hee hoi Mag ik vragen hoe zon hond julliehebben? Het kan ook het karakter zijn. een voorbeeld.. me broer en schoonzus hadden een villa brasilieero zelfde verhaal dan bij jullie voor de baas en superhond maar anderen moesten echt oppassen ook een grote hond. toen de kleine er was . was hij ook super leif en beschermend naar de baby toe. net alsof hij wist die hoort en nu ook bij en des te ouder de hond werd des te liever en rustiger hij ook werd. ja het was natuurlijk uitkijken hij was ook de meest van de tijd buiten maar het is bijmijn broer altijd goed gegaan. maar goed ddit is slechts een voorbeeld ik denk dat het bij jullie nog erger is. als er wel wat gebeurt je vergeeft het jezelf nooit ,een hond kun je nooit vertrouwen. Jeetje een moeilijke keuze succes ermee groetjes anja
Tja, en ondanks alles kun je het risico gewoon niet lopen..... je vergeeft het jezelf echt NOOIT als het toch mis blijkt te gaan....
Anja, dat heb ik dus ook, wij hebben een boerboel en die gaan voor hun gezinnen, voor hun baasjes, dus wat als ze straks onze baby ziet als ons gezin, geen probleem toch? Maar de ellende is dat we dat dus niet weten. Dus aan de ene kant zit ik tegen de mensen die zeggen probeer het toch te reageren met ja...hoe? En aan de andere kant tegen mensen die zeggen teveel risico reageer ik met bewijs het maar. Gewoon omdat wij zelf zo graag willen dat ze kan blijven en dat het goed gaat, maar aan de andere kant voel/weet ik dat de kans zoveel groter is dat het fout gaat. Debbrunschot hebben we geprobeerd, maar er zijn zoveel goede waakhonden, als je dan aan komt met ja als ze voor ja gaat bewaakt ze je met haar leven hebben ze toch zoiets van ja...en mijn leven? Ze moet ook als waakhond minimaal 1 nieuwe baas hebben, en dat lukt niet, ze is niet om te kopen met snoepjes, niet om te krijgen met streng zijn, als vreemde aankomen en beginnen met o wat ben jij een mooie hond gaat ze uit haar dak, als ze haar negeren ook. Ze staat er totaal niet voor open.
Dat is het probleem, mijn vader is gek op onze hond, op alle honden trouwens, en die zei pasgeleden als je deze hond houdt en ze pakt je kind heb jij je kind vermoord en voor mij ben je dan ook dood. En iedere keer als hij hier is knuffelt hij haar, en hij is gek op der, en zij op hem, maar zelfs hij schrok zich wild van haar gedrag naar alles wat niet ons is. Twee jaar geleden zei die nog joh dat ligt aan jullie, jullie mutsen en daardoor doet die hond zo. Dus hij met de hond op pad, laten we zeggen dat hij bekeerd terug kwam, dit had hij nooit verwacht. Lekker lang lijntje en lekker ontspannen dacht hij, dan komt die helemaal goed. Hij kwam met een korte lijn terug en vandaar zijn huidige mening. Dus wij vergeven het onszelf nooit, maar mijn omgeving ook niet. De buren zeiden ook als eerste toen ze het hoorden van en de hond dan? Die heeft een pesthekel aan kinderen. Mijn vriendin verklaart me voor gek als ik de hond zou houden, haar dochtertje is immers door haar gehapt en ze zijn samen opgegroeit, van de 1 op de andere dag was het niet meer goed, we zijn voor die tijd zelfs nog met hun een week naar centrparcs geweest en opeens was het niet meer goed.
Ik heb ook gedacht van laat je hond op een pijnloze manier inslapen, geen gevechten meer, want voor haar moet dit ook niet leuk zijn, ze gaf immers bij de dierentolk al aan dat ze niet wist waarom ze zo was, het moet er bij haar ook inslaan. En haal dan een hond die lief voor kinderen is uit het asiel, dan heb je je eigen hond met veel verdriet in ieder geval kalm laten gaan en een andere hond een huisje gegeven. Maar ik geloof niet dat ik hierna ooit nog een hond wil, dit breekt zo je hart en ik weet niet of ik ooit maar het risico nog wil lopen dit ooit nog mee te maken.
ja het zijn prachtige honden maar hun karakter had net even iets anders moeten zijn je weet het niet van te voren..mijn broer en schoonzus hebben ook heel lang getwijfelt van houden of weg doen. die hadden er toen ook een zwaar hoofd in en die hond was echt geen leiverdje maar toen mijn heeft mijn broer gezegt we kijken het aan als maar iets is wat niet goed lijkt gaat hij alsnog weg, maar die hond van hun was 5 jaar toen mijn neefje is geboren des te ouder hij werd des te rustiger ook. en ja mijn broer had veel ruimte achterthuis hij was gewoon alle dagen achter thuis en dat kan bij julie niet? of wel? Ja wat kan ik zeggen.. doen wat je gevoel je ingeeft?? ik weet het niet het is wel een moeilijke keuze hoor meid. we hebben zelf ook 2 honden moet er niet aan denken om 1 van de 2 weg te doen.
Wat een verschrikkelijk dilemma! Ik ga je in ieder geval herplaatsen niet aanraden, dat is duidelijk geen optie. Nu zit ik zelf ook op een hondenforum (even snel gekeken onder 'Gedrag' want ik was benieuwd naar de reacties) maar daar zag ik geen topic dat hier op leek. Misschien ander hondenforum. Als ik je verhaal zo lees, dan lijkt de hond een extreem roedelbesef te hebben. Het is ook vooral beperkt tot familieband lijkt het wel. Daarom zou ik het denk ik wel proberen, onder een paar hele duidelijke voorwaarden. Ten eerste, jullie moeten zonder twijfel hoger in rang staan dan zij, volgens haar dus. (mensen vinden het zelf vaak wel, maar nog vaker denkt de hond daar anders over). Is dat niet het geval - zou ik haar laten inslapen. Ten tweede, ze mag niet meer vrij door huis kunnen lopen, dus de benedendeur van een slot voorzien oid (ik denk aan een grendel), want de baby moet veilig kunnen zijn in een slaapkamertje. Ten derde, je moet haar gedrag heel goed in de gaten houden. Bij elke twijfel - niet verder twijfelen, maar inslapen. Ik denk dat een hond heel goed onderscheid kan maken tussen 'binnen de roedel' en 'buiten'. Ik ken zat honden die thuis katten hebben en daar goed mee omgaan en buiten transformeren tot kattenjagers/killers. Zo kunnen ze ook onderscheid maken tussen eigen kinderen en 'vreemde' kinderen. Je schrijft wel dat ze je nichtje heeft gecorrigeerd maar ik weet niet onder welke omstandigheden. Het is natuurlijk wel belangrijk dat je zelf kunt inschatten waarom ze toen gebeten heeft. Enne, een hond van 70kg die een klein kind bijt en dan alleen blauwe plekken geeft, heeft gewoon heeel gedoseerd gecorrigeerd. Als ze kwaad willen dan bijten ze harder - simpel. Niet dat ik het daarmee goedpraat maar het zegt mij wel dat het niet haar intentie was om eens even flinke schade aan te richten. Maar onder aan de streep, wat jullie ook beslissen, zorg dat jullie er allebei VOLLEDIG achter staan zodat er nooit verwijten kunnen komen. En eerlijk is eerlijk, de veiligste oplossing is de hond in laten slapen. En het kan zijn dat ook als je het nu niet doet, je in de toekomst wel bereid moet zijn die stap te zetten. Geniet nu in ieder geval zoveel mogelijk van haar en ik wens jullie vreselijk veel sterkte. Het is een keus waar ik ècht niet voor zou willen staan, want ook van een hond kun je zielsveel houden. Edit: ik heb het niet goed gelezen, het was dus niet je nichtje. Ook lijkt het erop dat je zelf niet weet waarom dit gebeurde, dat vind ik wel erg belangrijk. En als de mensen die haar ook van haar beste kant kennen je zulke dingen zeggen als je vader, tja, dan lijkt er toch maar 1 keus te zijn. Ik zou echt als 1 van jullie beiden liever laat inslapen voor die optie gaan. Als jullie het allebei willen proberen dan denk ik dat dat kan, maar het zal heel zwaar zijn want je kan nooit zonder toezicht (officieel met geen enkele hond, maar als de baby in de box ligt dan ga ik met een gerust hart naar de WC, jij moet dan gewoon de hond of de baby meenemen) en altijd in angst leven is ook niks, ook niet fair naar de hond toe. Kent de dierenarts de omstandigheden van je hond? Want het zou niet fijn zijn als jullie besluiten haar te moeten laten inslapen dat je dan 'Nee' te horen krijgt van een DA.
Niet echt, we hebben 1 achtertuin, die is niet klein, maar ook niet zo groot dat we er alle kanten mee op kunnen. Het kind zou dan sowieso de tuin niet meer in kunnen, want daar zit de hond. Je droom is toch altijd om het babybadje in de tuin te zetten en in de zomer de kleine lekker te zien spatteren, de hond in een hoek in de schaduw of rond rennen met haar balletje etc. Zo'n lekkere droom waarin de zon schijnt en iedereen happy is
Hoi, Wij hebben zelf ook 2 grote honden (Cane Corso en een Rottweiler). Beiden superlief naar mensen, behalve naar hele grote mannen haha.. Dus voor ons is het geen optie om 1 van hen weg te doen. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik het ook bizar zou vinden om je hond in te laten slapen op een, wat ik hieruit opmaak, nog redelijk jonge leeftijd terwijl het niet ziek o.i.d. is. Er zijn genoeg mensen die wél met de hond overweg kunnen na een lange training. Ik zou eerst dat gaan proberen en dan verder kijken. Ik vind inslapen echt een erge optie. Succes ermee!
Canna, ik ben zelf ook lid van forums en ben zelf ook nooit zo'n soort topic tegen gekomen, zelf geopend maar daar kwam vooral uit dat we het gewoon moesten proberen. Ik dacht toen ook misschien ziet ze ons niet echt als baasjes, dus wij hiermee aan de slag, en toen kregen we dus ook van alle mensen waar we mee bezig geweest zijn te horen dat wij 100% zeker weten de baasjes zijn. Ze is zo goed als perfect, wat heel stom klinkt als je nagaat waar dit topic om gaat. Het best beschreven lijkt het of als op dat moment er een knopje omgaat, het lijkt kortsluiting bijna, want terwijl ze het doet springt ze al terug naar ons en stopt, ze laat haar hoofd zakken, haar staart valt naar beneden en ze kijkt naar ons op. De andere persoon beweegt/doet iets/maakt geluid en haar staart springt omhoog, haar kop, haar houding verandert en bijna onmiddelijk zie je haar weer terug springen naar ons, staart omlaag, kop zo laag mogelijk en naar ons kijken. Ze is meerdere keren gebeten door jackies, en daar heeft ze een hekel aan, maar ze heeft nooit terug gebeten omdat op het moment dat ze in actie wou komen en terug wou reageren wij dit zagen en meteen reageerden met NEE HIER. Ze luistert verschrikkelijk goed, het zijn de momenten waarop wij zeg maar niet alert of aanwezig zijn om haar te laten luisteren die bij mij twijfels innemen. Mensen vragen ook weleens van ben je niet bang dat ze zich tegen jou gaat draaien, vooral omdat ik de hoofdbaas ben, en die angst heb ik absoluut niet, ik voel me van geen kanten bedreigd in mijn doen en laten. Het rotte is dat twijfels er nu al zijn, de baby zal toch haar plek in onze roedel moeten krijgen, maar de baby kan natuurlijk nog niet zoveel. Ik gaf de dochter van het vriendinnetje wat aan en zij pakte het van mij aan, de hond sprong toen naar voren en hapte in haar arm. Ik ben me er wel van bewust dat dit een erg milde correctie is, en ben hier erg blij mee. Het enige wat ik en de gedragstherapeut konden verzinnen was dat de hond het voorwerp aanzag als 1 van haar speeltjes en hierom even corrigeerde omdat het in haar ogen van haar was en niet van het meisje. Op het moment dat ik dus HEY riep liet ze meteen weer los, maar helaas zag ik hem dus totaal niet aankomen, hond stond er gewoon bij en zag hoe ik iets aan het meisje gaf en opeens hap. Misschien dat de mensen het verkeerd gezien heeft en ze ons niet als de bazen ziet, maar dan verbergt ze dit wel erg goed.
Wijs de mensen maar aan en ze mogen hun gang gaan, we hebben niet bij 1 iemand info ingewonnen, we hebben talloze deskundige mensen naar onze hond laten kijken. Zowel in huis, als buiten huis, vertrouwd gebied en vreemd gebied, we zijn alle kanten op geweest. Iedereen die denkt dat die het kan mag van mij op eigen risico de lijn overnemen en een blokje wandelen. Maar als er zoveel mensen zijn die dat kunnen waarom kan dan niemand het en durft niemand het aan? Ik denk dat je dan eerst van dichtbij haar gedrag moet zien en mee maken voordat je kan zeggen er zijn genoeg mensen die er wel mee om kunnen gaan. En als de training een half jaar duurt? Moeten die mensen dan een half jaar met een gemuilkorfde hond lopen en ik drie keer per dag langskomen zodat hij even af kan en ze kan eten en drinken? Is dat minder erg dan een spuitje en inslapen? Ziek zou je haar niet kunnen noemen nee, of zoals de dierenarts zei als ze al iets mankeert is dat geestelijk.
Pfff wat een topic dit zeg! Ik ben dus iemand die woest wordt bij mensen die meteen denken aan huisdieren dumpen omdat er een kind op komst is, zeker inslapen.. Maar dit is even een andere situatie zeg! idd met recht een dilemma Iets wat ik me afvraag is de afkomst van de hond, heeft ze een stamboom en een goede fokker? want die "kortsluiting" waar je t over hebt herken ik vooral veel van katten puur door het doorfokken/broodfokken waar vaak iets in de hersenen verkeerd gaat zitten (met alle gevolgen van dien!) Als dat ook allemaal goed is en het verder ook niet in haar lijnen zit zou je toch denken dat het misschien medisch is, je zegt dat ze door een dierenarts als gezond verklaard is, hoe is dat gegaan dan? want je zou bijna denken aan iets van een hersentumor of afwijking.. Ik vind het een heeeeeel moeilijke keuze en probeer in alle macht mee te denken want ik merk aan jou reacties dat je niet alleen alles probeert en geprobeerd hebt maar dat je ook inslapen echt als laatste keuze ziet en dat je dat alleen zou doen uit angst voor t leven van je kind, en eerlijk is eerlijk. dat heeft altijd prio nummer 1 bij een ouder! Verder weet ik van een vriend van ons dat hij wel eens een hond heeft gehad die vals uit een narcose kwam (leonberger reu, is ook een beer van hier tot tokio dus ) en dat hij die heeft kunnen "herplaatsen" op een boerderij als waakdier. zo heeft het beest toch een mooi leven want rondrennen op een boerderij is natuurlijk altijd leuk, maar sociaal zijn is geen punt. Eigenlijk ook geen leuke optie, maar misschien net een stapje beter als de dood?
Wat een dilemma. Maar persoonlijk zou ik het risico niet durven nemen. Mocht er wat gebeuren dan zou je het jezelf nooit vergeven.
Meid, Ik val je niet aan of iets he. Ik probeer mee te denken. Maar er zijn honden die NOG erger zijn. En dan bedoel ik ermee te zeggen, OOK binnenshuis naar alles en iedereen toe. En ik denk dat het geestelijk mankeren ook wel meevalt aangezien ze heel goed weet wat goed is (die 10 mensen) en wat fout is (alles en iedereen er omheen) .. Ik vind het ontzettend moeilijk voor jullie. Je houdt van dat beest maar tegelijkertijd gaat een baby'tje te allen tijde vóór de hond.. Is het misschien een mogelijkheid om je hond te plaatsen bij mensen puur voor de waak?
Het lijkt erop dat je je beslissing al hebt genomen... Ik heb zelf ook 2 honden. Een asielhond en eentje die van pup af aan al bij mijn man woont. 9 van de 10 keer heeft de hond geen problemen, maar het baasje. Jullie kunnen nog zo geweldig voor jullie hond zijn, misschien zijn jullie niet dominant genoeg. En sommige rassen hebben dan sneller aanleg voor 'pittig' gedrag dan andere rassen. Ik vind het onredelijk om een dier in te laten slapen vanwege het gedrag. Sowieso merk ik dat veel mensen een hond wegdoen omdat ie lomp is of iets dergelijks, zodra ze kinderen krijgen. Echt belachelijk! Ze kiezen toch zelf voor een hond?! (hier bedoel ik jullie dus niet mee) Zelf zou ik toch proberen hem te herplaatsen als jullie hem niet willen houden. Inslapen zou voor mij geen optie zijn. En jullie hebben al veel advies gevraagd... ik moet eerlijk zeggen, ik had vrienden die echt alles van honden wisten en ook trainingen gaven e.d. Zij zeiden dat onze asielhond nooit beter zou worden (het was een vreselijk bange hond, die nog nooit in de normale wereld was geweest) en dat we er maar niet aan moesten beginnen. Nu is het de meest geweldige hond die er is; en ze luistert perfect! Is niet bang meer etc. Ik geloof echt dat er mensen zijn die met agressieve honden om kunnen gaan... wil je best helpen zoeken, als je wilt (mag me altijd een pb sturen). Ik maak overigens ook fouten met mijn hond(en) hoor en ben me hier heel goed van bewust, ik heb dan ook niet voor een ras gekozen welke (te) groot voor me is, of die een erg dominante/strenge baas nodig heeft.
Ik bedoelde met mijn reactie niet te suggereren dat ik denk dat jullie niet hoger in rang zijn hoor, ik vond het alleen belangrijk dat je dat zelf even checkte en dat is in ieder geval positief. En als jij je hond van een actie kan weerhouden door NEE te roepen ben je wat mij betreft echt wel hoger in rang. Zou het incidentje geweest kunnen zijn dat de hond dacht dat zij wat kreeg? Ik kan me voorstellen dat er zo'n soort vergissing ontstaat bij iets aangeven (hadden wij pas ook hier, foutje!). En ik heb inmiddels ook ervaring genoeg met honden om te weten dat sommige honden nu eenmaal slechts door enkele mensen te hanteren zijn. En eigenlijk vertrouw ik er wel op dat je dit idd voldoende hebt uitgeprobeerd. Onder aan de streep blijft dit een afweging die jullie zelf zullen moeten maken: kun je de veiligheid van jullie kindje dusdanig garanderen dat het een normaal risico wordt?
Ik snap dat het geen aanval is, maar de dingen die ik hier neer zet zijn niet overdreven, ik weet dat dat vaak gebeurt, wij hebben juist de neiging om te zeggen kijk ze wordt kalmer. Maar het is dus ook binnenshuis, de enige stap erger die zij zou kunnen worden is naar ons toe, naar de laatste tien mensen die ze goed behandelt, en waarbij er drie zijn waar ik gevoelsmatig een oogje op haar hou, omdat ze bij die drie haar zin probeert door te drijven, en ik wil niet dat dit uit de hand loopt. Pfoe wat een hoop reacties, dat is wel fijn, ze zijn ook erg varierend, wat nog fijner is. Mijn verstand zegt inderdaad er is een kans dat je ooit niet goed genoeg oplet en ze pakt, mijn gevoel zegt ze heeft nooit gepakt, mijn verstand zegt dan ze krijgt daar geen kans voor en mijn gevoel zegt maar je weet pas of ze pakt als ze de kans krijgt. En dan kom je neer op: dat risico kan je niet nemen, niet met een kind, maar ook niet met een volwassene. Weer even de rest doorlezen en verder piekeren.
Aangzien je nu al zo twijfelt is de hond houden denk ik geen optie meer.... het is leuk dat mensen zeggen dat ze "denken" dat het wel goed "kan" gaan... maar feit blijft dat je er nu zo goed over nagedacht hebt, en zo goed ingelezen en hulp gevraagd, en je twijfelt nog steeds.... de enige juiste keuze is nu om de hond weg te doen, want als je hem houd en er gebeurt wat... dan ga je er onder door.... voor inslapen zou ik dan niet gaan kiezen, ik zou een goed asiel of iets dergelijks zoeken of iemand die echt het geduld op kan brengen om te proberen de hond te bekeren, maar dit zal dan "cold turkey" moeten dus zonder dat jullie hem daarna ooit nog zien, want dat gaat natuurlijk zowiezo niet werken... dus ik zou niet in laten slapen maar de hond op een of andere manier ergens herplaatsen zonder daarna nog om te kijken. Ik begrijp dat dit erg moeilijk en pijnlijk is, en hondenliefhebbers kunnen wel roepen "ja maar JIJ hebt voor die hond gekozen" maar het blijft toch echt Mensen boven Honden, mits het op edn goede manier is!! en jullie hebben er alles aan gedaan om een andere oplossing te zoeken, jullie dumpen de hond niet omdat je het straks maar lastig vind met beeb, dus ik vind dat dierenliefhebbers jou keuze ook meoten kunnen begrijpen (niet dat jij ook maar iemand enige uitleg verschuldigd bent behalve jezelf he!! )
Tjeetje meid wat een dilemma zeg. Tja ik zou goed naar je hart luisteren en gevoel welke beslising jullie het meeste rust geeft. Mijn zus heeft ook een kat die lief voor haar is, maar ons niet. Zij weet als haar iets overkomt dat de kat ingeslapen wordt, omdat deze niet bij andere mensen te plaatsen is. Ik vind het heel erg voor de kat, Het is wel een andere situatie, maar als je de hond niet bij andere onder kan brengen, dan houdt het op. Ik zou het ook niet op me geweten willen hebben dat de hond de nieuwe eigenaar aanvalt ofzo. Misschien toch de dierentolk vragen hoe ze nu er tegen aan kijk met de baby die komt en dan kan je denk ik een betere keuzen maken. Ze weet wel dat je zwanger bent en heb dat zelf ook met onze hond, want ze voelen dat. Ik zal je nooit veroordelen welke beslissing je neemt, want het is makkelijk om aan de zijlijn te staan. Veel sterkte en liefs van mij
Ik zal eerst even onze situatie uitleggen. Wij wonen op een boerderij, waarbij mijn man en ik een gedeelte hebben waar we wonen, mijn ouders hebben een gedeelte en mijn zusje heeft een gedeelte, dus verbouwd tot 3 woonhuizen. Mijn ouders hebben een boerboel, en die is opgegroeid met mijn ouders en zusje in huis, en mij en mijn man zag hij regelmatig. Nadat hij puppy af was, is hij ook verandert van gedrag, mijn ouders en zusje luistert hij wel nog naar, maar mij en mijn man tolereerde hij tot nu toe. Op een gegeven moment heeft hij mijn nichtje aangevallen toen ze aan de deur stond. Daarna heeft hij mn oma bij dr arm gepakt, en is hij uitgevallen tegen een kennis van mijn ouders waar hij vanaf pupppy heel gek op was. Ondertussen was ik zwanger en vond ik het niet verantwoord om hem nog in huis te hebben. Nu zit hij in de tuin in een ren samen met een boerboel teef, en hij vind het nu prima. mijn vader en zusje gaan met hun wandelen en voeren ze. Ik wil in ieder geval geen risico met mijn kind nemen dat hij hem pakt. Ik ben echt een dierenvriend, maar een kind gaat nog altijd voor een huisdier vind ik. Haar bij een andere boerboel in een ren plaatsen zou dus een oplossing kunnen zijn. Als we dat niet hadden gedaan, was er ook geen andere oplossing geweest dan hem inslapen, want we konden hem ook nergens bij mensen herplaatsen, dat was ook onverantwoord geweest. groetjes Debbie