Oei wat was ik boos vanmiddag .... Ze was met haar vingers de laatste restjes van haar eten aan het opeten, dus ik geef haar haar vork en zeg dat ze het daarmee moet doen. Ze zegt dat ze dat zal doen om vervolgens gewoon met haar vingers door te gaan. Dus ik zeg Sanne stoppen want anders haalt mama je bord weg. Ze gaat onverstoorbaar door. Dus ik pak haar bord weg.....Wauw toen kwam me er eenhoop gegil uit bord terug bord terug... Dus ik pak haar op en zet haar in de hoek en vertel haar dat ik verwacht dat ze rustig wordt en dat ze zo lang ze gilt in de hoek blijft. Vervolgens komt ze er tot 3 x toe uit.. Ik moet me dan echt inhouden hoor ... gelukkig is ze niet vaak zo boos, maar ik vind het heel erg lastig om dan rustig te blijven. Krijg echt de neiging om haar door elkaar te rammelen. ( wat ik dus niet doe.. ) maar ohhhhhh wat kost dat dan moeite.. herkenbaar ??
Hahaha ja herkenbaar! Ik pak alleen het bord niet weg want dan gillen ze hier ook geheid, ik zeg dat ik ze dan ga voeren en begin daar ook mee. Ze willen dat echt niet want ze voelen zich dan als een baby behandeld en pakken al gauw hun lepel of vork weer.
Oh ja, ik zeg dat trouwens op een vriendelijke toon, op een geiriteerde toon is ook aandacht, negatieve aandacht en daar lijkt het om te draaien hier.
Ik geloof niet dat er ook maar een moeder is die als een heilige nooit onredelijk boos is geworden op haar kind. Ikzelf schiet (zeker nu ik toch al wat chagrijnig ben door een dikke buik die de godganse dag in de weg zit ) ook wel eens onproportioneel uit mn slof. Niet met fysiek geweld of schreeuwen, maar wel iets luider dan ik zou willen, en zonder waarschuwing vooraf. Bied dan wel altijd mn excuses aan als we allebei bedaard zijn... zeg wel dat ik niet zo boos had moeten reageren.
Ja, heel herkenbaar. Kinderen kunnen je echt het bloed onder de nagels vandaan halen. Gelukkig wegen de 'dikke-knuffels-mama-is-de-liefste' momenten daar ruim tegenop
Denk dat er weinig moeders zijn die het NIET herkennen . Wat ik altijd wel doe is als ik het bord weghaal en ze begint te gillen ik het nog één keer terugzet, met de waarschuwing dat dit echt de laatste keer is. Dan is het 9 van de 10 keer meteen over en gaat ze ook gewoon eten.
Ik herken de boosheid wel maar niet over het onderwerp. Eten is iets waar ik geen strijd of ruzie over aan ga. Eet je niet, dan niet. Mijn irritatie zit vooral op vragen naar de bekende weg,(honds) brutaal zijn, lamlendigheid.
Mijn dochter is net zo oud als jouw dochter en die taferelen die je omschrijft zijn héél herkenbaar. Ik maak er niet zo veel drukte om, zeker niet als het om eten gaat want ben allang blij als er gegeten wordt, met of zonder vork. Maar dat gillen en dramatisch doen..pfff word er wel eens moedeloos van en inderdaad soms is het moeilijk om je te beheersen als ze zo hun zinnetje willen doordrijven. Gaat wel weer over denk ik dan maar.
Hahaha ja hier ook de laatste zin. Hoewel ik me ook mateloos kan ergeren aan het niet aan tafel kunnen blijven zitten. En zelfs als ze zit wiebelt ze alle kanten op en eet ze amper.
Herken het wel maar maak er geen probleem van als ze het laatste restje met haar handjes opeet, beter zo dan niet
Oh jaaaaa, HEEL herkenbaar. Als ze zo dwars doen, dan moet ik ook wel eens de aandrang onderdrukken om heel boos terug te doen. Hier kreeg dochter gisteren een gigantische woede- c.q. driftaanval omdat ze geen elastiekje in haar haren wilde . Buiten zichzelf van woede was ze, terwijl als ze gewoon even "nee" had gezegd het ook prima was geweest . Ik heb haar toen wel even heel stevig beet gepakt en gevraagd "Wil je geen elastiekje in je haren?". Toen keek ze nog heel woest, maar er kwam wel een duidelijk nee uit. Normaal pak ik haar ook niet zo stevig vast, maar dat was nu even de enige manier om tot haar door te dringen.
fijn dat het herkenbaar is.. haha Ik maak over eten trouwens ook echt geen strijd, maar wel over tafelmanieren. Kan erg slecht tegen viezerikken aan tafel en bang dat ze het niet op eet hoef ik niet te zijn, want madam eet het echt wel op. Hier is te veel eten eerder een probleem dan te weinig