Hij heeft me net even gesproken maar raakte overstuur dus wilde niet verder bellen ik heb wel gezegd dat ik afstand moetst nemen ivm stress wat niet goed is voro ons kindje dus dat het niet zo rot bedoeld was al het er stond. Ik vergeet echt de mooie momenten van ons samen niet hij is bang van wel door het gedrag wat ik nu vertoon. Morgen maar weer even bellen en dan zien we elkaar donderdag. Wat zouden jullie nou echt doen? Terugnemen en eraan werken en zeker weten dat we er alles aan gedaan hebben? Hij dringt niet tot me door terwijl de rest dat wel doet en denk groot deel door die hormonen!
Volgens mij heeft ongeveer iedereen gepost dat je hem terug moet nemen . Ik zou nu niet gebaseerd op een overactieve hormoonhuishouding een definitieve beslissing nemen om met hem te breken. Geef het tijd, gun jullie samen ook tijd. Ook om zelf van de bevalling te herstellen, een gezinnetje te vormen etc. Maar met tijd bedoel ik echt minstens een jaar.
Ja Judith maar heb hem nu al buiten gezet gesprek net was heel emotioneel en hij is echt overstuur. Ik heb die beslissing gemaakt en hou mezelf voor dat het gevoel weg is maar het is niet fijn zoals het nu gaat want mis hem echt wel en heb het erg echt wel moeilijk mee. Hij zegt dat we er alles aan moeten doen om het te redden voor ons kindje.
Maar waarom vraag je het dan, als je antwoord begint met ja maar,... So what dat je hem buiten hebt gezet. Dat is toch geen criterium om hem wel of niet terug te nemen. En ik ben het met hem eens in dit geval. Ik denk dat je hoogzwanger weinig kan vertrouwen op je echte gevoel. Alles wordt gekleurd onder invloed van hormonen. Ook je angst dat familie je in de steek laat, terwijl je nesteldrang hebt .
Ja dat is het ook ik zit er zelf heel erg mee heb net een lange app gehad van hem waarin hij bijna letterlijk smeekt het een kans te geven een eerlijke reele kans. Ga straks weer nadenken ben doodmoe dus ga slapen en heb wat maagzuur wat opspeelt. Niet fijn dit allemaal. wil genieten van de zwangerschap!
Meid, hoe langer je dit nog laat duren, des te negetiever pakt de toekomst straks uit voor je! Hij blijft niet smeken hè. Hij is geen jo-jo. Hoe lang wil je zo nog doorgaan met "afstand nemen "? Je moet nu beslissingen nemen! Je moet onderhand bevallen! Je vriend/man heeft het recht om NU duidelijkheid te krijgen, hij heeft tenslotte niks gedaan waar jij niks vanaf wist. Je zegt dat de vertrouwensband weg is? Daar werk jij nu net zo hard aan mee hoor! Is je familie nog geweest vandaag? En het feit dat jij hoogzwanger bent, wil niet zeggen dat je ontoerekeningsvatbaar bent en met mensen kunt sollen omdat je last hebt van hormonen! Dat zou wat zijn zeg. Begrip oke, maar zeg eens eerlijk: hoe zou jij je voelen als jij in zijn schoenen stond?
Hoe bedoel je des te negatiever pakt de toekomst voor me uit? Ik zie hem donderdag weer dus we moeten dan maar even kijken of we kunnen praten meteen durf gewoon geen beslissingen te nemen maar hij zegt dan natuurlijk dat over de kraamtijd enz wel duidelijkheid moet zijn en het wordt voor mij ook veel zwaarder nu allemaal dus dat is wel heel erg lastig want mis echt wel dat hij er is en voor me zorgt want hij is zo lief geweest altijd. Vertrouwen moeten we samen aan werken en besef wel dat het niet in 1 week terug kan komen dat het niet realistisch is wat ik daarin zeg. Ik weet niet hoe ik met zou voelen. Heb ook gezegd afstand ivm stress wat niet goed is voor ons kindje. Weet nu wel dat hij op sites heeft gezocht naar iemand waar hij bij om de bank kan slapen zolang couchsurfing ofzo zodat hij toch in de buurt is bij ons.
jeetje wat ben jij er voor één. begin steeds meer idee te krijgen dat er iets goed mis is met jou! Je had hem nooit voor bevalling en in impuls de deur uit moeten zetten, terugnemen die man. Dit geeft je meer stress dan als hij in de buurt is. Hou op met ja maar... gebruik je verstand... neem hem terug in huis, beval en geniet samen van je kindje en kijk over paar maanden of jullie met iemand moeten praten. En laat je familie doen wat ze willen.... maar jij gaat daar niet in mee. Ik snap echt niet hoe je hem de deur hebt kunnen wijzen puur omdat je familie dat vraagt! Serieus er is iets goed mis met je als je dit de vader van je kind aan doet of.... dit allemaal is fake.... ja ik denk het soms echt zo bizar is dit! Op deze manier ben je geen kind waard...
O. Jij denkt dat hij engelengeduld met je blijft hebben? Wake up! Niemand laat zich eeuwig zo behandelen! Hoe het ookvoor jullie gaat uitpakken: ik weet zeker dat dit hele voorval (dat je hem op straat hebt gezet), ooit nog wel eens onder je neus word geschoven. Hij zal dit ook nooit vergeten dat je hem dit aan hebt gedaan.
Ik denk ook niet dat hij dat vergeet. Maar ik worstel er heel erg mee. Want omgeving accepteert het niet als ik hem terugneem en zit zelf zo in de knoop met gevoelens want heb gezegd dat ik geen gevoel meer voor hem heb. Maar dat kan niet in die paar dagen en zelfs al was het zo dan nog moeten we eraan werken volgens hem in belang van ons kindje. Ga nu in gesprek met een therapeut.
Erg verstandig! Hoop dat je er snel uitkomt en met behulp van de therapeut de juiste beslissing neemt.
inderdaad. nu terugnemen! samen genieten van jullie kindje en gewoon over paar maanden nog eens rustig bekijken of hulp/gesprekken nodig zijn.
Ik heb je verhaal ook gelezen. En ik zou hem gewoon weer terug in huis nemen en kijken hoe het gaat. Hormonen kunnen rare dingen met je doen en idd ben je vreselijk beïnvloedbaar. Maar als je bevallen bent is het ook zo fijn als er iemand voor je klaar staat. En hij wil zo graag voor zijn gezinnetje zorgen en jij mist hem ook. Dus raap jezelf bij elkaar en ga ervoor. Na bijv 10 weken kun je altijd nog iets anders beslissen. Als je Fam. Van je houd laten ze je echt niet vallen en zo wel dat blijkt het dat jouw geluk niet belangrijk genoeg voor hun is. Meid kies voor je gezin en ga genieten van de laatste loodjes van je zwangerschap met je vriend en blijf vooral met hem over je gevoelens praten.
Als ik je reacties hier zo lees zoek je niet een bevestiging om hem terug te nemen maar een bevestiging dat je het juiste hebt gedaan door hem de deur uit te zetten. Op alles wat er gezegd wordt kom je met een ja maar.... Ja maar ik heb gezegd dat ik geen gevoel meer voor hem heb. Ja maar mijn familie vind. Wat maakt het uit. Jij hebt duidelijk nog gevoel voor hem anders zou je niet twijfelen. En als je familie en vrienden je niet meer willen zien omdat je in hun ogen een foute beslissing maakt, zegt dat meer over hun dan over je vriend. Je bent 35 geen kleinkind meer die papa of mama moet vragen om toestemming...
nou lekker dan dat jij je famillie belangrijker vind dan de vader van je kind een kind kiest er niet voor om geboren te worden dat doen jullie en nou wil jij je kindje hem een leven bieden zonder vader omdat opa en oma dat zo graag willen ga je hem of haar dat later ook vertellen dan dat opa en oma papa ineens niet meer leuk vonden en dat ji hem daarom wegestuurd hebt nadat je hem als pingpongbal hebt gebruikt wat ben jij een egoistisch persoon ja je hebt last vanje hormonen maar het gaat om jouw leven en het leven van je kindje die jij zijn vader ontneemt schandalig hoe jij je laat beinvloeden door mensen jij weet g..verdorri toch wat belangrijk is voor jou en en je kind denk na wat je wilt en hou op om iedere keer weer te zeuren over je fammillie die fammillie moet jou steunen en niet 5 weken voor dat je moet bevallen je in zo een rotsituatie brengen lekker fammillie heb jij
Even praktisch dacht ik: als je bevalt en je moet naar het ziekenhuis, door wie wil je daar dan heen gereden worden? Wie heb jij het meeste nodig als je bevalt? Als je bent bevallen, door wie wil jij dan samen met je kindje naar huis worden gereden? Wie moet er tegen de kraamhulp zeggen hoe je je thee wilt? Wie mag je kleine puk uit bed tillen en in bad doen? Je familie of je vriend? Ik hoop dat als je dit weet, je rustiger zult zijn in de aanloop naar de bevalling toe. Sterkte meid!
De juiste beslissing is dat doen wat je hart je ingeeft. Zonder invloeden van je familie of vrienden. Hoe zie jij zelf over een paar jaar? Zie jij jezelf met je vriend en de kleine een gezinnetje vormen. Of zie jij jezelf liever als alleenstaande moeder of met een nieuwe vriend. Denk goed na over wat jezelf wilt. Heb je echt geen gevoel meer voor je vriend so be it. Maar laat jou geluk niet in de weg staan door mensen die het denken beter te weten. Ze bedoelen het vast goed, maar er is er maar 1 die weet wat het beste is voor jou zelf. Een relatie is niet altijd makkelijk, en als hij het vertrouwen terug moet winnen maar jij hem wel terug neemt. Dan moet je vechten voor jullie relatie, voor jullie gezinnetje. Maar dan komen jullie er wel. En uiteindelijk draait je familie wel bij, mits ze echt het beste met je voor hebben. Ik hoop echt dat gesprekken met een therapeut je helpen, hopelijk kan je alles een beetje op een rijtje zetten. En de juiste keuze maken. Voor jezelf en voor jou kindje. Niet de juiste keuze voor jou familie en zelfs niet voor je vriend. Jij moet zelf achter je keuze staan.