Ik zit een beetje in de knoop Mijn eerste zoontje heb ik borstvoeding gegeven tot ongeveer 9 weken. Het drinken zelf ging goed en op een borstontsteking na heb ik weinig laat ook gehad. Kolven ging alleen niet (ik kolfde echt 40 cc per borst per keer) dus eens een ander de fles geven ging niet. Zoontje groeide er goed op. Maar zoontje had verborgen reflux, was snel overprikkeld en huilde heel veel (hoogtepunt 17 uur op een dag ik heb er nog een trauma van eb schiet in de stress van huilende baby's maar dat is wat voor een ander topic) hij dronk elke 2 uur ongeveer eh vooral snachts. Daarnaast werkten mijn hormonen niet mee en dit alles samen maakte dat ik zelf ook diep zat: zelf constant huilen, paniek, niet naar buiten durven, depressief, onzeker. Kortom het was erg pittig en achteraf gezien was erwellocht meer aan de hand. Omdat het mij allemaal zo op brak gestopt met bv en overgegaan op kV. Overigens werd het daar niet beter van hij bleef elke 2 uur drinken en raakte verstopt wat ook nier grappig was. Maar ik zelf knapte wel op omdat ik het soms uit handen kon geven, even weg kon maar wellicht ook omdat de hormonen die je net bv natuurlijk in stand houdt verdwenen. Nu bij een tweede wil ik weer starten net bv want alles kan anders zijn: ik kan anders reageren, kindje kan anders zijn. Spijt heb ik nooit gehad van naar de flesvoeding gaan maar ik voelde me wel soms schuldig. En nu? Nou mijn gevoel! Ik wil graag starten met bv, ik weet dat alles anders kan zijn maar ergens in m'n hoofd heb ik best wel een aversie tegen borstvoeding gekregen. Puur omdat in mijn hoofd dit gekoppeld wordt aan due eerste periode die ik zo vreselijk vond. Overigens weet ik dat het ook niet zozeer een bv probleem is en ik ga ook in gesprek nog met een psych over mijn angst voor kraamtijd en daarna maar toch ben ik benieuwd of er mensen zijn waarbij het bij de eerste ook niet lekker ging maar bij de tweede fantastisch? Pf andere tips, ook welkom natuurlijk!
Bij mij ging het bij de eerste super, tweede waardeloos en derde weer goed, mag dat ook? Ik weet namelijk wel dat mijn ervaringen bij de eerste me hielpen bij de tweede, dat voordeel heb jij natuurlijk niet. Maar ik was ook wel bang om bij de derde weer te proberen. Ik was zo moe bij de tweede dat ik op het randje van kindermishandeling zat. Ik ben nooit te ver gegaan, maar ik ben blij dat ik nog net genoeg bij zinnen was om op tijd afstand te nemen. Daarom heb ik dat deze keer van tevoren besproken met vk,man en omgeving. Ik heb heel duidelijk aangegeven dat ik nooit meer zo diep mag gaan als toen en dat ik zeer waarschijnlijk hulp nodig ga hebben om op tijd in te grijpen. En dat lukt nu wel. De bv is bij mij altijd veel investeren. Veel vrouwen roemen hun "slagroom", ik zeg altijd dat ik magere melk maak. Maar ze groeit er tot nu toe goed genoeg op. Ik kan echt genieten van het voeden (heb ook nooit pijn of zo), maar kan het nu ook loslaten dat ze fv nodig heeft erbij. Ik ben niet bereid extra te kolven of kunst en vliegwerk uit te oefenen om mijn productie op te krikken. En hoewel ik ontzettend moe ben, ze slaapt gewoon echt niet goed, heeft snel last van haar buik, voel ik mij veel beter. Niet altijd, ik was vannacht echt even boos omdat ik net sliep en ze weer kwam, maar meestal wel. Zij is een blije, vrolijke baby en daarmee ben ik een stuk vrolijkere moeder. Daarnaast let ik wat meer op mezelf. Ben laatst een keer gaan bijslapen bij mijn moeder, gewoon om even 1 nacht ongestoord te kunnen slapen. Ga ook wat makkelijker even eruit voor mezelf en probeer mezelf minder druk te maken om allerlei zaken die niet afkomen. Maar daar heb ik wel hulp bij nodig gehad. Dus geef duidelijk aan je omgeving aan dat je hun hulp nodig hebt om het voor jou makkelijker te maken. Voel je niet schuldig over magnetronmaaltijden of dergelijke, gun jezelf ook de rust. En loop wel weg als het je teveel wordt. Wat betreft kolven zou je nog de syntocinon neusspray kunnen proberen, misschien werkt dat en dan heb je net wat meer mogelijkheid tot rust. Maar ook dat zal waarschijnlijk pas na een tijdje zijn, die eerste tijd is gewoon heel vermoeiend, zowel met als zonder bv.
Bedankt voor je verhaal Femkes! Jij hebt het pittig gehad! Ik ga er sowieso vanuit dat het pittig is en ik geloof ook wel dat ik er nu anders in sta omdat ik bewuster ben, meer ervaring, en ook dat ik al beter los kan laten. Ik denk ook dat het goed voor me is om er over te gaan praten om ook tijdig stappen te kunnen zetten. Want zoals jij ook zegt: daar wil ik niet meer heen!