Herken jij iets van jezelf in je kind(eren)? Aiden lijkt uiterlijk niks op mij, maar qua innerlijk reuzeveel. Zo kan hij een klein driftkopje zijn. Dit was ik ook als kind. Kregen gisteren zijn eerste rapport mee. Op school is hij serieus. Was ik ook altijd. Praat niet graag in de kring. Speelt het liefst alleen of een op een met een ander kind. Is leergierig. Is afwachtend en rustig. Is voorzichtig. Precies ik als kind! Finley lijkt uiterlijk veel op mij, maar qua karakter lijkt hij niks op mij, maar juist op mijn vriend. Hij is spontaan, nergens bang voor, rent overal vol bravoure op af, drukker dan Aiden, is niet vaak boos en als hij dat al is, is hij binnen 5 minuten weer gekalmeerd.... Nu jullie.
Haha leuk! Ik herkende qua karakter niet veel in mijn kind maar toen ik deze week tegen mijn moeder aan het klagen was dat hij zo graag in discussie gaat en altijd probeert het laatste woord te hebben kreeg ik te horen dat hij dat niet van een vreemde heeft volgens mijn moeder was ik vroeger precies zo! Stukje wat ik wel herken is het perfectionisme. Hij neemt geen genoegen met een voldoende, in zijn ogen heeft hij dan gefaald. Ik had dit ook heel erg en het heeft me ver gebracht maar het belemmert je ook. Probeer daar dus echt aan te werken hoewel ik bang ben dat dit er al helemaal in zit.
Hier wel echt enorm herkenbare dingen: - oudste: uiterlijk een mengelmoes, maar meer mijn man zijn kant van de familie. Ook wat karakter betreft meer hem. - middelste: zowel qua uiterlijk als innerlijk echt mij. Is bijna 1 op 1. - jongste: lijkt een mix te worden wat innerlijk en uiterlijk betreft.
Mijn oudste (dik krullend haar en blauwe ogen) lijkt qua uiterlijk op mijn man (zeker in vergelijking met foto's van hem als kind), maar innerlijk lijkt hij meer op mij. Hij is erg verlegen en kijkt de kat uit de boom. Dat herken ik erg van mezelf. Het gekke is dat als je mensen vraagt op wie hij qua uiterlijk lijkt, ze juist zeggen dat de oudste veel van mij weg heeft. De jongste (sluik haar, bruine ogen) vind ik persoonlijk qua uiterlijk op mij lijken. Maar als je mensen vraagt op wie die lijkt, zeggen ze dat hij op mijn man lijkt. Qua karakter is hij heel anders dan de oudste. Heel extravert en snel driftig als hem iets niet lukt of hij zijn zin niet krijgt. We vragen ons vaak af van wie hij dat moet hebben, omdat we ons er niet in herkennen. Al zeg ik altijd dat hij in dat opzicht op mijn man lijkt.
Hij heeft net zoals mij niet graag alle aandacht op hem gericht. Is ook afwachtend. Trekt zich terug in grotere groepen, durft niet te huilen bij andere mensen als hij bijvoorbeeld hard valt. Dit heeft hij allemaal met mij gemeen maar ook wel met de papa. Is zoals mij een ochtendmens. Om 7u begint meneertje heel hard liedjes te zingen in bed en dat blijft hij doen tot ik hem ga halen. Ik was als kind ook altijd aan het zingen. Hij is geen klager, altijd vrolijk, altijd vriendelijk tegen iedereen. Hij is net zoals de papa verslaafd aan auto's. Als je aan hem vraagt wat hij wil doen krijg je als antwoord : in de auto zitten. Zijn wenkbrauwen moet je zoeken en dat is bij de papa ook. Qua uiterlijk lijkt hij vooral op mijn vader.
Oudste qua karakter precies mij. Ook een enorme driftkikker en heel vasthoudend. Qua uiterlijk lijkt hij dus sprekend op mijn broer (apart om te zien) maar ook enorm op mijn man. Verder is hij heel erg van het andere kindjes troosten en op hun gemak stellen. Schijn ik vroeger ook gedaan te hebben. Jongste qua uiterlijk echt een mengelmoes tussen mijn man en mij maar qua karakter weer mijn man. Heel stil en houd al sinds baby niet van vreemde mensen. Zij is ook heel vasthoudend en doet het liefst alles op haar eigen maniertje.
Kwa uiterlijk zijn het allebei mengelmoesjes tussen mijn man en mij (en onze families ). Kwa karakter is mijn dochter precies mijn man, het kan ook vreselijk botsen tussen die twee omdat ze allebei vreselijk eigenwijs zijn, haha. Al zie ik af en toe ook trekjes van mij naar boven komen, nu ze wat ouder is. Mijn zoontje is nog erg jong, maar het lijkt erop dat hij kwa karakter ook veel van zijn vader heeft. Al is hij wat rustiger en gemoedelijker als zijn zus. Ze zijn allebei volgens hetzelfde recept bereidt
Zoontje is echt van ons samen, zowel innerlijk als uiterlijk gezien...moet zeggen dat man en ik ook wel veel overeenkomsten hebben Zijn beide lang en blond en zoontje is ook lang en blond, met het kapsel van papa en de bolle wangen van mama. Is net als ons een kat uit de boom kijk type en ook niet van de grote groepen. Ik heb wel iets meer eh stemmingswisselingen/temperament en zie dat bij zoontje ook wel terug maar hij eet bijvoorbeeld bij het avondeten net als z'n vader eerst z'n vlees op en dan pas de rest
Qua uiterlijk is ze een kopie van papa Maar zoals ze uit haar ogen kijkt, hoe bijdehand clowntje ze is en een slimme snelle baby, dat heeft ze echt van mij. Dat blijft me verwonderen, zo'n klein mensje dat een samensmelting is van ons beide.. Zwijmel
Mijn kinderen lijken qua uiterlijk helemaal niet op mij. Het is dat ik weet dat het mijn kinderen zijn, anders zou je dit niet zeggen. Zijn wel 2 kopietjes van papa. Qua innerlijk daarentegen is de oudste helemaal zoals ik ben, alleen nog ietsjes drukker. Is soms best confronterend. De jongste lijkt qua karakter wel weer meer op haar papa.
Ja, haha. Mijn oudste lijkt qua karakter sprekend op mij, uiterlijk op haar vader. Jongste lijkt uiterlijk heel erg op mij maar qua karakter juist meer op papa . Maar vooral in het doen en laten van de oudste en hoe ze reageert herken ik veel van mezelf.
Qua uiterlijk heeft onze dochter het meeste van mijn man. Qua karakter niks van ons beide :') Ik was (net als mijn man) als kind zijnde heel rustig, afwachtend en verlegen. Dochter is ontzettend bijdehand, druk en heeft het liefst elke dag veel vriendinnetjes of familie om zich heen en voert hele gesprekken met o.a kassamedewerkers. Wat ze wel van mij heeft is een grote portie fantasie, ze kan zich helemaal verliezen in verhaaltjes over elfjes en zeemeerminnen en gelooft er dan ook echt in.. Ik was vroeger net zo. Ik heb ook laaaang een schaakstuk naast mn bed gehad: bij alfred j. Kwak veranderde de schaakkoningin namelijk in een echte koningin en ik was ervan overtuigd dat dat echt kon ook al zei mn moeder van niet :x Sinterklaas heb ik ook lang volgehouden nadat mn ouders met de waarheid kwamen en ik ging met enige regelmaat op zoek naar het land van de elfen en de kist met goud onder de regenboog. Dus ja.. echte dromers dus
Qua uiterlijk is ze 'de mini-me' van mijn man! (Maar dan met mijn krullen). Qua innerlijk weten we het hier niet, zowel mijn man als ik waren schijnbaar erg makkelijke lieve kindjes en dat is zij ook. Het te-lieve herken ik dan wel, maar van mijn man, maar dat was ik dus ook vroeger. Het extraverte gedrag (dansen, toneelspelen, zingen, gek doen) dacht ik van mezelf te herkennen, maar mijn man deed dat dus ook.... Dus geen idee, mengelmoesje waarschijnlijk
Mijn oudste lijkt qua uiterlijk op mijn man, en innerlijk helemaal. En dat is wel eens handig, want mijn zoon is zo anders dan ikzelf ben, het is heel fijn om af en toe raad te kunnen vragen bij mijn man hoe iets werkt bij zoon Dochter heeft van beiden wel iets weg qua karakter, uiterlijk precies mijn schoonmoeder. De jongste schijnt qua uiterlijk sprekend mij te zijn van vroeger (ik moet de foto's van mij er nog eens bij pakken) en qua innerlijk zie ik ook steeds meer mezelf terug.
Mijn meiden lijken beide heel erg op hun vader. De oudste heeft van mij dat ze heel goed en snel kan lezen, en bij rekenen duurt het even voor het kwartje valt. Verder lijkt ze qua innerlijk ook meer op haar vader. De jongste is pas 1,5 maar lijkt meer op mij. Ze wind iedereen om haar vinger met dr schattige koppie en lange haren maar ondertussen slaat ze je lachend in je gezicht. En ze is absoluut niet bang voor water. Ze laat zich rustig in het zwembad vallen met hoofd onderwater, komt proestend boven, gaat lachen en doet het daarna nog een keer. Dat deed ik ook toen ik zi klein was.
Haha ja, en dan vooral het ongeduld! Wat dat betreft doen we niet voor elkaar onder. Ik word regelmatig met mn eigen tekortkoming geconfronteerd . Soms heel frustrerend, maar ook een leerzame spiegel die mij wordt voorgehouden. Verder zegt de één dat hij precies zn moeder is, terwijl een kwartier later iemand kan zeggen, goh wat lijkt ie op zn vader. Goede mix dus denk ik .
Mijn ouders lachen zich rot Mijn dochter lijkt in alle opzichten op mij. Als ik foto's van mezelf van vroeger vergelijk met die van haar, kan je het zien aan de kwaliteit van de foto en de kleding. Haren en uiterlijk zijn als twee druppels water. Karakter ook en gek genoeg bots ik bijna nooit met haar. Ik weet hoe ik mezelf aan zou pakken dus dat gaat echt soepel, ook haar driftbuien toen ze twee was. Mijn oudste zijn is juist exact een kopie van mijn man. Twee jaar geleden plaatste ik een foto op Facebook van mijn man in een bungalowpark. Mijn moeder belde meteen met de vraag wanneer we op vakantie waren geweest. Ik begreep er niks van. 'Ja, dit foto op Facebook.' Mijn man had toen de leeftijd van Lenn op dat moment. Ik moest m'n moeder dus vertellen dat dat mijn man vroeger was. Op video banden van mijn man zn oma denkt Lenn altijd dat hij het is. Om er vervolgens niks meer van te begrijpen, want die kleding heeft hij nooit aan gehad. Hij vindt het nog steeds raar dat hij zo op zijn papa lijkt. Onze jongste vindt iedereen op onze oudste zoon lijken. Maar dat is een mindere kopie van mijn man dan mijn oudste is. Dus we zijn beide ook heel benieuwd wat voor koppie hij krijgt als hij groter is Met mijn oudste botste ik in de peuter puberteit veel meer. Niet dat het altijd hommeles was in huis, maar zijn driftbuien moest ik echt anders aanpakken dan bij onze dochter. Nu gaat het prima, want ik ken hem van haver tot gort. Maar de peutertijd vond ik bij hem echt heftig.
Oudste is qua uiterlijk vooral zijn vader , al heeft hij mijn grote hoofd en dikke haardos (al zie je dat nooit zo, we houden het erg kort). Innerlijk vind ik lastig zeggen, omdat hij door zijn beperkingen anders reageert op heel veel dingen. Toen hij kleiner was, was het wel mijn schoonmoeder die vooral dingen herkende, mijn eigen moeder juist helemaal niet. Middelste is qua uiterlijk een mix, met een neiging naar mij . In haar herken ik het perfectionisme van mezelf en interesse in tekenen. Ook het afwachtende, niet middelpunt van belangstelling willen staan, kat uit de boom kijken. Herken ook veel (innerlijk) van mijn moeder in haar (en dat vind ik niet zo makkelijk om mee om te gaan ). Ze is het meest 'buiten' (spelen) van al mijn kinderen, dat heeft ze echt van mijn man. Jongste is qua uiterlijk een mini-me , lijkt veel op haar grote zus en die kleine dingetjes die middelste van manlief heeft, heeft zij dan echt weer van mij , behalve mijn dikke haardos. Zij lijkt innerlijk ook op mij, maar met wat pittige/eigenzinnige trekjes die ik niet had (ik was een heel gemoedelijk kindje volgens mijn moeder, die zich makkelijk schikte... dat herken ik echt niet van mijn kids ...). Van wie ze die heeft, geen idee , maar grote zus heeft ze ook...
qua uiterlijk lijkt de oudste precies op mij zeggen ze.. innerlijk/karakter? nee waar ze voor zichzelf op moet komen durft ze vaak niet en waar ze juist beter haar mond kan houden trekt ze hem juist open. zoals ze soms tegen mij kan doen durfde ik echt niet te doen tegen mijn ouders vroeger maar tegen leeftijdsgenootjes durft ze dus niet
Mijn zoontje lijkt heel veel op mijn man, alleen de blonde haren heeft hij van mij. Qua karakter lijkt hij ook heel veel op mijn man. Ik herken eigenlijk nog weinig karakter trekken van mezelf.