Heb net ook even teruggelezen, o.a. Reacties op pagina 1 en 2 : Bijv. Je begint een relatie met elkaar, vindt elkaar leuk, je neemt kinderen en dan ineens poef is de liefde weg. Marsupilani snapt hem ook niet zo. Maar er zitten inderdaad een hoop mooie reactie tussen, die ik echt meeneem. En inderdaad zoals jij zegt, ik wil ook niet opgeven. Want dat had ik allang kunnen doen… Zeker als ik dacht dat ik daar beter en gelukkiger van zou worden.
ik snap wat je zegt, en ik snap dat je het zegt. Alleen moet ik eerlijk zeggen dat ik echt serieus denk dat dat dus nooit zal gebeuren. Ik denk dus omdat ik er altijd ben, het hem makkelijk gemaakt word. Want hij hoeft dan ( vind hij) niet verantwoordelijk te zijn voor de kids. Want ik ben er toch. Maar als hij alleen is, is dat toch anders… Bijv. ik heb wat van het werk,( uitje ) hij haalt de kids op van school. Ik zeg hem en de kids dat ze mij niet kunnen bellen. Papa gaat voor eten zorgen en jullie naar bed brengen. Volgende dag hoor ik, we gingen naar de kinderboerderij en speeltuin, toen samen naar de supermarkt. Maar wilden pizza dus papa heeft pizza besteld. En naar bed brengen ging ook goed. pas toen ze sliepen pakte hij een biertje. Maar het was duidelijk, hij staat er alleen voor, en dat wist hij ruim van te voren. Dan gaat het goed. Dus ja, ik vind mezelf daarin een stoorzender en denk dat ik hem en zijn band met de kinderen in de weg sta soms. en uiteraard is dat geen garantie dat het de volgende keer weer zo gaat, want zo vaak gebeurt het niet… en misschien héb je gelijk, zit er een kans in dat grenzen verlegd worden. Ik weet het niet…
Maar dan leg je zijn verantwoordelijkheid mbt tot zijn alcoholgebruik bij jezelf neer. Het is niet jouw schuld dat hij drinkt. Dat doet hij echt helemaal zelf. Zo veel en vaak alcohol drinken is niet gezond. Voor hemzelf niet en voor jullie gezin niet. Daar zal hij mee moeten stoppen. Lukt hem dat niet, dan zal daar hulp bij gezocht moeten worden. ik zou ook niet met met een dagelijks aangeschoten broer willen samenleven..
Maar als hij drinkt als de kinderen op bed liggen dat wil zeggen dat er altijd voorraad is. Zorg ervoor dat er een tijdje niks in huis is. Kleine preventieve aanpassing in de boodschappen, waardoor mogelijk de gewoonte afneemt
Ja en nee. Tis niet mijn schuld, maar treed misschien ook niet hard genoeg op. Bier haal ik ook nooit meer, maar dat doet hij zelf wel. Soms is het er ook een paar dagen niet hoor, zoals ik al zei tis niet elke dag, en zeker niet s ochtends vroeg of midden op de dag. Maar wel veeeeel te vaak als je het mij vraagt. Dat kunnen we allemaal wel concluderen. kijk en als we op vakantie zijn, ( ik houd niet van rijden in het buitenland ) en we gaan op pad, pak ik een cocktailtje en hij een cola. Hij kan het dus wel, dat weet ik. maar op een of andere manier is hij dusdanig verslaafd dat hij het te vaak drinkt. En daarom zeg ik, misschien maak ik het hem te makkelijk. En als ik eerlijk ben denk ik soms dat hij ook wel weet dat het niet helemaal past meer, maar ook geen knopen door durft te hakken. gelukkig hebben we wel regelmatig gesprekken over bijv. Als je echt niet meer wil dan moet je gaan, als je denkt dat je gelukkiger kan worden zonder mij moet je dat aangeven. Ik vind het niet leuk maar als het op is is het op. Ik kan je niet dwingen bij me te blijven etc. En nu kunnen we daar zo over praten, maar blijven we doorsudderen. Hij wilt samen blijven en blijven proberen zegt hij. Ik wil niet op het punt komen dat het te laat is en we met knallende ruzie of dat iemand verliefd word op een ander bijv. En dan uit elkaar gaan. Maar ja ik wil ook niet te vroeg. Maar daar ligt het knelpunt, dat weet ik juist niet. En daarom dat ik hier mijn verhaal deed. Zo gezegd klinkt het allemaal heel makkelijk, maar dat is het dus niet
Ik denk dat ik de uitkomst van je dilemma wel weet. Volgens mij was je niet op zoek naar nieuwe inzichten of feedback op je openingspost, maar hoopte je op 5 pagina's medeleven op het ongelukkige leven dat je nu leidt. Toen dat niet zo was kwam boven tafel dat er eigenlijk een alcoholprobleem speelt..... Je vriendin en schoonmoeder zitten ook al te wachten tot jullie uit elkaar gaan. Zelfs je kinderen vragen ernaar. Succes met je beslissing.
Ik ben ook wel benieuwd, wat is veel drinken? Hoeveel drinkt hij dan. Hij kan er makkelijk afblijven, dus echt verslaafd is hij ook niet.
Maar ff heel concreet; als hij drinkt, hoeveel is dat dan? want pas na acht uur s avonds en niet als hij alleen is, want verantwoording voor de kinderen, niet alle avonden klinkt voor mij echt als ; hij drinkt wel, maar dat hij het toch gewoon onder controle heeft. Ik bedoel; er zijn genoeg mensen die elke dag borrelen of wijn drinken bij het eten. Ik weet dat dat officieel “ verslaafd is” maar iemand die zich 1 x Per week bijna in een coma zuipt is dat niet…terwijl ik meer problemen zou hebben bij het tweede voorbeeld ik bedoel meer te zeggen: is het een daadwerkelijk (drank) probleem of heb jij er zelf problemen mee? Want bijv 5 avonden in de week 3 biertjes vind ik niet extreem of zo. misschien heb je het benoemd en heb ik er overheen gelezen hoor
Aangezien je mij nu quote reageer ik er maar even op. Kijk je kan nu wel doen alsof wij achterlijk zijn dat we niet tussen de lijntjes door kunnen verzinnen dat je met een alcoholist samen woont maar dit is hoe je je openingspost opent. Met andere woorden, je hebt een leuke man, maar je voelt het niet meer zo. Want jullie zijn uit elkaar gegroeid. Weetje, mij zou het werkelijk aan mn reet roesten of je bij elkaar blijft, deze maatschappij is toch al behoorlijk naar de klote, dus nog een gebroken gezin kan er ook wel bij. Maar naar aanleiding van bovenstaande kan ik er niet bij, dat je het 15 jaar ogenschijnlijk leuk hebt en dan ineens denkt dat scheiden een goed idee is omdat je man niet zo aantrekkelijk meer is en je zulke goede dingen ziet bij gescheiden vaders voor de kinderen. Maar als jouw man werkelijk een alcoholist is en zo'n lapzwans zoals dat je hem in je latere posts omschrijft. Dan snap ik werkelijk waar niet waarom je verwacht dat hij ineens een verantwoordelijke vader gaat zijn als jullie uit elkaar gaan. En dat jij heerlijk je eigen leventje gaat hebben met 50/50 de kinderen. Dan denk ik dat je je elke seconde druk gaat maken. Of hij nu dronken is terwijl de kinderen bij hem op bed liggen. Of hij nog wel met de auto weg kan mocht een van de kinderen ineens naar het ziekenhuis moeten. Of dat hij dan risico neemt en gewoon beschonken achter het stuur gaat zitten. En of hij ze wel in de gaten houdt als ze buitenspelen. Waarom schreef je niet gewoon dat je 15 jaar samen bent met een man die tot een aantal jaar geleden fantastisch was voor jou en de kinderen maar de laatste jaren is afgegleden. Veel alcohol drinkt en alles in het huis aan jou overlaat, inclusief de zorg voor jullie twee kleine kinderen. Dat het hem vreselijk onaantrekkelijk maakt voor jou maar dat je niet zomaar de handdoek in de ring wil gooien omwille van de kinderen. Dus dat je op zoek bent naar tips om dit te voorkomen en of op een goede manier iedereen je eigen weg te gaan. Dan durf ik je te garanderen dat de reacties heel anders waren.
Mijn 6 jarige vroeg dit pasgeleden ook in de auto. Ik vroeg direct hoe hij hier dan bij kwam en waarom hij dacht dat we moesten scheiden maar dat was ook compleet random omdat hij dit op school had gehoord en het leek hem wel leuk als hij twee switchen zou hebben in 2 huizen… Dus als het een enkele keer is gezegd vind ik het niet zo zorgwekkend.
Ik lees een aantal keer terug "bij elkaar blijven voor de kinderen". Realiseer je dat dat dan niet alleen is als de kinderen thuis wonen, maar ook als ze uit huis zijn een scheiding gigantische impact op ze kan hebben. Bij elkaar blijven voor de kinderen is in mijn ogen dan ook echt tot het bittere einde, niet als ze uit huis zijn. Mijn vader is vorig jaar vertrokken, ondanks dat ik volwassen ben en een eigen gezin heb is de impact enorm. Hij geeft aan dat hij altijd bij mijn moeder gebleven is "voor ons". Dat hij nooit echt van haar gehouden heeft. Het heeft echt een bom onder mijn zelfvertrouwen gelegd. Gedachten als "als je nooit van haar gehouden hebt, waar ben ik dan een product van", "tegen mama zei je ik hou van je, dat blijkt nu niet waar te zijn. Geldt dat ook voor de ik hou van jes die je tegen mij zei?", "wellicht denkt mijn man ook al jaren aan weggegaan", "waren alle leuke momenten vroeger dan een leugen" etc. Had liever gehad dat ze dan jong uit elkaar waren gegaan. Want ben ik nu de oorzaak dat mijn vader 30 jaar lang ongelukkig is geweest? Heel hard wellicht, maar je moet een besluit nemen en daar achter gaan staan. Je kan niet aan je relatie werken als je met 1 voet buiten de deur staat. Geef elkaar anderhalf jaar, ga samen in therapie, ga daarnaast individueel in therapie, maak tijd voor elkaar, gooi de leefstijl om, ga sporten, heb het leuk. Bekijk het daarna nog eens op een afgesproken moment en ga er tot die tijd volledig voor. Maar als je voor de kinderen bij elkaar wil blijven, denk ik dat jullie samen ontzettend veel werk moeten gaan verzetten zodat het later niet alsnog klapt.
Hier ben ik het ook mee eens. Een relatie is veel meer dan alleen de kinderen. Als er geen liefde meer is houdt het gewoon op.
Ja het is echt heel naar. Gelukkig inmiddels een plekje kunnen geven, en er niet heel veel last meer van. De band met mijn vader was altijd fantastisch, maar daar is niks meer van over. Hij weet niet dat ik zwanger ben, ik heb geen idee waar hij woont/verblijft. In maart ging hij weg bij mijn moeder, sinds november heb ik geen contact meer met hem. Ondanks dat hij hier 6 weken op zolder heeft gewoond, zodat hij niet in een hotel hoefde etc. Hij heeft hele lelijke dingen gezegd, waardoor het voor mij ook echt als een opluchting voelt geen contact meer te hebben. Dus ook "na een scheiding wordt de band met vader wellicht beter", mwoah heb daar zelf zo mijn twijfels bij.
Grapjas. Doe eens normaal met je medeleven, daar vraagt niemand naar. Ik al helemaal niet. Maar ik weet ineens weer waarom ik nooit wat op een forum postte, en dit was ook zeker de laatste keer. de hele essentie van de post is dat ik een rotgevoel heb waarbij eigenlijk niet aan toe wil geven maar soms denk dat dat wel moet. dat ik twijfels heb om uit elkaar te gaan. Als er dan gedacht word, oh die heeft snel op geef ik ( zoals aangegeven als in het begin dat er meer speelt ) aan wat ook nog een issue is en meespeelt in dit geval. waarom zei ik het niet meteen? Omdat ik niet weet als dat er alchohol probleem er niet zou zijn of het dan heel anders is… zou ik deze gevoelens dan niet hebben ? Dat weet ik niet. Maar de opening was denk ik voldoende om even van me af te schrijven en MIJN dilemma voor te schrijven. Dat men dan gelijk een kortzichtige mening geeft , zegt meer over hun dan over mij. En als ik dan iets meer info geef ( wat nog steeds niet alles is maar oké ) dan is dat ineens niet goed. Nee weet je, ik ben sowieso heel sterk. Maar houd teveel van mijn kids om op dit moment een knoop door te hakken en vind het lastig. En ik dacht dat het fijn was ook wat van andere te horen, maar met die opmerkingen van o.a jou laat me ineens weer weten dat heel veel mensen het niet snappen, en eigenlijk de reden zijn waarom zulke opmerkingen gemaakt worden.
Kijk dit bedoel ik. Einde is prima van je post, had inderdaad anders kunnen beginnen. Maar ook nu weer allemaal eigen waarheden aannames etc gedaan. Dingen die ik NOOIT gezegd of beweerd en heb En ik hoef echt niet alleen maar positieve reacties, maar dingen die ik niet eens zeg maar er zelf van gemaakt word dat is triest Zoals dat 50/50 de kinderen heb Dat ik gelukkig en vrij vrijgezel word met de kids echt waar, ja als iedereen er gelukkig van word. Maar ik heb Nooit beweerd dat ik heerlijk vrolijk vrijgezel wil spelen. Want als DAT zo was, als ik dat dacht. Dan was ik toch allang weg als het allemaal zo prachtig is alleen. eerlijk waar, ben er klaar mee met dit forum. allemaal dingen bedenken die ik zelf niet eens zeg en daarover een mening maken. Ja zo kan ik het ook.
Nee ik heb het niet benoemd inderdaad. Nou in het weekend, tja dan gaan er echt wel een hoop doorheen. meestal totdat hij naar bed gaat( mag je er echt wel aan min half kratje denken) en geloof me, das echt niet weinig. Bijv. Op vakantie halve liters bier bestellen en blijven doorzuipen totdat je niet meer kan. Dus niet omdat het lekker is of dorst heb. Nee gewoon omdat je het kan ofzo .. enmuh door de weeks, ja dat zijn er minimaal wel 3, maar vaak ook nog rond de 7/8. Jij zit dan gewoon buiten shaggies te roken met biertje erbij. Tussendoor even eten. En dan vaak tot uurtje ofzo dan 10. en het is gewoon teveel. Kijk ik drink ook weleens een wijntje, of lekkere cocktails. Maar vaak maar 2 ofzo en dan ga ik meestal weer over aan het water. En dan kan het best zijn dat ik veel later weer een wijntje ofzo pak. Ik doe het echt omdat ik het lekker vind en zin in heb. En dat is hij hem denk ik niet zo. Ja de eerste 2 misschien.
Ik vind echt dat je helemaal gelijk hebt. Ook een van de reden waarom ik aangeef in de post : wat voor voorbeeld geef je je kids dan. En dan zijn toch de meeste reacties dat je bij de kids moet blijven enzo. En je zegt dat je met 1 been buiten de deur niet aan de relatie kan werken. Je hebt gelijk, eerst moet ik een keuze maken en dan daarvoor gaan. Pas dan kan het proces eerlijk verlopen , voor de wederhelft