Hoi meiden, Ik heb een nicht van mijn leeftijd waar ik vroeger toen ik klein was heel veel mee deed. We waren bijna onafscheidelijk Door omstandigheden is het contact toen verbroken, mede ook door onze moeders. Jaren later (zo'n 10 jaar geleden) hebben we elkaar weer teruggevonden via hyves. We hebben het contact weer opgepakt. Zij woonde inmiddels samen, ik wel een relatie maar nog thuis. Het contact werd weer als vanouds. Elk weekend zagen we elkaar. Op een gegeven moment raakte zij zwanger, geweldig natuurlijk, maar ze hadden het niet gepland... De planning was om te gaan trouwen en dan een kindje te krijgen. Toch gingen ze trouwen. In diezelfde tijd besloot de vriend van mijn nicht te wisselen van baan. Hij werkte in de bouw en ging in de beveiliging werken. Daar ging hij veel minder verdienen. Mijn nicht had geen baan meer. Ze gingen er dus financieel flink op achteruit, kregen een kindje en gingen trouwen. In het begin was er niet veel aan de hand, maar op een gegeven moment hadden ze het steeds moeilijker om rond te komen. Regelmatig gaven wij boodschappen en ging mijn vriend wel eens gezellig met mijn nicht winkelen en gaf dan iets voor de baby. Het kwam zover dat ze hun huis te koop moesten zetten. De ellende was compleet toen mijn nicht dacht dat haar man vreemd ging. Ze gingen uit elkaar. Ze heeft daar toen eigenlijk niets over tegen mij gezegd. Het contact werd oneens een stuk minder, dat vond ik al vreemd. Ze moest in die tijd ook aan haar knie geopereerd worden. Een week na de 'operatie' hoorden we via via dat ze niet aan haar knie geopereerd was, maar dat ze haar kindje weg had laten halen. Wij wisten niet eens dat ze zwanger was! Wij waren hier zo boos over dat we het contact hebben verbroken. Ze heeft nog gevraagd waarom, dat heb ik haar verteld, maar zij deed het voorkomen alszijnde een misverstand... Dit is nu zo'n 4 jaar geleden. In de tussentijd heeft ze nog 1x geprobeerd contact met ons te zoeken. Dit hebben wij afgehouden. Ze snapte niet wat ze verkeerd had gedaan... Nu heeft ze me toegevoegd op fb. Ik twijfel nu heel erg of ik weer contact met haar wil. Ze heeft een nieuwe vriend, woont samen en is nu zwanger. Mijn vriend wil het niet, hij voelt zich verraden. Ik mis haar. Pfff... Het is lastig... Wat is jullie gevoel hierover, als je dit zo leest?
Nou ik ozu er ook klaar mee zijn om heel eerlijk te zijn... Maar het is natuurlijk wel je gevoel... het is en blijft moeilijk denk ik... Succes!
Ik wil je wel adviseren, maar weet eigenlijk niet zo goed waar jullie nu boos over zijn. Is het omdat ze niet eerlijk is geweest over de abortus en vertelde dat ze een knieoperatie onderging, of het feit dat ze een abortus heeft laten doen. Ik kan me voorstellen dat je het niet leuk vond om het via een ander te horen, maar ik denk dat het de bedoeling was dat niemand het zou weten lijkt me. Ik vind dat je dat haar niet kwalijk kunt nemen, het was haar keuze en iedereen heeft daar zijn eigen mening over, maar zij is degene die moet leven met haar keuze. Het feit dat ze abortus heeft laten doen vind ik dus ook haar keuze hierin en daar kun jij als buitenstaander nooit over oordelen. En als zij weet dat jij er bijvoorbeeld op tegen bent kan ik me helemaal voorstellen dat ze niks gezegd heeft. Wat het contact betreft is dat iets wat je helemaal zelf moet bepalen. Wat er ook gebeurt is, het is haar keuze geweest en ze zal er een reden voor gehad hebben om het voorzichzelf te houden, welke dat ook mocht zijn. Dat ze het niet met je gedeeld heeft hoeft op zich niets over jullie vriendschap te zeggen, maar zegt misschien meer over haar of over een verschil tussen jullie. Als je dat kunt accepteren kun je proberen de vriendschap weet op te pakken, maar kun je dat niet zou ik het laten voor wat het is omdat dit dan altijd tussen jullie in blijft staan.
Ik zou wel weer contact willen. Volgens mij zat zij op dat moment in een hele moeilijke situatie en uit je verhaal krijg ik niet het idee dat ze bewust de boel heeft besodemieterd oid. Waarschijnlijk heeft ze het knie-operatie ook niet voor haar lol verzonnen, het was wss allemaal heel pijnlijk. Het is wel jammer dat ze jou niet in vertrouwen heeft genomen destijds en daar mag ook best wel eens een gesprek over gevoerd worden vind ik. Maar het zou voor mij geen reden zijn haar voorgoed uit mijn leven te bannen.
Ik snap dat jullie je zo voelen maar probeer eens in haar plaats te staan. Ik denk dat zij totaal geen uitweg zag op dat moment en ze zich behoorlijk schaamde voor alles + vriend weg (vreemdgegaan?). Je nicht zal behoorlijk in de put hebben gezeten en dit op haar eigen willen oplossen. Eigenlijk is dit haar keuze allemaal geweest en zij heeft die fouten gemaakt waarmee zij moet leven. Niet jullie. Als je graag contact met haar wilt zou ik zeggen doen. Iedereen maakt fouten ook jij. Ik denk dat je nicht zich (ook al is dat misschien niet geweest) zich echt eenzaam heeft gevoeld die periode.
Ik begrijp het niet helemaal.. Je vriend kocht wel eens wat voor de baby, maar erna zeg je dat jullie niet wisten dat ze zwanger was?
Dit gaat over dat ze nog een keer zwanger was nadat het uit was met haar vriend. Ze deed een abortus ipv knie operatie. Haar eerste kind heeft ze nog
Waar we zo boos om zijn is ten 1e dat ze tegen ons heeft gelogen. Ze zei dat ze een knie operatie moest onderhaan, maar ze liet haar kindje weg halen. En ten 2e, omdat ze een vriendin (die ze eens in de 3 mnd. sprak/zag) meenam naar het z'huis en die dus wel in vertrouwen nam. Het was ook verder geen geheim, de hele familie wist het daarna. Mijn nicht heeft het zelf aan mijn moeder verteld toen ze op ziekenbezoek was bij mijn moeder. Mijn moeder begon erover tegen mij in de veronderstelling dat ik het al wist. Dát ze een abortus heeft laten plegen, moet ze zelf weten, daar ben ik niet boos over geweest, maar wel dat ze ons/mij niets heeft verteld erover, er zelfs over loog. Waren we dan toch niet zo close als ik dacht... ?
Heb je haar zelf al gevraagd waarom ze het niet heeft verteld. Ik heb namelijk het idee dat je dat nu voor haar aan het invullen bent, maar de enige die weet waarom, is zijzelf. Vraag het haar, misschien durfde ze het gewoon niet te zeggen. Dat kan, hoe close je ook met elkaar bent, soms zijn er dingen wat moeite kost om te vertellen.
En dat de familie het wist, als iets uitlekt gaat dat vaak als een lopend vuurtje en voor je het weet is iedereen op de hoogte. Of ze had vantevoren gedacht dat ze er geen moeite mee zou hebben en het alleen wel op zou knappen, maar dat het toch tegenviel en ze anderen in vertrouwen heeft genomen. Dat ze een andere vriendin meegenomen heeft kan ook erg veel redenen hebben. Misschien stond deze vriendin wat verder van haar af en was dat makkelijker voor haar. Misschien had deze vriendin hetzelfde meegemaakt. Er kunnen echt zoveel redenen zijn, maar ga dus niet gissen, vraag het haar.
Jullie hebben ook wel gelijk. Ik wil ook wel haar kant van het verhaal horen, maar mijn vriend wil er niks van weten... Hoe krijg ik hem zover...?D
Vertel hem dat je het eigenlijk vervelend vind dat alles zo is gelopen en dat ook zij een eerlijke kans verdient. Dat je wilt horen wat haar redenen zijn geweest om het te doen zoals ze gedaan heeft. Je hoeft niet meteen weer vriendinnen te worden, maar luister desnoods eerst eens naar haar en trek daarna je oordeel. Dan geef je haar een eerlijke kans en jezelf ook.
Soms is het makkelijker iemand in vertrouwen te nemen die wat verder van je afstaat. Ik vind eigenlijk dat je een beetje te reageert, je kent namelijk niet het hele verhaal want dat heb je niet aan haar gevraagd. Als je werkelijk zo close met haar was dan zou je na het voorval met haar om tafel zijn gaan zitten om over je gevoel te praten. En niet meteen het contact verbreken. Ik wil niet weten hoe je nicht zich gevoeld moet hebben.
ik zou ook eerste in gesprek gaan en aangeven hoe jij je voelde, maar ook naar haar verhaal luisteren en daarna kun je altijd nog contact verbreken.