Dilemma

Naar aanleiding van het topic baby's en huisdieren zat ik toch weer na te denken.

Toen de mensen hier hoorden dat ik zwanger ben was 1 van de eerste vragen en je hond?
En voor de diereneigenaren steigeren, hier is het een erg logische vraag.
Wij hebben namelijk een niet erg lieve hond, in totaal zijn er 10 mensen waarbij ze los kan, en dat zijn dan wel wij, mijn ouders, zijn ouders, mijn broer en zijn zussen.

Bij alle andere visite moet ze in de bench, ze is onvoorspelbaar, onbetrouwbaar EN 70 kg met kaken van hier tot morgen.
Maar, alleen bij vreemden dus, bij de 10 mensen die ik opnoemde is ze het toppunt van lief, wij kunnen alles met haar doen, evenals mijn katjes.

Maar mensen die er nu bij komen, ze kunnen regelmatig langskomen ze blijft ze behandelen als totaal vreemde en blaft en gromt en bedreigt.
Ze heeft 1 keer de dochter van een vriendin in haar armpje gehapt, gelukkig had het meisje alleen 4 blauwe plekjes, dus het was echt een waarschuwing, maar ik stond ernaast, wie weet hoe het anders gegaan was.

Ze is leuk opgegroeid met mensen en dieren om zich heen, naar een cursus geweest en een klicker cursus en uiteindelijk hebben we een gedragsdeskundige aan huis gehad en die zei uiteindelijk bij deze hond moet je geen baby's hebben, dat gaat geheid mis, ze heeft de hele sessie aan de riem gezeten, want de deskundige had haar liever niet eens los in haar buurt.
Maar dat was geen probleem, we dachten nog lang niet over kids na, maar nu anderhalf jaar verder ben ik dus ongepland zwanger.
We hebben nu zelfs een reading laten doen omdat we gewoon knel zitten, je laat niet je baby weghalen, maar wat doe je met een hond waarvan je weet dat ze tegen geen enkele vreemde normaal doet?

Ze kan deuren open maken, dus de babykamer zou hermetisch afgesloten moeten worden, ze is groot, ze is sterk, en ze loopt los in huis.

Mensen hier hadden zoiets van zoek een plaatsje voor haar, maar hoe herplaats je een hond die ik niet eens mee kan geven voor een wandeling aan een vreemde?
Laten we het zo zeggen: ze is compleet niet herplaatsbaar.
En dat is geen ego strelend idee, ik heb niet een gelukzalig o ze vindt alleen mij het allerleukste, welnee, het is echt niet leuk.

Ze is mijn ideale hond, geweldig lief en leuk en mooi, maar wat het niet ideaal maakt is dat ik niet op een eiland woon, bij het uitlaten moet je uitkijken want los kan niet als er andere mensen en honden zijn, geluk is tot nu toe dat als er een losse hond of persoon op haar af komt ze vreselijk goed luistert, dus er is nog nooit een ongeluk gebeurt, maar ik kan niet 24 uur per dag op haar lip zitten en haar in de gaten houden, en met een baby in huis zal dat wel moeten, want ik moet ook slapen.

Tot nu toe komt iedereen op 1 concusie uit: geniet nog even van haar en laat haar inslapen, want dit gedrag is niet normaal, ondanks dat ze volkomen gezond verklaart is door de dierenarts.
En dit zijn dus mensen die net zo gek op haar zijn als ik, en net als ik ook vastlopen bij het idee kan een hond die zo lief is voor ons, maar zo onredelijk tegen andere samen met een nieuwe baby?
Ik heb vrienden die erg vaak langs komen, maar na een jaar moet ze die nog niet en zit ze alsnog in de bench, dat zijn korte bezoekjes, maar kan haar toch niet 24 uur per dag in haar bench opsluiten.

We laten haar nu wel alles mee maken, de spulletjes, de babykamer, en ze is erg geintresseert, maar ja, dat is ze in alles wat wij doen.
De hamvraag blijft is het verantwoordelijk dit risico te nemen, ik hoef maar 1 keer niet op te letten, in slaap te vallen of de deur open te laten en wie weet hoe het loopt.
Honden mensen zeggen je weet het pas als je het probeert, maar mijn vriend zegt ja klopt en als we het proberen en het lukt niet?
Stel dat we het proberen en het gaat mis?
Het is geen teckeltje...als ze pakt dan is het zo goed als einde verhaal, wat dan?
We hebben het geprobeerd, jammer dan en de baby is er niet meer?

Zo...heel erg lang verhaal, maar zoals menigen onder jullie je wel kan voorstellen is dat nu echt een dilemma hier, ik heb de mening van de mensen op het hondenforum (proberen dus), nu eens zien hoe het er hier uit ziet...zoals je kan begrijpen is de beslissing onnoemelijk zwaar, geen enkel dier in mijn leven is ooit zomaar de deur uit gegaan, van huis uit al niet, en dit druist zo tegen al mijn principes in maar een baby in een huis laten waar een hele grote, sterke hond zit die absoluut niet leuk tegen kids is ook.

 

Mijn ouders en zijn ouders hebben beide een hond, die van zijn ouders vindt ze leuk, die van mijn ouders dus absoluut niet.
Mijn schoonzus hoeft simpelweg geen hond, zeker niet zo'n hond als deze, mijn schoonzusje is 21 en nog niet eens toe aan een vriend, laat staan aan een hond, mijn broertje woont bij mijn ouders.
Mijn schoonouders zijn wat ouder en hebben een schat van aan lab, maar die gaat drie keer per jaar naar een pension, wat mijn hond dus niet kan.

Ik heb een dierentolk gehad, en een gedragsdeskundige, en via de kc meerdere mensen gehad die mijn hond bespraken.
De kc hebben haar heel vaak mee gemaakt en die snappen hem niet, het lijkt een in en in goede hond, als je haar met ons ziet.

En die 10 mensen (dus die ik net opnoemde) geven ook allemaal ruiterlijk toe dat ze nooit zoveel op zouden willen geven voor een hond als dat wij doen.

 

Wij hebben dus inderdaad op het rassenforum gekeken (ze is een boerboel) en die mensen zeggen dus dat omdat de baby van ons is en bij ons hoort de kans minimaal is dat ze de baby wat zou doen.
Maar weet je..als het fout gaat hebben wij een baby die we kunnen begraven, niet hun.

Als ik niet zwanger zou zijn zou ik haar hier zeker niet om weg doen, we gaan op visite bij de vrienden die kinderen hebben, die komen niet (meer hier) die ene hap was eens maar nooit meer.
En verder is het ten alle tijden opletten.
Aan de riem en niet loslaten, alleen op onze speciale plek waar je alle kanten op kan kijken, daar mag ze los en daar gaan we dus ook elke dag naartoe.
Met fietsen en spelen in de grote achtertuin haalt ze zo toch nog uren beweging per dag binnen.

 

En in zijn algemeen...ik denk dat je haar gedrag moet zien om te begrijpen dat een dierenasiel of zomaar met iemand mee geven niet kan.

We hebben haar nooit de kans gegeven om te bijten, dus ik kan niet zeggen ze bijt, misschien blijft het wel bij grommen,blaffen,dreigen.
Ze gaat zo vreselijk tekeer tegen vreemde mensen, ze springt grommend, blaffend en dreigend naar voren, echt richting de mensen.

Ik kan haar met muilkorf afgooien bij een dierenasiel, maar die muilkorf moet ooit af, en wat dan?
Ik vergeef het mezelf ook niet als ik in de krant lees dat de hond neergeschoten is en iemand (dodelijk) verwond.

Ik heb het op meerdere plaatsen besproken, ik wil haar niet op marktplaats gooien, want het is een prachtige hond om te zien, als ik over straat loop zijn er tig mensen die naar haar toe willen omdat ze zo geweldig is om te zien, grote brede mannen die haar helemaal te gek vinden, maar nog geen 1 die in haar buurt kan komen, dus het is geen reactie op angst van mensen, het is echt haar antipathie tegen vreemden, helaas alle vreemden.

 

Roeltje, als ik ga wandelen met iemand (vreemd of een vriend/vriendin van mij) moet ik er tussen blijven wandelen.
De riem overgeven aan iemand lukt dus al niet.

De dierentolk heeft met haar gepraat en daar kwam uit dat ze weet dat haar gedrag niet goed is, ze is gek op ons, ze weet dat wij haar baasjes zijn maar het lukt haar niet, ze kan er niets aan doen.
Over de baby komt door dat ze het niet weet, het enige dat ze zeker weet is dat ik de goede beslissing zal nemen en zij zich daarbij neer legt.

Dat is dus even kort samengevat.

De laatste cursusleidster (super mens) heeft ons geen examen laten doen, omdat er dan vreemde bij zijn en dat vertrouwde ze niet, wel heeft ze ons super begeleid en ook gezegd dat ze ziet dat er een super hond zit, super afgericht en super voor ons, maar verder weet niemand wat we hier nog aan moeten doen.

Mijn schoonmoeder zei nog neem contact op met martin gaus...maar willen we echt martin gaus vermoorden? (grapje)

Pf haar gedrag uitleggen is al vreselijk moeilijk.

Verder ben ik opgegroeid met het idee je moet lief zijn voor dieren, anders kan je niet verwachten dat ze lief terug zijn, dus als kind mocht ik zeker weten niet in ogen pulken, aan oren trekken, en door blijven gaan, ik kon zeg maar samen met alle honden, dankzij de opvoeding van mijn ouders, en die lieten mij herkennen wanneer een hond iets niet wou.
Dus ik ben geen voorstander van de hond moet maar alles pikken van een kind, zo werkt het niet, maar de baby moet wel gewoon aanwezig kunnen zijn.

 

De boerboel mensen kwamen vooral met oplossingen als de baby na de geboorte in maxi cosi op de grond zetten, erbij blijven en de hond laten snuffelen.
Een luier bij de hond gooien, of de bevallingdoekjes, dingen waar de geur van de baby aan zit.

Uiteindelijk een heleboel tips en adviezen maar niemand die zegt hey ik geef het eens een probeerseltje, ergens weten die mensen denk ook dat dat probeerseltje erg rampzalig af kan lopen.

De beslissing zou inderdaad al gemaakt moeten zijn zou je denken, want ik zie alle dingen die fout kunnen gaan, maar ergens heb ik toch dat kleine beetje hoop van ja maar wat als ze nou wel bij draait en denkt hey dat hoort bij ons gezinnetje.
Ik kijk naar haar reacties op alle veranderingen en zoek toch naar dingen waarvan je kan zeggen kijk ze accepteert dat, dus misschien accepteert ze de baby ook wel.

 

We hebben haar nu drie en een half jaar, en twee jaar geleden zijn we in dit circuit begonnen, de puppy periode was zeg maar voorbij en ze veranderde vrij snel in wat ze nu is.

En inderdaad veiligheid voor het kindje, maar ook veiligheid voor de rest van de mensen.
Want als ik haar weg doe, herplaats, zadel ik andere mensen met een tsja...potentieel gevaarlijke hond op, gezien haar reacties nu naar andere toe, is het eerlijk om iemand aan te moedigen het te proberen omdat wij zo gek op haar zijn?
Terwijl de kans erg groot is dat het mis gaat.

Hopmarjanneke dat klopt, vreselijk mooie honden, geen allemansvrienden maar wel eerlijk en evenwichtig....en eerlijk is eerlijk ik kan het eerlijke en evenwichtige niet vinden (hm dit is net zoiets als toegeven dat je eigen kind andere kinderen pest)
Bij een boerboel moeten vreemden niet binnenkomen als jij er niet bent, inbrekers zijn historie, maar vreemden horen wel als de baasjes het goed vinden gewoon toegelaten te worden.
Het vreemde is nu dat ze wel duidelijk laat merken dat wij de baasjes zijn, maar ze niet kan acceperteren dat die mensen al toegelaten zijn, net alsof er onderweg naar haar hersens iets fout gaat.

Een kennel is ook geopperd, maar dan zou ze dus 24 uur per dag niet bij ons zijn, en het is echt een ons-hond.
Het kind mee nemen met uitlaten kan dan niet, dus of kind alleen laten, of de hond alleen uitlaten als we beide thuis zijn.
Ben bang dat een kennel hier niet erg groot zou zijn, zeker niet vergeleken met het huis, en als ze dan het kind gaat zien als reden dat ze alleen zit en kind besluit een keer ook de hond te gaan knuffelen hebben we alsnog een probleem.