Natuurlijk, je hebt hem toch samen gemaakt en gekregen. Rare vraag hoor alsof jij de enige bent die mag beslissen. Hoe zou jij je voelen als jij in de positie van je man zat nu? Zou jij niet beledigd zijn.
Ja hij krijgt elke avond de kans, zoontje komt dan telkens naar mij en ik stuur hem weer naar papa. Alleen uiteindelijk eindigt zoontje altijd weer bij mij. Of ik moet hem zolang negeren dat hij uiteindelijk wel in slaap valt na een hele tijd, maar dan is papa helemaal gestresst. Wat ook niet duidelijk wordt in mn verhaal is dat papa (ook al is hij gek op ons zoontje) liever met andere dingen bezig is.. werken, xboxen, etc. En na de papadagen dus meteen weer in zn 'man cave' verdwijnt zodra ik thuis ben. Als ons zoontje peuter puber buien heeft begint hij na de eerste minuut al te zuchten en is hij weg. Dat soort dingen. Ook al probeer ik hem echt wel te stimuleren lekker samen dingen te gaan doen (vertel hem leuke plekken om naartoe te gaan waar zoontje het sowieso naar zn zin heeft enz.) Maar dat doet vriendlief dan weer liever met mij samen.. Het is echt niet zonder reden dat ik twijfel om ze samen naar duitsland te laten gaan hoor!
En hoe doe je dat dan als jij onverwacht weg moet of zo??? Ik zou eens gaan proberen om samen met je man jullie zoon te bed te leggen. Dan is het straks geen drama als je man je zoontje een keer te bed moet leggen als jij er niet ben Hoe langer je ermee wacht hoe lastiger het wordt om dat af te leren (in de avond mamahangen)
Ik vraag me af wat jij er van zou vinden als je man tegen jou zegt dat je je eigen kind ergens niet mee naartoe mag nemen... Vind dit echt wel een beetje bizar Het komt heus wel goed hoor... mijn zoontje hangt ook aan mij maar gaat regelmatig een weekendje naar familie en hij heeft het dan echt super naar zijn zin. Ik vind het juist heel belangrijk dat hij ook met andere familieleden een hele goede band opbouwt!
Ja natuurlijk zou ik dat doen. Het is ook zijn kind en ik kan me voorstellen dat hij het leuk vindt zijn zoon ook bekend te laten zijn met zijn familie. Gezien wat je vertelt over dat je zoon zo op jou gericht is, is het misschien ook wel goed als hij de kans krijgt een keer langer met papa tijd door te brengen. Zie net nog je laatste berichtje, juist dan lijkt het me helemaal geweldig als je man hem mee wil nemen.
Zoals ik al zei, hij mag hem overal mee naartoe nemen. Naar zn ma en vrienden doet hij nog wel maar verder wil hij altijd dat ik meega, hij vind het gewoon veel werk. Maar dan wel naar duitsland willen gaan waar alles op hem neerkomt? Dat is dan toch raar?
Hier ook een papa die liever met andere dingen bezig is. Hij zal de kids niet snel meenemen om te wandelen, naar een speeltuin te gaan of zoiets. Dat doe ik meestal. Maar als hij alleen is met de kids dan vermaakt hij ze echt wel, en is hij een echte papa. Tja, en als je man alleen is met je zoontje zal hij wel op moeten treden tegen zijn peuter puber gedrag, dan kan hij niet weglopen. Of hoe doet hij dat dan anders op papadagen??
Zou het niet zo zijn dat je kind zo aan jou hangt als jij erbij bent? Dat hij dat niet doet als jij simpelweg niet thuis/of in de buurt bent? Aangezien ze met zijn papadagen het wel goed hebben samen. Als hij hem zelf mee wil nemen draagt hij ook de zorg, jij bent er niet bij dus je zoontje moet het met hem doen. Misschien dat hij dan helemaal niet zo 'moeilijk' doet? En als je het nooit probeert dan weet je het ook niet natuurlijk.. (En dan nog het voordeel dat Duitsland ook weer niet het andere eind van de wereld is als het nu echt niet gaat...kunnen ze altijd eerder terug)
Ja das waar, ik weet natuurlijk ook helemaal niet hoe het uiteindelijk echt gaat als ze samen zijn. Ik ben ondertussen met mijn vriend samen al zover gekomen dat hij iets later gaat zodat ik evt. Daarheen kan komen als het echt niet gaat. Eerder terugkomen doen ze liever niet
Tja ik kan me wel iets voorstellen bij jou gevoel. Jij wilt niet dat je zoontje zich ellendig voelt. Gewoon echte mama-gevoelens lijkt mij. Verder beetje t zelfde wat er al gezegd is. Anderzijds het is inderdaad ook de zoon van je man. Zou hij je man niet meer opzoeken als hij bij vreemden is en jij er niet bent om in te kruipen? Dan is papa op dat moment de 'veilige haven'. En wat ik me ook nog bedacht, als je zoontje nooit heen gaat leert hij die familie ook niet kennen en blijft het probleem. Misschien toch proberen en als t niet lekker gaat zal je man t moeten oplossen of terug komen. Hebben jullie t in elk geval geprobeerd. Succes!
Lekker laten gaan. Klinkt makkelijker dan het is. Maar wij moeders hebben niet alleen recht op onze kinderen. Vader heeft net zo veel te vertellen als moeder. Jij vind het moeilijker dan jou kind ( weet ik eigenlijk wel zeker als hij alleen met papa is dan doet papa de verzorging en komt het vast en zeker goed) En als hij er aan gaat wennen heb je kans dat hij straks de auto inspringt van we gaan samen weg. Dus eigenlijk zeg ik dat je zelf meer beren op de weg ziet dan je kind zelf. Hij is gewent aan papa en papa gewent aan jullie kind. Laat ze samen gaan. En durf op je partner te vertrouwen.
Nee ik zou mijn kindje niet meegeven. Waarom zoveel twijfels en 'verdriet'? Voor niets wat niet nodig is op het moment. De doelen als in; papa een betere band met zoon. Kunnen ook op een andere manier behaald worden. Hoeft je man geen 4 dagen voor weg te zijn met jullie zoon.
Weer een moeder die haar kind als ( mijn beschouwt) daar zit het grootste probleem het is niet alleen MIJN kind maar ook ZIJN kind. MIJN en DIJN. En een kind is niet van jou maar vooral van zich ZELF. Als je gaat scheiden moet je ook je kind LOS laten en de ander ouder als opvoeder serieus nemen. Daar gaat het wat mij betreft altijd mis moeders denken ( vaak dat ze het alleen recht hebben) En zo is het niet.
nee ik niet. mijn man gaat toevallig over twee weken naar egypte en ik wil niet mee. nu wil hij onze twee kinderen meenemen maar heb gelijk duidelijk gemaakt dat hij dat kan vergeten. mijn man heeft nog nooit een luier verschoont of een fles gegeven. mijn man gaat gerust de hele dag daar bij iedereen op visite en laat de kinderen achter bij zijn zus. hij heeft een hele lieve zus hoor maar de kinderen zien haar 1 keer per jaar en zijn er niet vertrouwd mee. ja en het zijn ook zijn kinderen en ik hou ziels veel van mijn man maar de kinderen gaan gewoon niet mee.
Je hebt gelijk! Ik moet ook meer op mijn vriend vertrouwen! Hoop dat ze inderdaad hierna vaker samen gezellig weggaan (hopelijk niet al te ver anders breekt mn moederhartje haha)