In normale tijden ga ik een of twee weken per jaar met school op ‘internationalisering’. Leerlingen in gastgezinnen, ik in een hotel oké, is anders omdat het ‘werk’ is, maar mijn man redt zich prima dan thuis. Afgelopen jaar ben ik met mijn moeder 5 dagen naar Mallorca geweest en aankomende juni ga ik met mijn vriendin naar Ibiza. Gewoon, zomaar en zonder schuldgevoel! Heerlijk. Als jij dit nodig heb is het nog belangrijker dat je een paar dagen voor jezelf kiest! Blije mama, blije kinderen. En ik hoop dat je man een normaal functionerende volwassene is? In mijn ogen kunnen mannen hetzelfde als wat vrouwen kunnen… dus ook hij zal dit vast kunnen.
Nee natuurlijk niet. Maar zomaar je koffer pakken en zeggen: “ Ik ga nu een week weg “ of je het er mee eens bent of niet, is toch niet helemaal hoe het hoort. In overleg is toch helemaal prima, kan man er ook wat rekening mee houden met afspraken. Het is nogal een verschil of je in je up bent of met 2.
Ik denk dat niemand zomaar zijn koffers pakt en meedeelt nu te gaan. Maar het ging mij om de opmerking ‘of hij het ermee eens is of niet’. Mijn man heeft het er hooguit mee eens te zijn wanneer, omdat het inderdaad moet matchen met zijn agenda. Maar wat als hij zegt ‘ik ben het er niet mee eens’. Tja, dan heeft hij een probleem, want dat zou ik dus nooit accepteren, en dat zou in mijn ogen ook geen onderwerp van discussie zijn. En daarnaast verwacht ik ook niet van mijn man dat hij overlegt of hij een weekend met zijn vrienden weg kan. Dat vind ik dus echt heel raar. Volwassen mensen kunnen prima zelf beslissen of ze er even zonder gezin tussen uit willen. Hij kan me dus gewoon vertellen (meedelen) wat zijn plan is en dan kijken we of zijn plan op de datum die hij in gedachten heeft ook kan. Maar hij hoeft echt niet met mij te overleggen of hij mag gaan.
Ik denk dat ik me gewoon geen argumenten kan bedenken waarom iemand niet even een weekje/weekendje weg kan zonder gezin. Tenzij er medische kwesties zijn oid, maar in een gewone gezinssituatie moet dat kunnen.
Ik denk dat je mij verkeerd begrijpt. Ik heb een HEKEL aan het principe dat mannen die aan hun vrouw moeten vragen of ze ergens heen mogen of iets mogen kopen of dat ze iets mogen doen. Maar ik vind wel als je bedenkt dat je volgende week bijvoorbeeld een weekje weg wil, je dat wel kunt doen in overleg. In de zin van; joh schat, ik merk dat ik hier behoefte aan heb en zou dit graag volgende week doen. Komt dit voor jou ook uit? In plaats van; ik ga volgende week of hij het er nou mee eens is of niet. Ik denk dat we hetzelfde bedoelen Wij laten elkaar overigs helemaal vrij in dingen, heel erg prettig wel haha.
Waarschijnlijk bedoelen inderdaad we hetzelfde. Mijn reactie was gericht op de opmerking ‘als hij het er niet mee eens is heeft hij pech’ en de reacties daarna dat het zo niet werkt (even gechargeerd). Als mijn man niet zou willen dat ik zou gaan zou hij dus ook daadwerkelijk pech hebben . Want dat zou voor mij nooit een punt van discussie mogen zijn. Maar het wanneer wordt hier keurig besproken
Gaan! Ik ga altijd een weekend per half jaar weg zonder kinderen. Daarnaast heb ik 1x per maand mijn eigen zaterdag. Dat betekent deur dicht, lekker in bed met een serie, telefoon, ongezond eten. Met de lockdown heb ik dat mezelf toegerekend! Mijn moeder kan dat niet begrijpen en vinden het raar. Vroeger deed men dat toch niet? Geniet!
Oh hEErlijk! Ik ga dat ook eens opperen hier thuis. Wat een goed idee! Kijk er nu al naar uit hahahahaha De zin daarboven vind ik ook een heel goed idee overigens: doe ik zelf ook
Ik snap je gevoelens wel. Het verschilt denk ik heel erg hoe je partner is met de kinderen. Een vriendin van me heeft een partner die altijd leuke dingen met de kinderen onderneemt zodra het kan. Vrijwel ieder vrij moment zeg maar. Draait ook nergens z'n hand voor om. Mijn eigen partner doet dat vrijwel nooit en vind het leven met jonge kinderen vrij zwaar. Ik ga dus ook wat minder fijn van huis om iets voor mezelf te doen, dan dat zij dat doet. Maar puntje bij paaltje denk ik ook: als IK niet goed voor mezelf zorg... tsja.. een ander doet dat ook niet. Dus als je de mogelijkheid hebt of krijgt, dan kan ik maar 1 ding zeggen: gAAnnn!
Volgens mij bedoelen wij ook hetzelfde. Ik doe het zelf trouwens niet (een weekend of weekje alleen weg gaan), om allerlei redenen. Maar mijn man zou het prima vinden als ik het wel zou doen (en dan zoals in het noem ‘in overleg’ dus ).
Gewoon doen. In het begin moeite mee daarna steeds beter. Kinderen kunnen ook met papa iets doen, huishouden is prima op zijn wijze en ik ben 200 procent opgeladen!
Ik zou dit ook heel graag willen of bijv een keer alleen op vakantie, al is het maar voor 1 week Helaas vind mijn man het echt niks en snapt niet waarom ik dan alleen zonder hem en de kids "op vakantie" moet.
Nou, dit heeft mijn man dus ook. Hij vindt het maar 'raar'. Als ik bijv met mijn zus en moeder ga dan snapt hij het wel, maar niet als ik alleen ga.
Gewoon doen! Ik ga (afgezien van corona) 2 keer per jaar een weekje of lang weekend weg, met vriendinnen of alleen. Toevallig ga ik deze week weer vliegtickets boeken met een vriendin voor Spanje in juni. Gewoon even mijzelf zijn ipv mama. Als ik af en toe even tijd voor mijzelf heb, ben ik ook een veel leukere moeder. De kinderen vinden het altijd geweldig als ik weg ga, dan mogen ze om de beurt bij papa in het grote bed slapen (zelf mijn zoon die ook een tweepersoonsbed heeft vindt dat nog leuk ), maken ze een grote thuis bioscoop, eten ze Mac en mogen ze later naar bed. Als ik thuis kom, heb ik ook altijd een kleinigheidje voor ze meegenomen, dus ook dat is feest (meestal iets van een magneet of sleutelhanger, meer past er niet in mijn trolley). Ik krijg dan ook regelmatig de vraag wanneer ik weer wegga.
Zelfs dan snapt hij het niet. Terwijl als het andersom is en hij bijv zegt ik ga een week of zelfs 2 op vakantie, dan zou ik zeggen: veel plezier!!!
Mijn uitleg is altijd (en misschien heb je er wat aan): Even helemaal geen rekening houden met wie dan ook. Precies doen wat ik wil, wanneer ik het wil, zonder gezeur van kinderen die geen zin hebben. Of man die liever uitslaapt, terwijl ik toevallig eerder wakker ben. Of omgekeerd, ik slaap langer en daardoor ga ik later de deur uit. Eten wat en waar ik wil en ook hoe laat ik wil. Net zo lang in mijn boek lezen of series kijken als ik wil, zonder gestoord te worden. Etc. etc. En daarbij nog: even niks regelen voor anderen, geen sporttijden, afspraken met ortho, schooltijden, etc in de gaten moeten houden, maar puur mijn eigen ‘planning’ die geheel afhankelijk is van waar ik zin in heb. Met gezin of vriendinnen weg vind ik ook leuk, maar dat is toch totaal anders. Juist het feit dat je nergens over hoeft te overleggen en gewoon precies kan doen wat je wil, wanneer je het wil, is echt zo ongelooflijk heerlijk. Mijn man heeft de mazzel dat hij dat wel begrijpt, ook al heeft hij zelf die behoefte niet. Of in ieder geval dat hij het me gunt. Maar anders had hij dan echt pech gehad. Wat mij betreft hoeft hij het niet per se te snappen. Ik snap ook niet wat hij leuk vind aan zijn voetbalavondjes met zijn vrienden, e.d. Maar dat gun ik hem ook. Dus ik was hoe dan ook gegaan.
Mijn man zou een rolberoerte krijgen als ik een week weg ga zonder kinderen. Ik denk dat als ik dan terug kom hij minstens een maand moet bijkomen Als je het met je man heb overlegd zou ik gewoon lekker gaan!
Maar hij hoeft het ook niet te snappen, maar jouw wens hierin respecteren. Ik snap ook sommige dingen van mijn vriend niet maar als hij het wil, lekker doen