Hallo allemaal, Misschien zijn er meer mensen die dit herkennen... ? Mijn vriend heeft, volgens mij, ook last van zwangerschapskwaaltjes... Hij is ook al een aantal weken regelmatig behoorlijk misselijk, meestal tegelijk met mij, maar soms ook los van elkaar. Ook hij is snel moe en redelijk snel geirriteerd. Natuurlijk is het voor hem ook allemaal nieuw (voor ons allebei de eerste keer)... dus misschien leeft hij gewoon heel erg mee... ?! En dat zal wel bij alle zwangerschappen zijn... dat je de ene dag alles zker weet en voelt dat het allemaal wel goed komt en dat je er de andere dag helemaal doorheen kunt zitten en het je allemaal gestolen kan worden... (Spannend, maar eng; onbekend en belastend; onzeker of het allemaal goed zal komen; irritaties; moe zijn; etc. etc.). De eerste paar dagen was een soort roze wolk en ga je allerlei dingetjes plannen en bedenken enzo... namen, fietskarretjes, kinderzitjes, babyfoons en noem het maar op... En dan komt er een tijdje van moeheid en misselijkheid (bij mij tenminste) en lijkt de hele fietsvakantie van 4 weken er minder aanlokkelijk uit te zien... *baal*... Die is dus over 2 weken en ik hoop dat ik tegen die tijd weer wat meer kracht en energie heb, zodat ik wel lekker elke dag een km of 100 kan afleggen... Ik heb er wel zin in, maar ben gewend om veel te sporten... en voel me nu af en toe wel een bejaarde ( Dat zal allemaal wel meespelen, denk ik... In het begin was het wel grappig dat mijn vriend ook "kwaaltjes" had, maar hij wordt er steeds moe-er van... kost hem bijna te veel energie... Heb wel medelijden met hem, maar kan niet veel doen om te helpen... Alleen mijn best doen om positief te blijven, ook als ik me zo brak voel dat ik alleen nog maar wil slapen... Voel me af en toe echt een watje Ik laat hem maar zoveel mogelijk zien en merken dat ik nog steeds heel erg blij met hem ben en dat ik heel veel van hem hou... Hopelijk helpt dat een beetje tegen de kwaaltjes...
hahaha.... Het schijnt echt vaker voor te komen hoor dat mannen heel erg meeleven dat ze hetzelf beginnen te voelen...... heet couvade syndroom Mijn vriend was de eerste zwangerschap erg solidair in het mee aankomen... De kilo's vlogen er bij hem aan, terwijl hij niet eens snoepte... na de bevalling vlogen de kilo's er bij beiden af.... Schijnt hier ook onderzoek na gedaan te zijn en idd.. dit is ook een veel voorkomend verschijnsel....! Ach ja.. zijn de mannen toch een beetje "zwanger".... en misschien gaat het bij hem na die 12 weken ook wel beter!
gelukkig heeft m'n mannetje geen last van misselijkheid etc hij heeft wel last van hormoontjes merk ik vooral de laatste tijd, en dan tegen mij zeggen "hormoonbobbeltje" jaja hij bedoelt vast zichzelf ermee
Ik herken dit wel. Als ik vertel hoe misselijk ik ben is hij dit ook.. Lief hoor die 'meeleefkwaaltjes' maar soms wil ik gewoon even horen dat het toch wel lastig is dat IK zo misselijk ben.... Hoe erg ik ook geniet, soms wil ik best wel even zielig zijn.... (alleen ik ! )
haha inderdaad en dat die mannen even niet zo lam doen he hihi och gewoon erover praten komt het wel goed...hij denkt last te hebben en wij hebben er echt last van lol
mijn vriend eet vooral veel meer sinds ik zwanger ben... terwijl ik gewoon normaal blijf eten durft hij gerust om 10uur 's avonds de overschot van aardappelen ofzo op te eten... en als hij dan nog honger heeft dan gaat hij aan de cornflakes of weet ik eht... gelukkig was het maar een smal sprietje en mocht er best wat extra vet aankomen. maar hoop dat hij vandaag of morgen toch weer wat minderd
ik zou het heel irritant vinden als mn man mee zwangert Ik heb zoveel last van mn hormonen dat ik er echt niet mee zou lachen als hij opeens de aandacht zou opeisen door mee te zwangeren Wij zijn zwanger, wij hebben enkel het recht op de kwaaltjes, en de daarbij horende extra aandacht, zij niet Of ben ik nu een harde b*tch?
Nee hoor, gewoon nuchter. Ik vind het persoonlijk een beetje aanstelleritis als een man opeens extra kwaaltjes heeft. Dan heb ik de neiging om te roepen `Stel je niet aan, jouw lijf veranderd niet, het zit tussen je oren!´ (maar ik ben dan ook niet de subtielste)