Ik heb het verteld toen ik bijna 8 weken was, om de doodeenvoudige reden dat ik gewoon zo misselijk was/ben en moe. Op deze manier zijn ze op de hoogte van de situatie, dus wanneer er iets is waardoor ik even niet goed zal functioneren, hebben ze daar begrip voor. Overigens werk ik bij een klein bedrijf en ik vind zelf dat dat wel makkelijker is.
Ik heb het nog steeds niet verteld.. Komende maandag krijg ik de zwangerschapsverklaring en die stuur ik naar ze op. Zal wel blij zijn want dan hoef ik ook geen smoesjes meer te bedenken waarom ik niet in wil vallen omdat ik zo moe ben Ik werk bij een enorm groot bedrijf en heb mijn ´grote baas´ nog nooit gezien.. dus dan maar via de post!
Ik zit met het tegenovergestelde. Ik wil het liever nog even niet vertellen. Ik ben morgen zes weken zwanger, heb 21 februari de termijnecho. Pas daarna wil ik het vertellen. Ik ben alleen zo extreem moe, dat ik amper vooruit kom. Hoe verklaar ik dit? Heb gelukkig geen geen rare eet-buien en lust alles nog wat ik normeel eet. Haalde alleen nog wel geregeld een broodje filet americain in de kantine (werk op een hogeschool), maar heb gezegd dat ik daar een beetje op uitgekeken raakte... Maar goed, iemand een tip?
Ik ben van vermoeidheid 1 keertje na 2 uurtjes werken al naar huis gegaan. Ik heb het toen op een beginnend griepje gegooid. In de winter kan dat natuurlijk makkelijk. Ik heb het overigens wel al heel snel verteld op mn werk. Maar ik had rond 8 weken al mijn eerste echo. Wij zijn ook maar met zn 4en op kantoor en ik vond het wel zo makkelijk dat iedereen het wist (daarnaast moest ik ook nog eens extreem vaak naar het ziekenhuis voor controles, dus je moet op een gegeven moment toch iets zeggen).
Hoi, De reden dat ik het nog niet vertel ik omdat ik uitzendkracht ben. Ik zou in vaste dienst komen maar ivm bezuinigingen (niet erg origineel, ik weet het) ben ik er nu alleen nog omdat mijn directe collega met zwangerschapsverlof gaat. Ik hoop hier in ieder geval te blijven tot ik zelf met verlof ga, dan ga ik na mijn verlof weer op zoek naar iets anders. Story of my life helaas... Ik houd het er nu maar op dat ik slecht slaap, en houd me groot tot ik thuis ben. Als mijn kleintje (net twee jaar) op bed ligt plof ik op de bank!
Ik ben 8 wk zwanger en heb het maar begin van deze week alleen aan mijn directe leidinggevende verteld. Wilde niet dat hij mijn misselijk voelen en vermoeidheid zou opvatten als niet gemotiveerd. Aan de andere kant heb ik een aardige baas dus hij had alle begrip ervoor. Nu alleen nog maar kijken of mijn 1-jaar contract verlengd wordt in augustus!