben ook meerdere malen overgestapt.... juist ook omdat ik van de 1 zo misselijk werd en de ander maakte me net een zombi nu heb ik de juiste medicatie waarbij ik me fit en gelukkig voel! soms is het even zoeken naar de juiste medicatie! heel veel succes!
Idd nooit zomaar stoppen. Om heel eerlijk te zijn vind ik Xanax een vreselijk middel, mijn man had het, en hij kreeg er extreme periodes van. Ik heb de arts zelfs verteld dat als hij hem dat nogmaals voorschreef, ik 'm voor de medische tuchtcommissie zou slepen, zo woest was ik. Niet omdat hij er een beetje duf van werd, nee, hij werd het ronduit agressief van. Ter illustratie, hij heeft onder invloed van die pillen met een bijl staan te zwaaien dat hij de overbuurman iets zou aandoen omdat hij in zijn ogen iets verkeerd had gedaan. Gelukkig hebben we hem tegen kunnen houden samen met een vriend en heeft de hele buurt mee mogen genieten (we stonden in de tuin en ik smeekte hem de bijl aan mij te geven). Mijn man zei later dat hij het allemaal als "derde" persoon meemaakte, alsof hij buiten zijn lichaam stond zegmaar. Maarrr, dat is bij iedereen anders en het belangrijkste is, hoe voel jij je erbij? Voel je je een zombie zoals je moeder zegt? Als jij je goed voelt dan moet je gewoon doorgaan (persoonlijk ben ik niet zo'n voorstanders van dergelijke medicatie en zeker niet als er meerdere soorten worden voorgeschreven). Misschien even met je psychiater overleggen? Mijn ervaring is dat een huisarts soms maar zomaar iets voorschrijft, niet uit onwil, maar vaak omdat de juiste expertise ontbreekt. Sterkte ...
maar meis er zijn meer soorten medicatie hoor! die je kalmeren en waar je goed op kunt slapen! maar waarbij je , je dan niet zo extreem een zombie bij voelt!
maar ze voelt zich er goed bij? Niet iedereen reageert het zelfde op medicijnen. En wat voor de één veel prettiger is, werkt voor de ander niet, of geeft bij de ander juist bijwerkingen. Dus hoe goed moeders het misschien ook bedoelt, mogelijk aan de hand van eigen ervaringen of van wat ze denkt te zien, ze kan níét zien wat er in haar dochter omgaat en hoe die zich voelt. sterkte in elk geval meid!! En inderdaad. probeer wat los te komen van je moeder, hoe moeilijk ook, juist nu...
Je eigen gevoel luisteren. Wel oppassen want xanax is geen lange tijd oplossing (vanwege het verslavingsgevaar), je zou met psych/dokter kunnen kijken naar een andere oplossing in medicatie. Maar verder volg jezelf, niet je moeder, jij moet verder met jezelf en je leven en als je dat lukt met meds dan is dat maar even zo.