Ik heb een staand beroep en ik werk in een winkel. Ben momenteel 26 weken zwanger maar m'n collega' zien aan me dat ik het erg moeilijk heb. Ik ben contstant moe en heb pijn aan m'n benen de laatste paar uren (ik werk 7,5 uren per dag). Tohc blijf ik sterk en wil gewoon werken, maar ze zien aan me dat ik niet 100% lekker voelt. Mijn zweedse collega's vinden zwangeren over het algemeen maar aanstellerds. Ik werk in een internationale bedrijf waar culturen een ander soort mening hebben. Bijvoorbeeld in Zweden werken vrouwen tot de laatste week van de zwangerschap en in Denemarken tot de 36e week (fulltime). Al m'n andere collega's en de hoofdkantoor zijn geen Skandinaviers en maken zich zorgen. Ik ben van plan om op m'n 32e week te stoppen met werken en dan ga ik op zwangerschapsverlof. Ik heb geen vakantie genomen en dat plak ik voor m'n zwangerschap verlof begint. Wat zouden jullie doen? De hoofdkantoor heeft gezegd dat ik minder mag werken (parttime). Lijkt me wel fijn. Wat zouden jullie doen? Ik zou dan met m'n dokter bespreken. Er zijn dagen bij dat ik me goed voelt, maar ook dagen dat ik extreem moe ben. Ik slik overigens nog steeds elke ochtend een zwangerschaps vitamine pillen en extra ijzer in de avond.
Wat zegt je arts? Op zich is zwanger zijn geen ziekte, ik heb bij de oudste ook tot 36 weken doorgewerkt. Maar het gaat er om hoe JIJ je voelt en hoe het met JOUW gezondheid gaat en natuurlijk niet om wat je collega's vinden. Ik bedoel maar, straks heb je er eentje uit een land waar ze tot de bevalling doorwerken en dan als ze achter een struik hun kindje geworpen hebben nog even hun werkdag afmaken of zo. Wat anderen doen hoort niet de maat te zijn, maar wat in jullie individuele situatie het beste is voor jullie!
Ja je hebt gelijk, ik moet me niks van aantrekken wat anderen denken. Automatisch doe ik het toch. Misschien toch met m'n arts bespreken. Laatste tijd wel last van m'n kuiten en m'n rug...
als jij vind dat je gewoon door kan werken moet je dat gewoon doen denk ik dan. dat je last van je kuiten hebt en je last van je rug hebt hoeft geen reden te zijn om thuis te blijven. ik was hondsberoerd in het begin en had het idee dat ik buikgriep had zo misselijk de hele dag, maar ik zat gewoon op mn werk. heb een blaasontsteking gehad en dat deed heel veel pijn kon amper lopen. maar ging wel naar mn werk. ok ik kon toen niet 8 uren op mn kont zitten maar ging dan door totdat ik het niet meer trok en ging dan naar huis. ik vind dat als je ergens last van hebt dat het niet meteen een reden is om thuis te blijven. er zijn nou eenmaal bepaalde ongemakken. maar als jij zegt ik trek het niet meer het word me te veel. ja dan moet je er wat mee gaan doen denk ik dan.
Het is maar net wat voor jou het beste is, ze mogen dan wel denken dat bv in zweden vrouwen doorwerken en mss doen ze dat ook wel. Maar er zullen er ook heel veel zijn die op een gegeven niet kunnen of niet meer mogen en ook eerder vrij nemen of gewoon thuis moeten zitten! Als jou collega's en zeker het hoofdkantoor door hebben dan je het zwaar hebt, en je de optie krijgt om 50% te werken, dan zou ik dat zeker niet afslaan! Ik zou even met je dokter bespreken eventueel een 50% werk verwijzing krijgen en dan de rest van de dagen werken zoveel je kunt! Je hebt voornamelijk staand werk, dan geeft veel belasting op je benen zeker naarmate je groeit, hou rekening mee dat te veel belasting soms voor problemen als bekkeninstabiliteit kan zorgen en dan ben je nog verder van huis. Ik denk dat dan de zweedse collega's helemaal niks aan je hebben. DUS lekker rusten wanneer nodig en maatregelen nemen waar door jij niet te zwaar hebt!
Wat heb je een stel lieve collega's! Je moet je situatie individueel bekijken. Als het niet gaat, dan gaat het niet. Altijd mooi hoor, ondanks alles maar flink op je werkplek blijven, maar als daardoor de kwaliteit van het werk achteruit gaat, heeft niemand er wat aan. Als ik te moe ben ga ik in overleg ook eerder naar huis, wel van eigen verlof. Mijn leidinggevende weet dan dat mijn concentratie achteruit gaat en dat het het werk niet ten goede komt. Dan kan ik beter wat bijslapen en de volgende dag weer wat meer geven. Ik zou het aanbod dan zeker aannemen.
Iedere zwangerschap is anders. Bij de eerste heb ik vanaf 7 weken niet meerfulltime kunnen werken. En deze keer heb ik tot 33 weken volgehouden en daarna nog 1 weekje halve dagen. Je hoeft je dus echt niet te schamen dat het niet loopt zoals je gehoopt had. Jouw collega's zien aan je dat je het zwaar hebt en je mag minder gaan werken van je hoofdkantoor. Dat is toch juist fijn dat ze het zien? Misschien kun je vragen om een deel van de dag andere werkzaamheden te doen waarbij je wel kunt zitten? Of extra rustpauze tussendoor, waardoor je het wat langer vol kunt houden. Maar hoe je het ook wilt regelen: Het is jouw lijf en jouw baby die nu effe belangrijk zijn dan welk werk dan ook.