Ik bergrijp er helemaal niks van!! Mijn altijd lieve, drukke, niet huilende mannetje is omgeslagen in een huilend, krijsend monster!! Hij blijft met vlagen maar huilen, gooit zich op de grond, draait alle kanten op, met zn hoofd overal tegenaan. Ik heb vanalles geprobeerd, troosten laat hij niet toe (hij verdraait zn hele lichaam om bij me weg te komen, ook bij zijn vader), drinken, eten aangeboden, bumba filmpje op gezet, niks helpt. Moet ik dit negeren? Ik denk nl dat er wel een reden is dat hij huilt, maar ik kan nu echt niks bedenken... Wat moet ik hiermee???
Ik zou ook idd even contact opnemen met de dokter. Als je zoontje zo opeens is omgeslagen lijkt het mij ook dat hij ergens pijn heeft.
In de oei ik groei boek lees ik dat er een sprong is rond de 15 maanden maar inderdaad voor de zekerheid even naar de dokter en alles even laten nakijken kan nooit kwaad. Is er niets aan de hand zou ik hem lekker laten uitrazen als hij dit nodig heeft en negeren maar niet de hele tijd negeren natuurlijk, troosten is ook altijd erg fijn als je zoontje dit toelaat. Succes
Heb je idd medische zaken uitgesloten? Oorpijn? Doorkomende kiesjes? Ik zou iig even de huisarts bellen...
Ik zat aan de 15e maand sprong te denken, mijn zoon huilde toen ook veel meer dan dat hij normaal doet... Maar zoals jou zoon deed hij niet toen. dus wellicht is het idd verstandig om eens naar de HA te gaan met hem wellicht heeft hij idd pijn.
Sinds twee weken gedraagt mijn zoontje van +/-17maand zich ook zo. Niets is goed genoeg. Als er iets niet naar z'n zin is gooit hij zich op de grond en zet het op een krijsje. Werkelijk het stomste voorval lokt dit uit. (vb. drinken uit een brikje, ik wil het rietje erin steken en even vasthouden tot de eerste teugen eruit zijn... niet naar z'n zin dus daargaat hij!) Zo gaat het met alles. Hij komt mij aan m'n hand trekken om hem te volgen, ben ik niet snel genoeg... Vandaag leek het wel of hij van de ene in de andere driftbui rolde. Hoewel we tussendoor ook wel hard gelachen en gespeeld hebben. Het minste dat niet naar z'n zin verloopt is voldoende om het op een krijsen te zetten. Op cb zeiden ze hem dan te negeren. Ik kijk altijd even of hij zich kan bezeren. Als dit niet het geval is probeer ik het toch even aan te kijken en vb om de hoek te gaan. Hij is behoorlijk vastberaden maar na een tiental minuten staat hij toch recht en komt hij naar me toe. Laat hem echt alleen maar huilen als hij duidelijk comedie aan het spelen is (krijsen, stil zijn - kijken of ik kom, geen reactie tandje bijsteken)
Bedankt voor de reacties. Ik weet zo goed als zeker dat het niet iets medisch is. Het verhaal van AnBran is precies zoals het hier ook gaat. Toch maar negeren denk ik, ik blijf dan natuurlijk wel bij hem, zodat hij me kan blijven zien en naar me toe kan komen. Ik hoop dat het "sprongetje" snel voorbij is, want het is behoorlijk vermoeiend (zeker aangezien hij een broertje van 2 maanden heeft... Pffff).
Klinkt als gevalletje peuterpuberteit...Ik merk t hier ook al n beetje. Ze noemen het wel "peuter" puberteit maar geloof me die dreumesjes kunnen er soms ook wat van hoor! Niet teveel in mee gaan en als je eenmaal nee gezegd hebt dan voet bij stuk houden (dus bedenk voor je nee zegt goed of dit t waard is om nee te zeggen ) En als hij/zij gaat krijsen of op de grond liggen trappelen dan maar even wat dingen aan de kant zodat hij zichzelf niet bezeert en laat maar trappelen. Chantage mag niet beloont worden Hier loopt er een als ze iets niet maar vreselijk hartverscheurent te brullen alsof ze geslagen is. En dan laat ik dr altijd even en dan ineens vraag ik op mn aller onnozelste manier "waarom moet jij nou zo huilen?!" Inclusief dom gezicht trekkent. En dan zie je dr denken... "ja waarom ook alweer?" En dan slaat t ineens over naar "die die die!" en dan is ze dus allang vergeten waar ze om brulde en wil ze wat anders gaan doen Helaas voor Wendy heeft mama al een enorme drammer gehad dus de ervaring is er al
Herkenbaar. (Indien medische redenen uitgesloten...) Als er iets niet naar dr zin ging, hup, op de grond, hoofdje tegen de grond bonken, of de muur, of de tafel, wat er maar in de buurt is en dan "huilen". Dan naar mama toe, aaaaaandaaaaacht!!!! Ja, niet dus! Geen positieve (ach meissie kom maar hier) en geen negatieve aandacht (hou daar es mee op, stel je niet aan) aan geven. Je ziet echt heeeeel vlug wanneer het komedie is, dus als je alles verder veilig acht en geen bloederige taferelen verwacht bij zo'n uitspatting dan is het volgens mij het beste het hele toneelstuk compleet te negeren. Afleiden is ook aandacht in dit geval, vergeet dat niet. Hier heeft dat enorm goed gewerkt. Ze is nu veeeeel minder jengelig, en koppie-bonken doet ze nog maar zelden.