Dat is ook heel normaal hoor. Jouw zoontje is nog heel klein en dan willen (bijna) alle moeders lekker dicht bij hun kindje zijn. Naarmate ze ouder worden, verandert dat gevoel wel een beetje. Voor sommige ouders misschien niet, maar dan is het dan juist (in mijn ogen dan, hè) goed om jezelf eens los te weken...... In mijn werk zie ik helaas nog steeds ouders die hun kinderen met liefde omstrengelen, maar dusdanig dat het kind totaal geen zelfstandigheid heeft ontwikkeld....
Ik zou mezelf wel meer op de achtergrond houden en nog meer stimuleren hun band te versterken, maar gelijk vier dagen en ook nog een eind uit de buurt.. Nee denk het niet
Ik zou niet van in begin 4 dagen doen. Als je vriend het echt wil, zou ik opbouwen en beginnen met 1 à 2 dagen. Daar zal ie al zijn handen aan vol hebben .
+ 1. Ik zou het ook niet doen op deze leeftijd. Het is, wanneer je zoontje jou erg mist, ook niet in de buurt. Als jij nu al weet dat je man liever wat anders gaat doen en dus misschien snel zou gaan irriteren als je zoontje je mist en dus gaat huilen, lijkt me dat geen fijn gevoel. Dan zou ik eerder eens kijken hoe hij op 1/2 nachtjes uit logeren reageert. Wat me ook opvalt is dat sommige dames denken dat TS haar kind zo'n moederskindje heeft gemaakt. Dat hoeft dus ook niet. Ik heb 3 kinderen, waarvan de oudste een echt moederskindje was/is De middelste echt een vaderskind en mijn jongste is zo op mij gericht, dat wanneer ik hem bij oma op haal, en ik hem niet snel genoeg aandacht geef hij vreselijk gaat huilen. Altijd al gedaan. Hij is gewoon het liefste bij mij, terwijl ook hij vaak naar oma gaat of bij papa blijft. Dat zegt dus allemaal niets. Dat zou dus voor mij een reden kunnen zijn om (in mijn geval) de middelste wel met papa mee te "geven" en de jongste niet.
Ja, juist misschien wel omdat hij zo aan jou hangt. Zo kan hij ook leren wennen aan situaties wanneer jij er een keer niet voor hem kan zijn en zich met papa of een ander bekend familielid moet zien te redden. En voor jou is het ook goed om te leren loslaten. (ik weet uit ervaring hoe moeilijk dat is.)
Kwalijke zaak als je er al vanuit gaat dat er iets mis zal gaan. Een ongeluk zit in een klein hoekje en kan ook gewoon thuis gebeuren waar je zelf als o zo oplettende moeder bij bent. Maar vooralsnog zijn er in ieder geval 2 volwassenen bij die wel weten waar zoontje toe in staat is en daarnaar kunnen handelen. En communicatie (naar de andere familieleden toe) is het toverwoord!
dat lijkt me juist heel goed! Hij kent papa toch en oma, meestal gaat het een stuk beter als mama er niet bij is Loslaten begint al vanaf de geboorte!
hij kan het beter leren met een leuk uitje dan door een shock als bijv plotseling opgenomen wordt in het zh of zo..... misschien kun je er 3 dagen van maken?
ik zou zelf perse mee willen, niet zozeer omdat ik ze niet samen zou vertrouwen. Geen punt. Maar ik wil niet zolang zonder ze als het geen noodzaak (ziekte ) is. Hihi
Nee. Mijn schoonfam. Woont in goes. E. Gaat daar niet alleen heen met mijn vriend.. als je gevoel nee zegt zou ik dat volgen. Vooral als het zon mama kindje is.
Ik zou het niet doen. Ik weet als geen ander dat het een drama kan worden ook al is hij bij z'n vader. Mijn dochter is ook een mama's kindje. Toen ik in het zh lag was mijn dochtertje bij mijn schoonouders. Dat was geen probleem tot ik thuis kwam was het echt drama. Ze wou niet meer slapen omdat ze bang was dat ik weer weg zou gaan. Ze was 1 dag bij papa omdat ik naar ons zoontje was die nog in het zh lag en ze was gevallen. Ze heeft echt de hele tijd gehuild om mij tot ik thuis kwam. Dat heeft dus een paar uur geduurd. Ze is pas 2,5 en ik kan haar nog niet duidelijk maken dat ik echt wel terug kom. Nee ik laat mijn dochter echt niet meer voor een paar dagen achter...
Ik zou het heel moeilijk vinden en mijn zoontje ontzettend missen (vriend ook, maar dat is toch even anders). Toch zou ik het wel doen. De papa is net zo veel ouder en zijn stem is even groot. Beetje vertrouwen kan geen kwaad.
TS, je schrijft dat je man maar een X aantal keer per jaar naar ZIJN familie in Duitsland gaat, en hij mag JULLIE zoon niet meenemen. Denk je niet dat zijn familie JULLIE zoon ook eens zou willen ontmoeten? Je onthoud niet alleen je man jullie zoon maar je onthoud heel je man zijn familie jullie zoon Komop, je man wil hem meenemen naar Duitsland, geen derde wereldland waar oorlog heerst of gifgas gebruikt word Duitsland is niet het einde van de wereld.. Mocht het niet gaan zijn ze binnen enkele uurtjes weer thuis aangezien Duitsland op geen steenworp afstand ligt. Heb een beetje het idee dat JIJ je zoon meer zou gaan missen dan dat hij niet enkele dagen zonder jou zou kunnen. In de praktijk gaat het vaak helemaal prima, maar is het juist de ouder die niet los wil laten ipv het kind..
Ik zou m ook zonder na denken mee laten gaan. Daarnaast zou ik ze beiden enorm missen maar ik ga ervan uit dat mijn man net zo goed voor hem zorgt als dat ik doe. En een vader zoon weekend is juist erg goed... het is niet dat je man hem meeneemt naar een feest weekend ofzo... hij gaat op familiebezoek...
Ho eens, ik heb nooit gezegd dat ons zoontje zijn familie niet kent..? Ik zei alleen dat ik niet ELKE KEER meekan. (Om maar even in jouw stijl te schrijven) ons zoontje kent zijn familie maar vind het toch elke keer echt spannend, vooral omdat mijn vriend en zijn moeder dan bij alle familie leden langs willen gaan die allemaal aardig zijn en met gem willen knuffelen. Maar ons zoontje vind dat gewoon niet zo geslaagd! Ik ben ook gek op zijn familie, het zijn stuk voor stuk gezellige duitsers maar ik heb gezien met mn EIGEN ogen dat ons zoontje dat niet fijn vind. Hier in nederland gaat hij ook regelmatig logeren bij oma en ik heb hem al meerdere keren moeten halen omdat hij niet stopte met huilen en oma niet wist wat ze ermee aan moest.. ik denk niet voor niets wat ik denk hoor! Maargoed ik was al zover dat hij binnenkort mee kon met mn vriend, eerst nog even 'oefenen'
Jij geeft zelf deze beknopte info in je openingspost.. vind je het dan heel gek dat wij DAAROP een mening baseren? had je gelijk het hele verhaal moeten vertellen in je openingpost ipv alleen maar dit : dikgedrukte; vind je het heeeeel gek dat hij '' de familieleden wel kent maar niet vertrouwd'' ik vind dat niet zo gek.. Je vriend gaat maar een X aantal keren per JAAR naar zijn familie en je zoon gaat alleen mee als jij ook meegaat, wat niet elke keer is.. dus van die X aantal keer per jaar dat je man gaat gaat je zoon misschien maar de helft van mee? Dus 2/3 keer per jaar ofzo? En hij is nog geen 2, dus de keren dat ze hem hebben gezien zal dan ook wel op 1 of 2 handen te tellen zijn? Je zoon krijgt ook geen kans om een band op te bouwen met deze familieleden dus zal hij nooit vertrouwd met ze raken.. logisch dat hij bij je kruipt als je daar in Duitsland bent omdat hij die mensen nauwelijks kent omdat hij ze haast nooit ziet..
Hij zal een mamaskindje blijven als je hem steeds niet aan zijn eigen vader toevertrouwd. Je houdt het in stand zo. Lijkt me beter voor de toekomst dat hij daar overheen groeit. Probeer het eens een keer en vertrouw erop dat je vriend met zijn eigen zoon om kan gaan.