Kan ik helemaal begrijpen. Wij hebben twee dochters, beide ASS en adhd (maar totaal het tegenover van elkaar). Wij moeten hier ook over dit soort dingen nadenken, hoe we dat het beste aanpakken. Je wil iedereen graag laten doen wat ze willen, maar soms kan het niet omdat je voor het welzijn van de ander moet kiezen. Bij ons zijn ook veel keuzes goed voor de een en jammer voor de ander. Voor hen voelt het dus soms zo, juist omdat ze zo tegenovergesteld zijn, andere behoeften hebben en daarnaast niet goed behulpzaam voor de ander kunnen zijn of überhaupt maar in die richting denken. Dan voelen wij ons soms schuldig, maar we hebben geen keuze. Ik probeer dat ook vaak maar zo uit te leggen. Veel keuzes zijn simpelweg voor de één leuk/gewenst en voor de ander niet. We proberen vooral daar de balans in te vinden, dat die 'voordelen' in de keuzes enigzins gelijkwaardig voor beide soms positief uitvallen en soms negatief. In dit geval heeft je oudste maar één hobby/clubje wat haar, naast plezier, ook veel kan leren. Jongste heeft het wat makkelijker op dat gebied en meerdere dingen. Natuurlijk is het jammer dat ze dat niet kan gaan doen, aan de andere kant zijn er nog heel veel dingen die zij wél kan. Dat is voor haar leerzaam. Dat je je eigen wens even niet kan uitvoeren omdat het voor een ander heel belangrijk is dat dit niet gebeurd, voor een ander zorgen/aan een ander denken.
Vooral dit: daar zijn vooraf afspraken over gemaakt en daar kun je naar terugverwijzen. Bovendien heeft zij ook nog andere hobby’s dus zou voor mij klaar zijn
Begrijpelijk! Maar dan nu direct de knoop doorhakken en je dochter meedelen dat ze naar de waterscouts kan en anders niet, voordat je weer aan het twijfelen slaat
Jammer voor de middelste, maar ik zou haar niet in de groep van de oudste laten. Het was vooraf duidelijk dat dit niet de bedoeling is. Hoef je je ook echt niet schuldig over te voelen. Ze heeft genoeg andere hobby's, meer dan een gemiddeld kind
Wat je gevoel al zegt net als de andere hier de oudste op scouting laten en de andere heeft pech. Mijn zus zag het in eerste instantie niet zitten dat ik er ook op kwam. Maar ik ging niet in haar groepje en was niet dominant. Volgens mij vond ze het vooral op kamp prettig dat ik er ook was. Zo lang het niet in haar groepje was maar zat wel in haar groep
Ik zou haar dan ook niet bij scouting laten als ze sowieso bij elkaar in de groep komen, zo te horen legt zij makkelijk contact, dus zou ik haar iets anders laten kiezen - bv water-scouting, maar als ze dat niet meer wil, dan iets anders. Hier zijn er overigens 3 scouting verenigingen in de buurt, misschien is een andere vereniging voor jullie ook nog een optie?
Echt jammer dus voor de middelste … oudste gaat voor in belang welzijn van de oudste. Soms moet je impopulaire keuzes maken als ouder. Ik ben zelf een brusje .. had ik een muziekuitvoering of wat dan ook mijn broer moest en zou mee van mijn ouders. Alle aandacht ging altijd naar hem. Hij wist alles voor me te verzieken. Mijn ouders vonden dat hij dat moest leren. Ze vergaten alleen dat er voor mij ook weleens iets positiefs mocht zijn. Dus ik zou echt voor je oudste kiezen hier.
Ik zou de oudste op scouting laten en de middelste niet. Heel jammer, maar de oudste zat er eerst op.
Ja snap ik, maar het gaat de juiste keuze zijn! Ik zat met m'n zusje op scouting, op tennis, op turnen (niet allemaal tegelijkertijd natuurlijk) en overal was zij degene die het beste en sociaalste enzovoorts was. Dus ik hoop echt voor je oudste dat zij gewoon lekker zonder zusje op scouting kan blijven
Nee dit moet je zeker niet laten gaan! De oudste heeft in dit geval bescherming nodig. De middelste heeft meer dan genoeg activiteiten en hobby's. Heel begrijpelijk dat oudste iets van zichzelf wil zonder een klein zusje erbij.
Gewoon nee (en zo te lezen heeft ze genoeg andere dingen om te doen). Hier de oudste met autisme en zijn sociale wereld is een stuk kleiner dan die van mijn dochter (add). Hem zijn eigen plekje, zijn kleine stukje ik moeilijker maken door zijn zusje bij hem in de scoutinggroep te laten gaan zou ik niet overwegen. Dus hoe vervelend ook voor zusje, of waterscouting of gewoon niet , ze heeft immer genoeg andere bezigheden.
Heel herkenbaar is dit voor mij. Oudste ook bij Scouting en ik vind het nog steeds bijzonder hoe fijn hij het daar heeft en hoe goed het gaat. Hij heeft zo weinig verder. Hier heb ik de jongste daarom dus ook weerhouden bij Scouting te gaan. Die heeft ook nog voetbal, judo, overal vriendjes, veel mogelijkheden om af te spreken. Hij hoeft zich nooit te vervelen. (En geniet inmiddels van zijn tijd alleen met mij als de oudste op kamp is zo'n 3-4 x per jaar )