Dilemma en zwanger 35 weken

Je blijft maar alles herhalen. Je zegt dat je nog laat beinvloeden door je familie en dat dat eigelijk niet eerlijk is ten opzichte van je vriend en toch veranderd er niets. Volgens mij heb je een psycholoog nodig want je loopt helemaal vast, een gesrpek met een derde kan je misschien helpen alles op een rijtje te zetten. Ik heb echt medelijden met je vriend, ik vind het klinken als dat hij op het moment beter voor je kind kan zorgen dan jijzelf.

 

Wat vreselijk dat je nu in deze situatie zit en dat je familie alleen maar anti is. Op dit moment (en waarschijnlijk het komende half jaar ook niet ivm hormonen) kan je geen verstandig en eerlijk besluit nemen. Ik zou gaan voor een wapenstilstand en de beslissing laten bij wat het is en pas als je bevallen bent en je leven weer een beetje in het gareel hebt een beslissing nemen over je relatie. Degene die dit niet kunnen accepteren, je vriend of familie die mag mooi ergens in een hoekje gaan zitten mokken tot jij wel weet wat je wil.

Over de kraamtijd. Ik zou het heel oneerlijk vinden als je die je vriend zou ontnemen. Hij heeft niks verkeerds gedaan sinds jullie samen zijn of zwanger zijn. Dat jouw gevoel misschien weg is of dat je familie loopt te stoken kan gebeuren. Maar het is ook zijn kind en als vader heeft hij net zo veel rechten als de moeder. Hij zal van een van de bijzonderste momenten in zijn leven niet kunnen genieten, dat lijkt me echt verschrikkelijk en als je ook maar een minibeetje om hem geeft zou je hem dat niet ontnemen.

 

ik sluit me helemaal aan bij ME26.

Ik heb al eerder gezegt, verleden is verleden en als je familie dat niet kan accepteren, jammer dan.

Jouw familie zal tot inkeer moeten komen en moeten veranderen.
Want geloof me, als je nu je vriend buiten de deur zet en je misschien in de toekomst een nieuwe relatie aan gaat, zullen ze weer net zo reageren als er misschien weer iets aanhet licht komt wat bij hun niet door de beugel kan.

Dan laat je eigenlijk de keuze aan je famile en moet je haast je evt nieuwe vriend eerst laten screenen door je familie?
Klinkt belachelijk toch?
maar is eigelijk wel het geen wat je nu ook doet.

even ter aanvulling voor jou, het onderstaande...

Ik heb lang niet helemaal hetzelfde meegemaakt maar het komt wel een beetje op hetzelfde neer denk ik..

Want mijn man zat ook nog met een navelstreng bij wijze van spreken aan zijn ouders vast. (hij is enig kind dus alle aandacht en tijd is gericht op ons , nu helemaal nu ze 1 kleinkind hebben)
Constant maar de bemoeienisse van zijn ouders en zich regelmatig in onze beslissingen willen mengen. Dit hield mij man ook in stand. (het geen eigenlijk wat jij nu doet)
Tot op een dag dat ik er helemaal klaar mee was en hij eindelijk besloot helemaal achter mij te gaan staan.
Mn schoonmoeder lijkt dit nog steeds niet helemaal geaccepteerd te hebben want als er iets is waarover ik hun aan wil spreken dan moet dat via mn man. Van mij accepteren ze dat niet. En maakt echt niet uit, hoe ik het zegt hoor! heb alles al geprobeerd.

Wat ik hiermee wil zeggen. is dat het niet de ideale situatie betreft maar er wel mee te leven valt.

Dus welke keuze je ook maakt, beide zal moeilijk worden.

Ik persoonlijk zou kiezen voor je kind met je vriend erbij en je familie links laten liggen. Dan is het een kwestie van je poot stijf houden, duidelijk zijn naar je familie, dat dit je keuze is en zij daar niks meer aan kunnen veranderen.

Vind het wel een beetje laf van je famile om je zo te beinvloeden nu je zwanger bent en stijf staat van de hormonen. en geloof me dit word in je kraamtijd vele malen erger.

Vraag me trouwens af, als je je vriend in huis laat met je kraamtijd hé en je famlie komt op bezoek, laat je hem dan de deur uit sturen?

Blijf niet jojo-en met hem, is echt niet fair!!!

Goed, ik laat het hierbij heb er nu wel genoeg over gezegt.
De beslissing is aan jou.

 

Even het begin gelezen en dus niet alles... maar ik zou hem er gewoon bij laten.. hij heeft jou immers geen pijn gedaan of wat dan ook..je gaat volgens mij meer op het gevoel van je familie af, of ja wat anders mensen denken/vinden.... zou ik echt vanaf stappen..


Succes met bevallen en ga genieten van de kraamtijd met je vriend! Hij is immers de vader van je kindje en nogmaals hij niet slecht geweest voor jullie...

 

Geloof me Karlijn, Ja dat kan..

Hormonen kunnen gekke dingen met je doen, laten doen. lijkt net alcohol
bij wijzen van spreken dan..

 

Heb niet alles gelezen maar wil hier even op reageren... je gaat straks een familie/gezin vormen met je vriend en je kindje laat je aub niet lijden door je familie... Wat is er nou belangrijker... als ik jou was zou ik je vriend terugvragen en afspreken dat je tot minimaal 2 maanden na de bevalling gaat proberen er nog wat van te maken... je moet je hormonen op dit moment ook niet onderschatten want dat is wat ik een beetje lees in je verhaal... je weet het niet, je twijfelt en jou familie maakt daar handig gebruik van door je in je verwarring te vertellen wat je moet doen... Volgens mij ben je beter af met je vriend dan met je familie die je op dit moment onder druk zet! Je bent 35 weken zwanger wat denkt je familie wel niet... Daarbij is er toch niets veranderd? Je familie weet nu van zijn verleden nou en...? Jij wist het al dus wat is er wezenlijk veranderd? Behalve dat je familie zich nu heel vreemd gedraagt?

Ik meen het echt over die hormonen hoor ze kunnen rare dingen met je doen, ik zou aan je vriend vragen of alles vergeten kan worden en verder gaan zoals jullie het deden voor je familie zich ermee bemoeide... wacht dan een paar maanden en denk dan nog eens over de hele situatie na als je hormonen zich weer wat hebben hersteld...

Echt meid je bent 35, laat je niet zo leiden door familie maar luister naar je hart en je gevoel... kies voor je kindje en je vriend...

P.S. heel verhaal om even terug te komen op je vraag, je kraamweek is heel emotioneel en echt heel fijn om met je partner te delen... stel het komt wel weer goed dan heeft hij een wezenlijk onderdeel gemist in het leven van zijn kind... ik bedoel daarmee dat ik de kraamweek zag als afsluiting van mijn zwangerschap en het begin van iets nieuws als gezin... voor een man is dat heel belangrijk denk ik...

Succes meid!

 

Ik heb het ook getypt in mijn bovenstaande bericht en ja je hormonen kunnen dat doen... heb nu ook net een dipje achter de rug met mijn man... maar we hebben hard gewerkt en zijn helemaal klaar voor onze 2e dochter...

Waarom je dat tegen je vriend doet is omdat hij je in je waarde laat en luistert naar je gevoelens, waarschijnlijk voelt hij je ook goed aan en hij maakt geen misbruik van je..

Waarom je het naar je familie toe niet hebt is omdat zij naar mijn mening gebruik maken van je zwakke kanten en je ontzettend gemeen beïnvloeden en je 'pakken' op je zwakste moment...

 

Je blijft maar positieve bevestiging/ reacties zoeken mbt je familie.
Nu na 13 pagina's reacties ermee gevuld te hebben lijkt het me wel duidelijk dat je die bevestiging niet krijgt.

wanneer gaan je ogen een keertje open?

Word hier een beetje moe van.

Succes met alles, ik stop ermee..

 

We schrijven nu elke dag kaartjes voor/over elkaar met positieve en minder positieve dingen.. doordeweeks bespreken we die als de kids in bed liggen op maandag en woensdag en in het weekend elke avond Kaarsjes aan en kletsen maar... werkt voor ons super en je ziet dat na 1,5 week steeds minder negatieve en steeds meer positieve kaartjes komen en ook dat je tussendoor meer praat met elkaar... verder lezen we samen een boek met opdrachten erin... en nog wat dingen maar dat pb ik wel

 

Ik heb niet alles gelezen want na je 1e post en een paar daarna, gevuld door wat je familie er wel allemaal niet van denkt..was ik er wel een beetje klaar mee.
Mijn mening is dat je niet genoeg van die man houd. Was dat het geval geweest dan had je hem gesteund en geen seconde aan hem getwijfeld ondanks alles wat je familie over zijn verleden vind.
Daarbij..wat voor een familie heb je in godsnaam als je bang bent dat ze je laten stikken op het moment dat je in hun ogen niet de juiste keuzes maakt? Sorry hoor..zulk familie ben ik liever kwijt dan rijk.
Ik ben iemand die mijn familie ontzettend belangrijk vind en kan je vertellen dat ook ik in sommige gevallen hele domme keuzes heb gemaakt waardoor ik uiteindelijk flink op mn bek ben gegaan, ondanks al hun waarschuwingen. Maar ze hebben me géén moment laten vallen..geen seconde! Ze waren er juist voor me op me uit mn ellende te halen en me te troosten!
Dat noem ik familie.
Vind eerlijk gezegd dat je vriend een dikke pluim verdiend dat ie, ondanks de behandeling die hij van je krijgt, nog steeds zijn best wil doen..heb ze voor minder weg zien gaan bij sommige vrouwen.
Wat jij moet doen is wakker worden..ga volledig voor hem of laat hem gaan.

 

oke even in het kort: je was na 5 maanden zwanger van hem. je heb een schuld bij je ouders die hij wil afbetalen? hij had een schuld bij bol.com? en hij kreeg een taakstraf voor zwartrijden? en nog iets met oplichting? ik snap er niets meer van.

ben je echt 35?