Hallo dames, Ik zit met het volgende. Ik heb de hele zwangerschap een prima bloeddruk gehad. Van mezelf een flink lage bloeddruk. Nu was ik bij de vk afgelopen week en was de bloeddruk ineens behoorlijk gestegen. Omdat ik ook hoofdpijn had en de beeb iets minder voelde moest ik de volgende dag bloed prikken, aan de ctg en een echo. Ik was al net overgedragen aan het ziekenhuis, omdat ik een heel groot kindje verwacht en we zouden maandag gaan praten over inleiden met 39 wkn vanwege de groei en mijn bekkenpijn (zit in een rolstoel). De afspraak met vk was mijn laatste controle daar. Ik had al enkele weken last van buikkrampen waar ik me wel op moest concentreren, maar wat het was.. geen idee. Regelmatig vk gebeld, maar die gaven altijd aan dat het wel niks zou zijn. Nu lag ik aan de CTG en had weer pijn en na een minuut of 15 kwam de verpleegkundige zeggen dat de gyn die elders blijkbaar mee kon kijken op het scherm het toch erg onrustig vond in mijn buik. . Uiteindelijk moest ik meteen naar de verloskamers met de mededeling dat ze wilde kijken of het door zou zetten. Er was volgens hen echt wat begonnen en er werd ook echt gedaan alsof ik elk moment kon bevallen. Volgens hen was het geen probleem voor mijn baby als het nu zou komen. Ik kreeg eenmaal op de verloskamer echt een flinke kramp en de tranen sprongen ervan in mijn ogen. Dus.. daar weer aan de CTG... maar de hartslag van de beeb viel steeds weg, maar bleek dus omdat ze bewoog en die banden niet goed vastgemaakt waren. Maar ze lieten me zo gewoon liggen 3 kwartier lang... terwijl de monitor al een half uur steeds het hartje verloor. Bloeddruk die erop stond was steeds rond de 140/90. vriend al een keer gekeken maar niemand te vinden op de gang. Na de 3 kwartier komen ze vertellen dat de CTG niet goed is zo en op deze manier niet beoordeeld mag worden. Ik vraag hoe het met mijn contracties en bloeddruk zit omdat hij die wel gemeten heeft, maar nee, ze mogen niet beoordelen dus ik moet nog 3 kwartier opnieuw. :x Ik merk vervolgens zelf dat het wat rustiger is in mijn buik. Dat is op de volgende CTG dan ook te zien. Krijg dus vervolgens de mededeling dat ze niet zo goed begrijpen waarom ik door de gyn naar de verloskamers ben gestuurd, want tja.. niks aan de hand. Die gyn heb ik niet gezien.. die had geen tijd. Echo werd afgeblazen. Werd wel even getoucheerd... hoofdje lag erg diep en 1 cm ontsluiting (eerste kindje). Maar, werd gezegd.. 1 is geen dus geen illusies hebben. En er werd zo gedaan dat ik vast wat meer last zou hebben van harde buiken, vanwege mijn bekkenpijn. Nou, deze pijn was iets heel anders. Maar goed... Dan sta je na al die heisa weer buiten. Maar.... ik voel me sindsdien (nu 3 dagen) erg beroerd en heb nog steeds die pijn die ik moet wegpuffen. Gister werd het zo erg dat ik het bijna niet meer hield en de tranen stonden in mijn ogen. Het probleem is dat ze zelfs voor voorweeen te kort duren. Het is echt maar 10 seconde maximaal. Het komt vervolgens wel de hele tijd terug (ook niet echt met regelmaat). Maar het kan ook soms gewoon uren verdwijnen. Ik voel me ook in zijn algemeenheid gewoon heel erg beroerd en moe de laatste dagen. Ik heb al die tijd nog zoiets gehad ondanks de klachten van; wil geen inleiding dus even doorzetten.Maar voel me nu zo beroerd dat ik merk dat mijn stemming echt dramatisch omlaag is gegaan en ik gewoon de beeb eruit wil. Ik weet echt niet wat ik daar nu mee moet. Ze zeggen als je een wee hebt herken je het meteen... nou, dat geldt bij mij dus absoluut voor de hoeveelheid pijn, maar dus niet voor de duur en regelmatigheid waardoor ik eigenlijk niet weet waar ik het zoeken moet, wat het nou is en wanneer ik mag verwachten dat er iets doorzet. Indalen is het ook niet want de beeb ligt al weken muurvast en heel erg diep. Wie herkent iets van deze pijn?
Hoi meid, wat een verhaal. Ik herken wel wat van je verhaal. Heb bij mijn derde kindje ernstige voorweeen gehad, die echt wel op het ctg te zien waren en ook mij hebben ze op de vk gelegd omdat echt verwacht werd dat de bevalling door ging zetten. Uiteindelijk stopten ze en hebben ze me op zaal gelegd voor de nacht voor de zekerheid, geen last meer gehad van weeen dus volgende ochtend naar huis gestuurd. overigens zat er bij deze weeen wel regelmaat in. Ik praat hier over mijn 3e kindje dus zou je wel mogen verwachten dat je het dan ongeveer weet wat je kunt verwachten, toch? Tussen dat moment en de uiteindelijke bevalling heel wat sessies met pijnlijke voorweeen gehad. En ook voorweeen kunnen echt wel heel pijnlijk zijn, al wordt altijd gedacht van niet. Toen 2 weken later de bevalling alsnog echt begon, waren de weeen kort en onregelmatig. Ik had niet het gevoel dat ik nou echt ging bevallen, wel dus. Het zegt dus gewoon niets, ook voorweeen KUNNEN pijn doen, maar zijn alleen maar voorweeen en om dus te zeggen: als je een wee hebt herken je het meteen, is ook onzin om te zeggen (zeker als het je eerste is) aangezien ik bij nr 3 dus nog aan het twijfelen was tijdens de daadwerkelijke bevalling. Denk dat je toch echt nog even geduld moet hebben. Heel veel sterkte met de laatste loodjes.
Tja.. ik hoorde zoveel mensen zeggen; geloof me.. als je een wee hebt herken je het... dat ik dacht dat het wel zo zou zijn. Ik ga er ook vanuit dat de gyn die dacht dat het begonnen was (erg ervaren man want weet wel wie hij is) dat niet zegt omdat er gewoon niks te zien was. Want zo werd een beetje gedaan naar mij toe toen ik eenmaal op de verloskamers was... alsof ik gewoon weer iemand was met wat harde buiken die dacht dat ze ging bevallen.. voelde me niet serieus genomen in de pijn die ik heb... maar het was toch echt niet mijn idee Al zou het dus wel zeer welkom zijn. Nou ja, we wachten sowieso maar af. Kan ook verder weinig doen. Maar ik denk soms van.. niet dat ik straks iets anders heb en het dan over het hoofd zie omdat ik denk dat het weeen zijn. Ik bedoel.. zitten zoveel organen waar je evt. ook nog wat aan kan krijgen en ik vind de pijn te heftig om helemaal te negeren.
Ik snap het helemaal hoor meid. Vooral omdat je pijn hebt, maar als het zh zegt dat het voorweeen zijn, hebben ze meestal wel gelijk. Alleen begrijp ik dat dit je eerste is en in dat geval is het niet heel logisch dat je voorweeen hebt. Dat kan wel natuurlijk,maar meestal is dat niet het geval bij de eerste. Als je dus veel pijn blijft houden, denk ik dat je toch nog eens aan de bel moet trekken. En geloof mij maar dat ze in het zh normaal gesproken het niet raar vinden of vervelend dat je weer komt hoor. Bij mij is tenminste altijd gezegd, als je twijfelt, komen. Idd wordt altijd gezegd: als je een wee hebt, herken je die wel En dat is normaal ook wel zo. Alleen omdat ze bij mij maar heel kort duurden (nog geen halve minuut) En niet echt regelmatig, had ik zoiets van het zal wel. En dit was dus bij mijn 3e he? Om 22.00 uur stond ik nog vrolijk de gang te dweilen tussen de weeen door. Ik ging de nacht in en had zoiets van, laat ik eerst maar even bellen, gelukkig heb ik dat gedaan, want ik kwam om 23.45 in het ziekenhuis en 3 kwartier later is onze zoon geboren En tegen mijn nichtje is gezegd toen ze weeen had, ach zolang als dat je nog niet over het aanrecht gebukt staat valt het best wel mee. En die heeft niet 1 wee gehad waarvan ze dacht: zo he, dat trek ik niet meer. Tuurlijk zijn dit uitzonderingen, maar het kan dus wel.
Een beetje een late update maar... het bleek wel degelijk een voorbode. Ik ben dus 2 dagen later bevallen.
dank! Ik had rugweeen toen het echt begon, maar herkende ze omdat net daarvoor mijn vliezen waren gebroken. Ik had in 1,5 uur 10 cm ontsluiting dus nogal heftig en ja.. dan herken je ze! hihi
omdat het rugweeen waren waren ze heel anders. Ik weet nu dus nog niet hoe echte buikweeen zijn als je volop in de bevalling zit. p.s. ik bleek trouwens ook een fikse blaasontsteking te hebben dus kan de trigger zijn geweest