Ik zet het in de lounge omdat het eigenlijk nergens hoort. Ook niet bij het namen topic. Wij hebben 1 fantastisch geweldig leuk kind. Hij is inmiddels 4.5 en gaan binnenkort verhuizen naar het buitenland. Helemaal tof, maar ik heb min of meer daarmee ook besloten dat we het bij 1 kind houden. We kunnen onze vent nu alles geven wat wij belangrijk vinden. Ik zie mezelf ook echt niet meer een baby krijgen en het idee van twee kinderen hebben zorgt al voor een paniek aanval . Alleen nu heb ik een naam. Een meisjes naam (en ja ik weet je hebt er niks over te zeggen een tweede kind kan ook een jongen zijn), maar ik kan die naam niet los laten. Ik heb het altijd een prachtige naam gevonden en zie mijn dochter met haar blonde staartjes en blauwe ogen. Alleen wat doe je er mee. Ik weet dat er geen kind meer komt en dat is prima maar ik had zo graag deze naam gebruikt. Mij zusje is zwanger (ze krijgt een jongen), maar vertelde als het een meisje was geweest ze deze naam ging krijgen. Ik werd boos en heb gezegd dat ik blij ben dat het een jongen is en ze donders goed weet dat het mijn naam is. Het gaat nergens over er komt geen kind meer, maar ik droom er zelfs al de hele week over. En ik weet jullie kunnen hier niks mee maar wil het toch even van me afschrijven .
Lijkt mij lastig om bewust af te moeten sluiten. En dan niet alleen de naam, maar de hele fantasie. Vroeger toen ik fantaseerde over moeder worden heb ik er gek genoeg nooit bij stil gestaan dat ik zoons zou kunnen krijgen. Het ging altijd over een meisje. Begrijp mij niet verkeerd. Ik ben gek op mijn jongens. En al was het mogelijk zou ik ze voor geen goud in willen ruilen voor een meisje. Maar toch blijft die fantasie van een dochter nu en dan te voorschijn komen. Waar de naam ook al jaren geleden van bedacht is.
Misschien een huisdier waaraan je de naam kunt geven? Een hondje, katje of misschien hamster zodat het niet onbenut blijft? Wel draait het erom dat het dier echt gewenst zou zijn, dus niet enkel om de naam te kunnen gebruiken
We hebben bewust geen huisdieren ivm de verhuizing en waar we gaan wonen is het denk ik ook niet heel handig. Daarnaast zijn we enorm druk en reizen straks nog meer dus dat is geen optie. Daarnaast zie ik bij de naam echt een mooi blond meisje met blauwe ogen. Mijn kleine meid. Begrijp me trouwens niet verkeerd, ik ben dol gelukkig met mijn zoon. Ik ben echt een jongens moeder en vond het vanaf de eerste seconde al fantastisch dat ik een zoon kreeg. Ik heb ook nooit gedroomd van een meisje. Het is meer dat ik gewoon die naam bij mijn dochter hoort die er nooit gaat komen. Gek he!
Misschien over 20-30 jr voor een kleindochter 🙂 Gewoon elke nacht die naam in je zoons oor fluisteren 😜
Uuuuh, je wordt boos op je zus omdat ze haar kindje, wat geen meisje is, anders de naam had gegeven die jij voor je dochter, die nooit gaat komen, in gedachten had? Ok
Koop een huisdier en geef die de naam. Kan je zus er niet meer mee aan de haal. 😂😂😆 Maar even alle gekheid op een stokje. Het lijkt me heel lastig, zeker als je zus dit bewust wil doen.
Nieuw profiel aanmaken op ZP met die naam hou je toch een beetje die naam! Maar zou wel proberen het iets meer los te laten.. boos worden op je zusje is ook zoiets
Wilde je zusje die naam niet geven met als reden dat het dan in de familie zou blijven, dichtbij jou...het eigenlijk goed bedoelde dus?!
Als je zus de naam wel had gebruikt, dan had je een nichtje met die naam. Dat was toch ook leuk geweest, aangezien je de naam zelf niet gebruikt.
Ik zou het proberen los te laten; wie weet krijg je inderdaad ooit wel een nichtje met die naam, bijzonder toch? Of misschien staan jullie er over een paar jaar wel heel anders in en komt er toch nog een kindje? Of misschien gaat je schoondochter wel zo heten, of je kleindochter! Wie weet!
Ik heb precies hetzelfde. Er is één meisjesnaam die ik echt prachtig vind, niet alleen vanwege de klank maar ook vanwege de betekenis. Tot nu neig ik naar geen tweede kindje krijgen, al kan dat natuurlijk veranderen. Maar zelfs dan, mocht ik voor een tweede kindje gaan en dat is een meisje, zou ik misschien niet die allermooiste naam geven. Want het staat ontzettend lelijk bij mijn achternaam. Dus ook hier afscheid nemen van die naam. Nu weet ik dat er een kleine kans is dat er in de toekomst toch een tweede kindje gaat komen, wie weet gaat het over een aantal jaar ineens weer kriebelen. En kan ik dus voor die gelegenheid kijken welke mooie namen er nog meer allemaal zijn. Zo kan ik een beetje "afscheid" nemen. Maar iedere keer als ik ergens lees dat iemand een dochter heeft gekregen met die naam dan voel ik gek genoeg een beetje jaloezie. Want ik wil ook een dochter met die naam... En dat terwijl ik stapelgek ben op mijn zoontje, ook een voorkeur had voor een jongen omdat ik me echt een jongensmoeder voel, en voor nu helemaal geen tweede kindje wil . Dus ik begrijp je helemaal.
Ik snap je wel. En dat je eruit floept dat je de naam niet voor iemand anders wil snap ik ook. Het zat je gewoon hoog en je hebt het nog helemaal niet losgelaten en dan wordt dat ineens onverwachts vertelt. Maar denk je niet dat het fijn is dat de naam dan niet helemaal verloren zou gaan, maar naar een leuk meisje gaat wie je vaak kan zien? Misschien bouw je er dan stiekem wel een hele goede band mee op omdat het iets specialer is voor je. Je moet het een keer loslaten. En er zitten blijkbaar grote veranderingen aan te komen dus je hoeft er nu nog niet mee bezig te gaan, maar er komt een moment dat je eenmaal gesetteld bent en dat het dan tijd is. Succes ermee. Wie weer wat de toekomst brengt en hoe het loopt of hoe je er dan tegenaan kijkt
Ik snap dat het voor sommigen van jullie dubbel gevonden wordt. Voor mij voelt het ook als dubbel. Ik gun mijn zusje de hele wereld echt waar, alleen voor mijn gevoel hoort die naam bij ons gezin ook omdat ik dit al jaren in mijn hoofd heb. Alleen komt er geen kindje meer dus blijft het een gevoel. Het zal heel gek zijn als mijn zusje een kind krijgt met die naam omdat het voor mijn gevoel al jaren bij ons hoort. Snap je het nog? Het is trouwens een naam die veel voor komt dus het niet niet zo dat het om een zelf bedachte naam of zo gaat. Ach ik ben nog onder de 30. Wie weet veranderd het gevoel ooit nog wel. Maar voor nu ben ik bang dat deze naam nooit bij ons gezin gaat horen.
Ik snap het ook helemaal. Ik dacht tijdens de zwangerschap dat ik een meisje zou krijgen en (nadat ik daar aan gewend was) zag ik dat ook helemaal voor me. Naam was al helemaal uitgekozen, ze zou Anika Christine Marianne heten, de laatste 2 namen naar mijn oma's en naar mij (mijn 2e naam is Marianne) en je stelt je ook helemaal een leven voor met zo'n meisje. Tijdens de bevalling bleek dat ik toch een jongen kreeg en hoewel ik daar vrij snel aan gewend was, vind ik het idee dat dat meisje er nooit zal komen soms moeilijk. Misschien helpt het je om een soort afscheidsbrief te schrijven?
Hmm ik vind eigenlijk wel dat je een probleem maakt van iets wat er niet is.. ook boos worden op je zus is in mijn ogen wat onnodig. Sorry ben hier te nuchter voor