Ik had al ongeveer een week het gevoel zwanger te zijn, maar durfde er niet aan. Gister een test gedaan en manlief het maar vertelt. Ik ben zwanger +/- 5wk, had wel iets gebloed maar niets zeggend eigenlijk. We hebben twee gezonde jongens van 3 en 1jr en mijn man vind het goed zo. We hadden ook al afgesproken dat hij zich na de zomervakantie zou laten helpen (knipknip). Ik was het er helmaal mee eens en vond het mooi zo. Ons huis is precies groot genoeg voor ons allemaal, hebben leuk werk etc het hele plaatje klopt dus. Mijn man geeft an dat hij een derde kind niet ziet zitten. Nu is het wel handig om te weten dat onze kinderen als baby zijnde er onrustig zijn geweest, de jongste heeft zelfs 2 maand in het ziekenhuis gelegen vawege veel huilen. Bleek ernstige koemelk allergie. Mijn man is er heel makkelijk in en geeft aan dat hij abortus wil, hij snapt wel dat het voor mij erg moeilijk is om een keuze te maken. Keuze maken kan ik dus ook niet en vind het erg moelijk ik sta niet 100% achter abortus maar ook niet achter laten komen. Ik houd mijzelf steeds voor dat het nu nog niets is alleen wat celletjes. Als ik denk aan de vorm van een kindje wat ik laat weghalen barst ik in huilen uit. Mijn man geeft wel duidelijk aan dat hij mijn gevoel begrijpt, hij is bang dat het dan mis gaat tussen ons. Wat moet ik toch.
jeetje wat moeilijk zeg, wij zelf hebben ook sinds 3 .5 maand een derde kindje en we zijn er zielsgelukkig mee ook weer een hele onrustige en huilende baby door verb reflux en erge koemelkallergie maar dit keer wist ik wel alle symptomen te herkennen (onze tweede was ook heel moeilijk en met name door al deze zelfde klachten) dus nu waren we e rg vroeg bij en nu is ze een heerlijk kind.(kma is erfelijk en je kunt er dus al rekeing mee gaan houden onze kleine meid heeft ook meteen nutramugen gehad ipv van eerst pepti proberen etc. ik geef wel bv maar als ik er neit ben krijgt ze dus die kv) Maar heel erg moeilijk lijkt me dat als je moet kiezen omdat je man een abortus wil. praat nog eens goed met elkaar. Waar er 4 eten kunnen er ook 5 eten en over slaapkamers daar kom je ook wel uit en een auto ja dat is soms wat lastiger. veel succes en sterkte met julie beslissing.
Dank je wel voor je reactie. Ik ben gewoon bang dat als ik straks een echo zie ik het echt niet kan. Ondanks dat het nu alleen maar celletjes zijn. Ik heb al wel bedacht dat de jongens dan samen op een kamer kunnen. Ken jou verhaal trouwens, steyn heeft dezelde voedingen gehad. Hij reageerde beter op de nutramigen dan op de pepti.
wat als je vorige zwangerschap een tweeling was geweest....? misschien stomme vraag, maar ik bedoel er is altijd wel een tussen weg met nog een kindje. toch? ik ben zelf dus tegen abortus, het is een zwaar onderwerp natuurlijk. ik wil je wel heel veel sterkte wensen bij de keus die jullie gaan maken.
Heel vervelend voor jullie! Een abortus doen voor je man is volgens mij niet goed, daar kom je niet makkelijk overheen. Praten, praten en praten......Misschien een gesprek aanvragen bij de huisarts of sociale werker?
Hele vervelende situatie meid! Klopt, het is een beslissing van jullie beide. Daarom, als jij er anders over denkt en het kindje graag wil houden, zou ik dat bespreekbaar maken. Doet jouw vriend net zo. Anders ga je er spijt van krijgen en komt het wellicht tussen jullie in te staan. Qua praktische dingen, zoals je zelf al zegt, daar is altijd een oplossing voor................ Ik zou het persoonlijk niet kunnen, maar dat is ieder keuze voor zich!
wauw, moeilijk! Vergeet niet dat je gisteren pas getest hebt en niet binnen 1 dag hoeft te besluiten. Ik denk dat je jezelf even tijd moet gunnen en je man ook en inderdaad, veel praten! Heel veel succes!
Ik zou het ook even laten bezinken, geef het een weekje de tijd! Schrijf beide bv 5 voor- en nadelen op en leg het achteraf samen. Praat over elk puntje op dat blad! Maar beslis aub niet op 1 dag tijd! Heb hier al dikwijls vragen gelezen over abortus (en vrouwen die het gedaan hebben) en bijna allemaal heeft er spijt van, voelt zich achteraf (soms jaren) barslecht! 't Is natuurlijk jullie gezin, jullie moeten een derde kindje erbij nemen! Bekijk het zowel op financieel, fysiek en mentaal vlak wat een derde met jullie zou doen! Hopelijk kunnen jullie de juiste beslissing nemen! Misschien even met iemand neutraal hierover praten (face to face )
Ohja, ik vind de opmerking van ukkie2 eigenlijk wel een goede doordenker en een slimme -misschien wat rare- opmerking omdat het uiteindelijk toch geen tweeling was! Maar stel je voor dat dat wel een tweeling was, zou je dan ook abortus gedaan hebben omdat het er twee zijn? Ik denk dat we beide het antwoord daar wel op weten! Helemaal niet aanvallend bedoeld ofzo hoor!
ik ben ook onverwachts zwanger van ons 3e kindje en ook voor ons was het even slikken was gewoon aan de pil en um echt niet vergeten! we hebben 2 mooie gezonde dochters maar mijn oudste is 3 en mijn jongste 7 maanden best snel dus maar mijn man was meteen heel duidelijk dit kindje was welkom al moest ik het toch ff laten bezinken haha maar je moet wel goed nadenken over een abortus! als je er niet 100% achter staat kan je er misschien wel spijt van krijgen! het is natuurlijk jullie keuze maar het is wel heel belangrijk dat je er samen over blijft praten en uiteindelijk op 1 lijn zit met je man sterkte meid!
Ik snap dat jullie schrikken van dit nieuws, het is ook niet niks en zeker niet wanneer de laatste twee kindjes niet makkelijk geweest zijn. Maar ik lees de twijfeling in je bericht.. ik zou zoals al gezegd is er heel goed over nadenken en daar ook echt de tijd voor nemen. Ik ben niet principieel tegen abortus hoor, maar zelf zou ik het zonder problemen laten komen, waar er twee eten kunnen er ook drie eten .
'hoi, ik zou er goed samen over praten als ik jullie was, ik kwam erachter dat ik zwanger was van de derde, mijn man was toen ook zo ver dat hij zou gesteriliseerd worden de week erop.... Voor hem ook een hele klap en hij wou de baby echt niet, ik ben wel tegen abortus, helemaal als je getrouwd bent, een leuk huis hebt, goed leven, dan kan er wat mij betreft ook een derde kindje gewoon bij en omdat ik een zwangerschap nog altijd een wonder vind.....Bij mij was het ook zo dat ik er pas achter kwam toen ik al 14 weken zwanger was, was paar maand daarvoor bevallen en daardoor heb ik nu twee meiden op een dag jarig ,maar een jaar verschil Helaas is mijn huwelijk door de komst van mijn kleinste meid wel spaak gelopen en toen zij nog geen jaar was zijn we gescheiden. nu sta ik er alleen voor met drie geweldige kids en een vierde op komst,maar ook dit is allemala goed te doen, dus ik zou zeggen praat er heel erg goed over en maak samen de beslissing.........
Wast een vervelende situatie zeg.. Praat veel erover met elkaar, zoiets moet je niet over 1 nacht ijs beslissen. Wij (lees vooral mn vriend) Hebben er toen weken over gedaan om te beslissen. Ik wou ook VOOR hem een abortus overwegen. Het fiom kan je ook hierbij helpen hebben wij een paar hele goede gesprekken gehad. Inmiddels is hij dolblij met de kleine.
Wat erg.. ik kan me niet voorstellen dat je een mensje niet zou willen! Mannen zijn soms echt rare wezens. Is de vierde ook van je man? Of ben ik nu te nieuwsgierig?
Waar er 2 groot worden, kunnen er ook 3 groot worden. Je hebt alles al, met ruimte valt te spelen en je weet nu dat je allertmoet zijn op KMA, waarmee je waarschijnlijk een hoop stress en onrust kunt voorkomen. Als ik die twijfel in je berichtjes lees, zou ik het niet doen.
Ik heb ongeveer twee jaar geleden voor precies dezelfde beslissing gestaan. Misschien weet je dat nog wel, we schreven allebei bij de februari 2010 mama's. Ik was ongepland zwanger van de derde en mijn man wilde het per sé niet. Zelf twijfelde ik. We hebben gesprekken gehad met maatschappelijk werk en uiteindelijk heb ik - tegen de wil van mijn man in - besloten de baby te houden. Het is wel een poosje moeilijk geweest tussen ons. Ook na de bevalling omdat 3 jongens toch wel erg druk was. Tygo is nu 17 maanden en ik kan nu eerlijk zeggen dat het goed gaat. Ik sta nog steeds voor 100% achter mijn beslissing om hem te houden. Een abortus had ik psychisch veel zwaarden gevonden (denk ik). Mijn man is echt gek op het mannetje. En ja, het is soms druk. En de oudste twee slapen nu op 1 kamer omdat we niet genoeg slaapkamers hadden. En man heeft zich inmiddels laten steriliseren, want nog een ongeplande baby ... Ga vooral op je eigen gevoel af. Jij moet je hele leven met jezelf door! Liefs, Susanne
Bedankt allemaal voor jullie reactie. In eerste instantie hebben we ooit wel gehad over eenderde maar samen besloten dit niet te gaan doen. Nu zie ik dus ook overal zwangere vrouwen lopen. Ik was er bij het gevaoel dat ik zwanger was al wel overuit wat ik wou maar ben natuurlijk niet alleen. Als ik de plus en tegen tegen elkaar afzet zijn er meer tegens als plus. Ben eigenlijk zelf ook bang dat ik al langer zwanger ben dan 5 weken. Heb de buik namlijk al iets hard en opgezet. Ga straks wel bellen met een kliniek en vragen hoe alles in werking gaat. Heb wel begrepen dat als de echo is geweest en vooronderzoek je dan nog een week wachttijd hebt. Dus hebben dan nog wel de tijd om te beslissen. Ik weet het gewoon ook echt niet voel me beetje hulpeloos.
Als je twijfelt zou ik het niet doen!!! Ik denk dat je daar zoveel psychische problemen mee krijgt. Vooral als je het voor je man zou doen. Ik wens je veel sterkte met het maken van deze beslissing.
Ik wens je heel veel sterkte toe, welke keuze je ook maakt. Kies je voor abortus, zorg dan dat je wel begeleiding krijgt in het verwerkingsproces. Bij het FIOM bieden ze goede steun en begeleiding.
Bedenk dat een abortus misschien wel tussen jullie in gaat staan als jij er niet achter staat. Dan ga je denken 'ik was nu uitgerekend, hoe zou het zijn, dat zal ik nooit weten, enz'. Praat er over, wat zijn nu echt de tegens? Uiteindelijk moeten jullie SAMEN beslissen.