Gevoel is iets wat je niet kan meten, als ik je zo hoor is er nog wel iets anders had je het er niet moeilijk mee. Je wil hem geen hoop geven, maar waarom niet? Wat is er mis dat hij hoopt? Wat heeft hij te verliezen nu nog?
Als zijn bericht je raakt dan wil dat toch iets zeggen? Laat hem gewoon bij je op de bank slapen en kijk van daar uit verder.
Of je nou wel of niet gevoelens voor hem hebt, of je nou wel of niet met hem verder wilt..dat is misschien een zorg voor later, iets wat je zou kunnen uitzoeken zonder die bemoeizieke familie van je om je heen. Wat nu veeeel belangrijker is dat hij aangeeft er in de kraamperiode te willen zijn en wie ben jij in godsnaam, of nog erger je familie, om te beslissen of dat wel of niet moet gebeuren. Dit kind is net zoveel van hem als van jou, hij heeft er verdorie net zoveel recht op, en waarom hem dat recht ontnemen op het moment dat hij nu al laat zien hoeveel zijn kindje voor hem betekent! Was het een kwal van een vent geweest en had zijn kind hem geen moer geinteresseerd dan had je alle redenen gehad om te twijfelen maar dit is dus niet het geval! Je ontneemt iemand zijn kind doordat je het zoo belangrijk vind wat je familie daarover te zeggen heeft. Heb er 1 woord voor: schandalig! En nu zeg ik er geen woord meer over, ben er wel klaar mee. Succes.
Hou je van hem of niet? Want hoe ik het lees is de enige reden waarom jullie niet samen zijn, jou angst voor de omgeving! Vraag me af wat je dan belangrijker vindt, je gezin of de mening van anderen? Hij wil alles voor je doen, lijkt echt engelengeduld te hebben en wil alles doen voor zijn kindje. Ik snap het echt niet...
De omgeving samen met het feit dat ik zeg of denk dat mijn gevoel op dit moment weg is en zo wil en kan ik niet verder ook al stelt hij voor er alles aan te doen. Zullen we hormonen zijn icm alles verder.
Zeg je het alleen of meen je het ook dat het gevoel weg is? Je lijkt alleen maar te doen wat je familie wil, ondanks dat je, je eigen gezin daar helemaal mee kapot maakt! Je moet voor jezelf stellen of je nu wel of niet van hem houdt en wat je belangrijker vindt, je gezin of je familie. Ik zou het wel weten...
Het gaat niet om jouw omgeving. Wat wil jij? Zonder de mening van anderen en jouw familie e.d. Ik lees alleen maar hun vinden, ik heb gezegd dat... als het voor jou zo duidelijk was, dan had je nu ook geen 'dilemma'. Zo te lezen is het een vent met een gouden hart, die ooit een fout(je) heeft gemaakt. We zijn mensen. Maken fouten en leren ervan. Vertrouwen kun je (weer) opbouwen. Los daarvan nogmaal de vraag, wat wil jij?
Doodmoe en met harde buik op bed nu. Vind het erg ingewikkeld. Ik weet alleen dat ik het beste wil voor ons kindje.
Heb gezegd dat gevoel bijna helemaal we is maar kan ook door de zware afgelopen periode en alle nare dingen die mijn omgeving heeft geroepen als je dan weer bij elkaar bent is het wennen en moet je eraan werken maar ik heb het die tijd en kans niet gegeven in die week. Had vanacht een bericht waar hij het aan verdiende zo op straat gezet te worden en waar onze relatie dit eind aan te danken heeft. Dat we zit ons kindje niet uitgelegd keijgen en dat we voor hem moeten vechten dat hij vecht als een leeuw maar het idee heeft dat het mij niets doet. Hij ziet niet wat het met me doet en ik krijg dan terug dat ik het moet laten zien ipv een muur opbouwen en hem buitensluiten. Vandaag dag vrij dus veel lezen en wat belleb met therapeut en kraamzorg kijken wat die zeggen.
Ja inderdaad zucht, het is vreselijk vermoeiend, de enige die iets rust geeft is mijn (ex)vriend omdat hij allee een paar keer berichtje stuurt per dag terwijl ik weet dat hij het liefste gewoon belt. Onze relatie heeft dit niet verdiend zegt hij. Vriendinnen van me zitten zich er ook tegenaan te bemoeien over of we nog intiem waren enz maar gaat ze allemaal niets aan. Krijg wat van dat gedoe allemaal. Ik wil genieten van de laatste periode van mijn zwangerschap.
Jawel en ben ook echt aan het nadenken over alles maar het is ingewikkeld. Mijn (ex)vriend deed echt zijn best toen we samen waren weer en nu nog want hij geeft de ruimte en de rust en wat doe ik? Ik laat hem aan zijn lot over en hij cijfert zichzelf weg voor mij en ons kindje in ons belang.
Ik weet het echt niet. hij doet een beroep op me om toch voor me te kunnen zorgen en er te kunnen zijn als mijn verlof ingaat.
Ja maar dan valt iedereen over me heen en hoe verklaar ik dan dat mijn gevoel weg is als ik hem wel weer in huis neem?