Hopelijk vind je de moed om toch weg te gaan bij deze man, hij bepaald je hele leven neem aan dat je uit 1984 komt en dus 31 bent! wil jij nog minimaal 30 jaar met zo'n vent in een huis wonen... Echt ontplooi je in deze baan, het klinkt als een top baan, met mooie kansen, ga sparen voor jou en je meisje, voor jullie toekomst en dat je echt weg kan bij hem! Blijkbaar kan hij niet genoeg van jou houden om jou gelukkig te maken...hoe veel je ook om hem geeft, JIJ bent er ook en mag ook een gelukkig leven hebben!
Helemaal mee eens, JIJ houdt wel van hem, maar ik vraag me serieus af of hij wel van JOU houdt? goed dat je hebt doorgezet en naar je werk bent gegaan. Fijn dat het zo goed ging. Doorzetten nu.
Nou, ik weet niet. Ik vind het zelf ook een vreemde gang van zaken en ik begrijp dat je hier niet gelukkig van wordt en alles. Maar ik vind dat er best wel snel geroepen wordt TS dan maar weg moet bij haar man. Zo heel eenvoudig werkt dat niet. Echt niet Gek genoeg zou ik hetzelfde kunnen adviseren. Maar tussen het advies en de daadwerkelijke stap.. nou poeh. Ik geef het je te doen. Sterkte TS. Ik hoop dat deze baan je zoveel zekerheid gaat geven, dat je voor jezelf durft te kiezen, op welke manier dan ook.
Helemaal mee eens. Misschien is dat wel helemaal geen passende oplossing voor Fleur. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Wat belangrijk is, is dat je je eigen doelen gaat stellen Fleur, en kijkt hoe daar te komen. Wij hebben allemaal makkelijk praten, maar jij moet het doen. Het begint bij leiding te nemen over je eigen leven. Hoe ging het vandaag? Ik hoop dat je het weer erg leuk vond. Op welke dag ben je eigenlijk vrij?
gisteren ging het ook goed. Wel continu dat me gedachten alle kanten op gaan. Eerst kan ik super positief denken en dan val ik in een soort put. Morgen is mijn vrije dag. De kleine heeft het ook erg naar haar zin bij de oppas en bij me vriendin. Ze wilde gisteren ook al niet mee naar huis. Ze waren kinderliedjes aan het zingen en aan het dansen toen ik kwam. Vandaag gaat ze naar me vriendin en gaan ze naar het bos. Ik zie wel dat ze het naar haar zin heeft. Eigenlijk word ik daar dan wel weer een beetje blij van . Ze is zo makkelijk met dat soort dingen. Als ik wegga staat ze vrolijk te zwaaien en als ik weer terug kom dan komt ze een grote knuffel brengen en is ze uiteraard gelijk daarna weer druk met spelen . Weggaan is idd moeilijker dan je denkt. Soms denk ik wel is. Ik pak onze tassen en stap in me auto en ben weg.Maar waar naartoe? Onderdak heb ik ook niet zomaar. Urgentieverklaring krijg je niet zo gauw meer. Me familie woont een eind weg. Ook amper contact mee.
Weg gaan is zeker moeilijk en niet iets dat je ondoordacht even doet, als je wijs bent schrijf je je in bij de woningbouw en bouw je nu met je baan wat zekerheden op qua financien dan wordt de stap al iets kleiner. Je weet zelf wel dat het moment ooit komt en dit niet goed blijft gaan dus nu moet je gewoon even de practische kant op een rij krijgen. En deze baan is daar een goede start bij. En wat super dat je dochtertje het zo naar haar zin heeft, kinderen zijn daar echt wel flexibel in en vermaken zich vaak goed met andere kinderen.
Goed joh, dat je het vandaag naar je zin had. Knap dat je gewoon doorzet. Blijven doen he! Fijn dat je dochter laat zien dat ze het leuk heeft. Je hoeft je om haar dus echt geen zorgen te maken. Gooi dat je man maar voor zijn voeten als hij weer zeurt. Zorg dat je je inschrijft bij woningbouwverenigingen in de buurt. Door deze baan ben je onafhankelijk. Het komt dan wel goed hoor. En het is ook de vraag he of weggaan de oplossing is. Misschien als je een tijdje werkt, dat hij inziet dat het zo slecht allemaal niet is, je weet het niet. Probeer de positieve dingen te blijven zien en je daar voor in te zetten.
Wat goed dat je oog hebt voor de positieve kanten! Fijn dat je gewoon van je kindje kan genieten. Weet ook dat je niet vandaag hoeft te beslissen. Zelfs niet over een week of een maand. Wat wel slim is, is zaken voorbereiden. Nu is het een probleem dat je geen woonruimte zult hebben. Zorg dus echt dat je je inschrijft voor een huurhuis/ verdien je teveel maak een spaarpotje voor een koopwoning. Dan kun je nu rustig aankijken of het beter zal gaan. Is dat niet zo, heb je over een tijd wel de mogelijkheid om weg te gaan. Impulsieve, overhaaste beslissingen zijn nooit goed. Beter 1 jaar ( en geen 30! ) te lang je best gedaan voor je relatie dan te kort. Ik denk te lezen dat je zelf ook voelt dat je hiermee zelfstandiger wordt. Naast dat het bedreigend is voor je man, zijn probleem trouwens, is het ook spannend voor jou. Het geeft vrijheid, maar dat kan ook eng zijn. Rustig aan en ik wens je veel wijze beslissingen toe.
Ik vind ook dat er nogal snel geroepen wordt dat je maat moet vertrekken. Misschien beseft je man helemaal niet hoe jij je hierbij voelt? Misschien moet je eerst eens wat boeken lezen over assertiviteit, zodat je beter met hem kan communiceren en kan duidelijk maken dat jij ook dromen hebt en spelen in je leven, en dat die evenveel waard zijn als die van hem. En dat jullie samen een leven uitbouwen, waarin jullie je allebei goed voelen. Denk je dat dat mogelijkheden voor zijn? Om met hem te praten?
Al een tijdje volg ik dit topic en ik vind het supergoed dat je voor deze baan bent gegaan!! Ik hoop dat je vol blijft houden en dat je partner gauw gaat inzien dat jij op deze manier gelukkig bent. Gaat jullie kindje 2 dagen naar de gastouder en 2 dagen naar je vriendin? Alvast een fijne vrije dag morgen.
Ik had in mijn cv gezet dat ik ambitie had om een studie te doen. Deze duurt 3 a 4 jaar. Bedrijf is daarom akkoord gegaan dat ik 4 dagen werk en dan 1 dag tijd voor studie. Maar ik merk nu naar een paar dagen dat het best wel flink aanpoten is op het werk en ik vraag me nu af of het wel handig is dat ik die studie ga doen. De werkgever vergoed het ook de studie, maar ik ben bang dat ik zo een studie erbij niet trek. Ook gezien de situatie thuis. Ik hen ook aangegeven dat kindje studie liever zelf betaal. Heeft misschien iemand ook tips wat ik kan doen.
Moet je dat nu al beslissen? Als het kan, zou ik eerst even rustig bekomen van het nieuwe werk, en dan evalueren wat je met die studie wilt doen. Want natuurlijk is het druk, je bent er toch een tijdje uitgeweest! Ik herinner me nog hoe zwaar ik het had toen ik op een nieuwe job begon meteen na mijn bevallingsverlof... Hoe gaat het intussen met je man? Is hij al wat bijgedraaid?
Toch vraag ik mij af wat voor baan en welke studie je wilt doen. Het lijkt een lot uit de loterij in deze tijd en jij blijft maar twijfelen...Je kan overleggen of je 3 dagen mag werken......... Of stop er gewoon mee en ga thuis op de bank zitten, je man verdiend genoeg dus waarom alle stress en ellende, uitkering heb je dan ook niet echt nodig lijkt mij. Dit meen ik niet maar het lijkt wel of je dit graag wil horen. Als jij niet iets tegen je man doet zal hij dit gedrag blijven vertonen...
Ja nauurlijk is het nu even flink aanpoten alles is nog nieuw en wennen, ik zou eerst eens goed aan de baan wennen en dan evalueren wat je met de studie wilt, je hoeft dat vast niet nu al te beslissen. Niet zo twijfelen komt goed
Ik ben het hier wel mee eens! Er zijn zoveel werkzoekenden en jij komt uit bij een, zoals je het beschrijft, droombaan en je blijft maar twijfelen. Kom op, je hebt hartstikke geluk met deze waanzinne kans! Ga ervoor!!!
Ik twijfel op dit moment aan de studie ook gezien de situatie thuis. Als het thuis op een hoop loopt kan ik de studie voorlopig niet aan.
Geef het gewoon even de tijd. Hartstikke goed dat je begonnen bent. Bedenk je wel dat als je nu niet doorzet dat de kans dat her ideale scenario van je man werkelijkheid wordt groot is. Het is een super kans dat je zo'n gave baan hebt op niveau in deze tijd. Ik zou het ook wel willen..