hey, Ik werk nu bijna 6 jaar bij een organisatie. Nu is het zo dat ik sinds ik 5 weken zwanger ben al thuis zit. In die tijd heb ik 1x een kaartje gehad van mijn werk met beterschap/ sterkte. ik ban vanaf 25 weken weer 1x in de week 3 uurtjes op t werk geweest tot 34 weken. Maar ik hoor van niemand niks meer... Vandaag ben ik jarig en ben echt door zoveel mensen gefeliciteerd, maar 0,0 niks van mijn collega's.........Is het nu echt zo uit het oog uit het hart... Heb nu ook zoiets van; ik verwacht niemand van mijn werk op kraamvisite als de kleine geboren is. Hoor nu toch al niks meer. Wat ik wil bereiken met dit topic... geen idee.. t steekt me gewoon en moest t even kwijt. Ik heb na mijn verlof nog een maand vakantie en dan stop ik met werken. Ik heb met mijn leidinggevende afgesproken dat ik in mijn vakantie nog afscheid kom nemen van de collega's maar mocht dit zo doorgaan, ga ik die moeite ook echt niet nemen. erg jammer hoor allemaal! liefs DA
Ja ik ken dat gevoel, heb zelf ook jaren met collega's gewerkt en toen ik ziek werd (ben lichamelijk beperkt geworden) kreeg ik een keer een kaartje en verder helemaal niks! Ben nog eens op het werk geweest om netjes te vertellen dat ik 100% afgekeurd werd en niet meer kwam werken, nou het leek niemand iets te doen en voelde me erg gekwetst. Blijkbaar is het toch overal zo, ook al denk je nog zo'n goede band met collega's te hebben als je wegvalt lijkt het niemand iets te doen. :x
Nou, dan is mijn werk waarschijnlijk een uitzondering, want ik ben vandaag ff teruggegaan gewoon voor de gezelligheid en iedereen vond het superleuk om me weer ff te zien en kreeg ook nog regelmatig berichtjes enzo... Maar op mijn vorige werk was het idd ook zo dat ik nooit meer wat heb gehoord van mijn collega's..
Heb t zelfde mee gemaakt. Op n enkele collega na. Het ergste was dat mn werkgever ooit onze (vriend en ik) beste vriend was. Werd trouwens ontslagen omdat ik hoogzwanger (2 weken voor mn verlof) niet kwam werken omdat het 38 graden was. Ik werkte in de cafetaria. Hij vond dat bullshit, ik moest me niet aanstellen. Hij heeft trouwens ook nooit de papieren ingevuld voor mijn verlof, dus al zou ik er nog gewerkt hebben had ik ook geen zwangerschapsuitkering gehad.
Ik denk dat het goed is dat je je verwachtingen hebt bijgesteld, qua kraamvisite. Ik vind het ook lullig voor je, lullig van de collega's. Maar dat ligt aan hen en niet aan jou. Lekker links laten liggen. En qua afscheid: Ik zou het ook niet doen. Dan een beetje hypocriet daar gaan staan zeker, met taart of weet ik het. En zij dan een beetje hypocriet zeggen, dat ze het jammer vinden dat je weg gaat. Yeah right.
Bij mij is het juist andersom, van collega's waar ik vrijwel niet mee werk kreeg ik kaartjes voor de geboorte van mijn zoon, meer dan ik had verwacht! Ik weet niet wat voor band je met je collega's hebt? Daarbij heb ik wel het idee dat tegenwoordig de meeste mensen veel met zichzelf bezig zijn en daardoor hun medemens vergeten, zeker als je die persoon niet veel ziet.
Was hier ook zo toen ik ziek werd. Niks meer gehoord op idd ook een kaartje na. Daar heb je dan je stinkende best jarenlang gedaan... heb het er heel erg moeilijk mee gehad dat ze me zo lieten 'stikken'.
herkenbaar nadat ik na 3 jaar werken, ziek vanwege zwangerschap werd en daarna ontslagen , heb ik maar 3 kaartjes gekregen 1 was van een collega die nog niet zo lang daar werkt, had ik niet verwacht, van mijn andere directe collegas waarmee ik jarenlang heb gewerkr niks gekregen, terwijl ik hun eerder ook kaartjes had gestuurd
t is gewoon jammer, want heb er wel met plezier gewerkt. ben benieuwd of er iemand op kraamvisite komt als de kleine geboren is.. of dat ik uberhaupt van iemand iets hoor dan. maar als ik dit zo lees, is t dus vrij normaal.....
Ik heb dit vaker gehoord en zelf ook wel een beetje zo gevoeld tijdens mijn verlof, hoewel er op mijn werk nog redelijk wat medeleven is. Mensen brengen heel veel tijd door op hun werk en gaan daardoor hun collega's als "vrienden" zien. Toch blijven het uiteindelijk meestal collega's. Je hebt een zakelijke relatie met hen en als je elkaar op het werk niet meer tegen komt, spreek je elkaar ook niet meer, tenzij je elkaar daarvoor ook al regelmatig buiten het werk om sprak. Daardoor zijn mensen vaak teleurgesteld in hun ex-collega's, nadat ze weg zijn bij hun werk. Toch werkt het de andere kant op ook vaak zo. Denk eens aan een ex-collega met wie je veel lol had op het werk en vraag je eerlijk af hoeveel jij nog van je hebt laten horen naar die collega. Ik zeg niet dat er nooit vriendschappen ontstaan op het werk, maar het is in de eerste plaats toch een zakelijke relatie, alleen dat verlies je uit het oog doordat je zoveel tijd met je collega's doorbrengt.
hier sinds 6 weken zs ziek thuis (extreem misselijk met ziekenhuisopname) en er werd elke 2 weken verplicht gebeld met de zelfde domme opmerkingen. met 20 weken gaan werken maar ontzettende bekkenklachten gehad.... ik moest me niet zo aanstellen... ik was zwanger niet ziek. 10 weken voor bevalling weer ziek want ging gewoon niet meer. sindsdien helemaal niks meer gehoord.... Kleine is nu 2 jaar en moet nog kraamvisite van ze krijgen.. dit soort mensen kunnen van mij in de stront zakken... (in elk geval mijn ex collegas dan!!!!)
Deels wel herkenbaar... Bij mijn 2e kindje werkte ik op hetzelfde callcebter als mijn moeder ( bijbaantje naast mijn studie) en van het team mijn moeder kreeg ik steeds kaartjes ed (nee niet door mijn moeder georganiseerd ze stuurden zelfs een kaartje toen mijn jongste geboren werd en mijn moeder was toen al overleden. Zo lief. Maar van mijn eigen team maar van 1 iemand. .. Bij de andere kids ook weinig gehoord tijdens mijn zw... Beetje jammer omdat ik zelf wel kaartjes ed stuur.
Jeetje dat is inderdaad niet leuk! Hier het tegenovergestelde. Vanaf 20 weken zat ik volledig in de ziektewet. En elke collega liet wekelijks iets horen. M'n leidingevende belde wekelijks op om te vragen hoe het was tot de 39 weken, daarna wilde hij niet meer bellen. Wees blij dat je straks stopt met werken joh!
Ik werkte 4 jaar voor zelfde organisatie toen ik zwanger was. Doordat ik verhuisde mocht ik in een nieuwe vestging dichtbij werken. Nieuwe collega's dus. Ging ook al heel vroeg verplicht met verlof. Heb steeds lieve berichtjes gehad en felicitaties met verjaardag...heel warm. Snap dat je dit echt niet leuk vindt! Zeker na 6 jaar! Heel jammer. Zegt meer over hun dan over jou!
Ik denk dat er verschil zit of je na je ziek zijn terug komt of net als jij, stopt met werken. In het laatste geval zullen sommige collega's kunnen denken dat het geen zin meer heeft te investeren. Ik heb in de jaren dat ik bij deze werkgever werk heel wat mensen zien komen en gaan. In maar heel weinig gevallen was er echt een klik en hebben we contact gehouden.
ik denk dat het er een beetje aan ligt wat voor bedrijf het is. Is het een wat kleiner bedrijf met wat minder collega's maar die toch meer betrokken met elkaar zijn of is het een groot bedrijf waar iedereen toch eigenlijk alleen zijn werk komt doen en het contact wat er is, oppervlakkig en op de werkvloer blijft.
Ik verwacht van collega's en werkgevers niets meer. Ik ben verschrikkelijk teleurgesteld in mijn laatste werkgever. Mijn contract werd terwijl ik zwanger was niet verlengt. Ik ging twee weken voor mijn laatste werkdag overstuur/overspannen naar huis en ik heb niets meer iets gehoord van mijn werkgever of collega's. Doodnormaal blijkbaar. Toen een paar weken later mijn dochtertje veel te vroeg werd geboren en overleed ontving ik bloemen en een mooie kaart.