Als ik zie hoe ontzettend veel mijn dochters aan elkaar hebben, ben ik ZO blij dat wij voor een tweede zijn gegaan. Ze spelen bijna altijd samen en hebben het geweldig.
Wij doen het ook bewust niet. Ik heb echt een ontzettend nare zwangerschap gehad, waar we van geluk mogen spreken dat we er allebei nog zijn. Dat is de hoofdreden, ik durf een zwangerschap niet meer aan. Verder vind ik het nu ook wel fijn, ze word wat ouder en zelfstandiger. Ik ben heel blij dat de babyperiode achter de rug is, vond het leuk maar daar is alles mee gezegd. Slapeloze nachten ken ik niet en dat wil ik zo houden! Onze dochter is een lief kind, die overal mee naar toe gaat en die zich ook in restaurants goed weet te gedragen. Dan het financiele plaatje: wij gaan graag op vakantie, uit eten, uitstapjes etc. Met een tweede word dat lastiger. We hebben op dit moment niet de auto die geschikt is voor 2 kinderen (is makkelijk op te lossen natuurlijk). En ons huis is er ook niet op ingericht. Zou ook wel mogelijk zijn, maar dan moeten we ruimte inleveren wat we niet willen. Belangrijkste reden is natuurlijk mijn gezondheid en de rest komt er bij. Ik heb me er zelf helemaal bij neergelegd en de meeste mensen respecteren die keuze ook. Ze heeft genoeg kindjes om zich heen, gaat naar de psz en naar peuterdansen waar ze heel veel plezier in heeft!
Even over de auto, dat sommigen zeggen dat hun auto niet geschikt is voor 2 kinderen, volgens mij passen er in elke auto wel 2 autostoeltjes op de achterbank. Wij hebben nu een suzuki alto van 10 jaar oud en daar past het ook prima in. Nou en dat is toch een erg kleine auto verder . Dus 'de auto' lijkt me geen argument in dat opzicht.
Zo denk ik er ook over. Wij hebben ook lang twijfels over gehad, maar willen toch graag voor een tweede gaan als het ons gegund is. Ik ben nu 34 en mijn dochter is 2. Voor ons is het eigenlijk 'nu of nooit' en uiteindelijk hebben de voordelen het gewonnen van de nadelen. De babytijd vond ik erg pittig (reflux, veel huilen, slecht slapen tot ruim 1,5 jaar), maar elk kindje is anders en ik weet nu beter wat me te wachten staat. Maar ik ken het getob en de twijfels, ts! Heel vervelend en veel sterkte daarmee! Niemand anders kan die beslissing voor jou en je man nemen!
Bij twijfel zou ik er juist voor gaan, maar niet nu al. Ik zou nog even de tijd nemen voor dochter, zeker gezien je verleden. Ik ben zelf alleen en vind het echt niet leuk. Zodra mijn ouders overlijden ben ik echt alleen over met alle nadelen daarvan.
Ik herken het wat je zegt.waar het bij ons ook om gaat is de financiën. Wil niet hebben dat mochten we voor een tweede gaan dat die niet kan studeren. De overheid zal dan echt niet meer helpen.
Wij hebben ook een tijd getwijfeld, ivm zware zwangerschap en bevalling. We hebben toch voor een tweede gekozen. Wel weer een hele zware zwangerschap gehad. Maar we zijn zo blij met hem. En mn dochter is helemaal verzot op haar kleine broer. Ze knuffelt hem steeds. Kleding kocht ik altijd al redelijk budget, ik geef niets om merk dus dat scheelt. Wij hebben geen auto, maar we hebben een fietskar aangeschaft. En we zijn zelfs al een weekje op vakantie geweest met zn viertjes, met het openbaar vervoer.
ik heb een beetje moeite met het feit dat evt. voor of nadelen het argument zijn voor het wel of niet krijgen van een ( 2e ) kindje, maar dat heeft wellicht te maken met mijn handtekening. Ik ben van mening dat het krijgen van een ( 2e ) kindje vooral gebaseerd moet zijn op een intense wens hiervoor. Wat mij betreft zouden dan alle praktische voor of nadelen er niet meer toe doen. En natuurlijk begrijp ik dat er situaties zijn waarin het niet 'verstandig' is een kindje/ nog een kindje te krijgen. Ik zou zeggen, als jouw wens voor een tweede intens aanwezig is, zou ik het niet laten afhangen van evt. voor en nadelen.
Uiteraard weet ik dat het een wonder is om een kindje te krijgen. 'Gelukkig' heb ik nooit zo ontzettend lang moeten wachten als jij, en dan ook nog eens een kindje verliezen, lijkt mij erg zwaar en ik snap dat je dan argumenten van mij onzinnig kan vinden! Ik wil dan ook niemand hiermee voor het hoofd stoten! Excuus als je dat voelt!
En wat ervaar jij precies als nadelen van het enig kind zijn? Ik heb qua leeftijd echt nog wel even de tijd, maar leeftijd tussen de kinderen willen wij echt niet groter, voor de zwangerschap zeiden we max 2 jaar, dat word deze maand al 2 jaar 9 maanden en mijn man zegt echt max 3 ( of als het niet eerder lukken wil wel doorgaan, maar is absoluut niet de bedoeling dat we bewust voor nog langer kiezen)
Dankjewel voor je berichtje! Jij bent dus enig kind.. ook geen nadelen van ondervonden? Heb je wel een open karakter? Mijn dochter is erg introvert en verlegen (op bangig af), ik stimuleer contact(peuterdans, spelen met een vriendinnetje wil nog wel 1 a2 x per maand, binnen een half jaar psz), maar dit wil niet lukken.. ik vrees dan ook voor later, qua vriendinnen zoeken.. Ik zie dit ook echt als een karakter trek, en niet iets wat ze moet overgroeien.( ben zelf ook introvert)
Huis is op te lossen inderdaad hoor, als het zelfde geslacht zal zijn kan het op de zelfde kamer, lijkt mij ook erg leuk voor ze, en als ze dan ouder zijn kan 1 vd 2 op onze kamer en gaan wij naar beneden als de 'speelkamer' toch niet meer gebruikt word, als het ander geslacht word wil mijn man perce de bovenverdieping verbouwen. Rijbewijs zit er niet in, ik heb gelest maar mijn angst overwint het van de wil te leren rijden, ook bij een speciale angst lesgever zag ik het niet zitten..( of nouja.. 50 en niet harder, niet op drukke wegen, een beetje 'slechte chauffeur van nederland idee, niet verstandig!) Openbaar vervoer is geen aansluiting voor, fietskar zou kunnen inderdaad al kom ik dan ook niet ver, dorp verder is 30 min fietsen en nog verder zit je aan een uur en dan heb je nog niet veel meer als hier ) Sterkste drijfveer wel: Samen opgroeien 2 kinderen Sterkste drijfveer niet: WIL ik wel zoveel van nog iemand houden En waarom ik niet weet of ik het wel moet WILLEN ( ik weet dat een ieder het gewoon gaat doen van een 2de houden dus dat het KAN) houden van een 2de ligt denk ik aan het feit dat ik moeite heb gehad met van mijn dochter te houden door een depressie. Ik ben ook bang dat mijn dochter zich vervangen voelt, ik heb mij achtergesteld gevoeld door mijn ouders, en ben zo bang dat ik dat gevoel kan doorgeven.. ook al hou ik dan van beide, dat het voor de 'kinderen' niet zo voelt..
Je stoot me niet voor het hoofd hoor meid. Ik snap en realiseer me heel goed dat er redenen zijn waarom er in bepaalde situaties twijfels zijn over het krijgen van een kindje. Ik persoonlijk zou het alleen zo zonde vinden om dit af te laten hangen van een aantal praktische argumenten, maar ook dat is voor iedereen verschillend natuurlijk. Ik bekijk dit natuurlijk vanuit mijn eigen situatie, dus ben ook niet helemaal objectief. ( heb overigens mijn handtekening wat aangepast, want hoewel je dat wel zo zou kunnen opvatten, zijn wij geen kindje verloren gelukkig (. Sterkte hoor.
Ben ik nou echt de enige die dit een beetje vreemd vind? En wat nou als je langer dan drie maanden bezig bent, staak je de poging dan? Ik zou me hierdoor niet onder druk laten zetten. Tussen mijn broertje en mij zit 4 jaar en dat is prima te doen. Wij hebben hier nooit enig nadeel van ondervonden. Bijkomend voordeel van een wat groter leeftijdsverschil is dat je daardoor wat meer tijd hebt voor de kleine wanneer de oudste naar school gaat.
Qua leeftijd van onszelf zouden we het nog kunnen overdenken, maar voor leeftijd tussen 2 kids willen we dat gewoon niet (ookal is het bij een ander misschien harstikke leuk). _____ Dit stukje ben je vergeten te quoten.. ookal is het bij een ander misschien hartstikke leuk!.. Wil niet zeggen dat wij dat willen als het bij jou broer en jou prima te doen was! Wij wilden eerst max 2 jaar, maar dat hebben we verschoven naar max 3 jaar.. meer als dat vinden wij gewoon teveel.. mocht het niet lukken (staat ook in mijn post) is het natuurlijk anders.. tot op een bepaalde hoogte.. dan moeten wij ons er bij neer leggen. Daarbij laat ik me niet onder druk zetten?!! Vind je post erg bot! Wellicht niet zo bedoeld, maar in getypte woorden komt het zo over.
Liever grotere borsten en dure kleding? En dure make up? Zoon jaloers bij tv kijken? Misschien inderdaad beter geen tweede nee, met al deze prioriteiten
Was bij ons ook heel lang de twijfel, uiteindelijk voor gekozen om er voor te gaan. Helaas bleek het bij ons niet meer makkelijk te gaan.. En zijn we nu al ruim 2 jaar verder. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat er nooit het goede moment is.. Heel veel succes met het maken van jullie keuze.
Ik ben het niet vergeten te quoten. Ik heb het bewust weggelaten, want het was irrelevant voor het punt dat ik probeer te maken Ik denk dat jullie teveel waarde hechten aan het maximale leeftijdsverschil. Tja... oké. Wat moet ik hier nou op zeggen? Ik vind jouw reactie een beetje bot eigenlijk. Ik zie m.u.v. het financiële aspect niet echt hele belangrijke argumenten. Misschien maak je het dilemma te moeilijk?