Ik zit met een dillema en ik hoop dat jullie me een beetje op weg kunnen helpen om een goede beslissing te maken. Twee jaar geleden ben ik begonnen met de opleiding Verpleegkundige. Ik zit nu bijna in het 3e jaar (januari) en heb het ontzettend naar mijn zin. Voel me thuis op de afdelingen en mijn opleiding gaat van een leien dakje. Het is hard werken, dat wel. Ik werk 32 uur en daarnaast ben ik aardig wat tijd kwijt aan het uitvoeren en uitwerken van opdrachten. Tot nu toe vond ik het allemaal prima te doen. Sinds 4 weken ben ik volledig thuis (vroegtijdige weeen) en pas na mijn verlof ga ik weer aan de slag. Mijn opleiding loopt in principe geen vertraging op als het me lukt om mijn opdrachten op tijd af te krijgen en al mijn toetsen te maken. Ik maak me er geen zorgen om, ik ben gediciplineerd qua opdrachten en ben altijd ruim op tijd klaar. Mijn toetsen heb ik eerder gemaakt zodat ik na mijn verlof niet meteen foe te stressen. Nu ik volledig thuis ben met mijn meisje merk ik dat ik helemaal tot rust kom. We genieten ongelofelijk samen en ik merk dat het voor haar ook fijn is om zoveel tijd met me door te brengen. Normaal gesproken gaat ze zo'n 2,5 dagen naar de kinderopvang, de rest doet papa (dat is goed te regelen aangezien ik onregelmatig werk, ook vaak in de weekenden). Het zorgt dat ik opnieuw vraagtekens zet bij mijn leven. Ja, ik heb het heel erg naar mijn zin op mijn werk/opleiding en ja, ik ben ervan overtuigd dat mijn kind niets te kort komt en het naar haar zin heeft op het kinderdagverblijf. Maar ik mis wel veel.... Ze wordt zo snel groot! Straks komt er nog een kleintje bij en ik zie er vreselijk tegenop om daarna weer te gaan werken. Hij is dan tenslotte nog zo klein! Voor mijn gevoel mis ik dan een hele boel. Nu vertelde een vriendin en klasgenoot me vorige week dat ze ging stoppen met de opleiding (meerdere redenen) en bij te thuiszorg ging werken. Ze gaat daar 20 uur werken en verdient dan maar iets minder als wat ik momenteel met 32 uur verdien (tja.. leerlingen salaris ) Dit heeft me toch wel even aan het twijfelen gezet... Ik zou ook kunnen solliciteren.. Ik zou dan veel meer tijd door kunnen brengen met mijn kinderen en eventueel mijn opleiding weer oppakken als ze allebei naar school gaan. Aan de andere kant, dat is dan pas over 4 jaar, kan ik dan zomaar weer instromen in het 3e jaar? Ook belangrijk, zie ik het dan nog wel zitten? Het regelen van opvang lijkt me dan ook lastig. Het voordeel van als ik nu doorga is dat ik dan over 2 jaar klaar ben. Als de oudste naar de basisschool gaat en de jongste 2 is. Ik wil dan minder gaan werken het het zo regelen dat ik bijna altijd thuis ben als ze uit school komt zodat ze niet naar de bso hoeft. Nadeel is dat ik dan tot die tijd 32 uur moet werken (is helaas verplicht). Maar ja, dan heb ik wel het diploma wat ik altijd al heb gewild. Als ik nu in de thuiszorg ga werken ben ik bang dat ik de stap om weer te beginnen te groot vind, het komt tenslotte nooit geweldig uit met twee kinderen. Verstandelijk weet ik dat ik, als ik straks weer ga beginnen binnen een paar weken weer in het ritme zit, net als de kids. Toch twijfel ik (zijn het de hormonen Lastig hoor.... wat zouden jullie doen? Nog 'even' doorzetten en lekker over 2 jaar klaar zijn? Of stoppen, minder gaan werken en vaker thuis zijn?
Tja ik zou ervoor kiezen om mijn opleiding af te maken. maar ik ben jou niet....Ik was in mijn eerste zwangerschap bezig met een opleiding en ik zat 4 weken na de bevalling weer op de opleiding met kolf en zonder kind. Ik had die opleiding nog niet afgerond en ik was zwanger van de tweede, die 10 weken voor het einde van mijn opleiding is gekomen. Ik werkte 3 dagen en ging 1 dag/week naar school. Inmiddels werk ik 3 dagen en doe ik weer een andere opleiding erbij...maar het is net hoe het je ligt. Is het ook niet mogelijk om bv. je ouderschapsverlof in te zetten? En ik neem aan dat je toch in praktijk gaat uitlopen omdat je je zw.verlof hebt, is het dan niet bespreekbaar om toch minder uren te draaien, bv. 28 uur? Anderzijds kun je het zoals ik lees goed afwisselen met je man en hoeft je kind niet heel veel naar de opvang. En ook als je niet werkt mis je dingen van je kind. Dubbel dus, maar ik zou het vizier ook op de lange termijn gericht houden en kiezen voor straks en je kids en een leuke baan! Voor mezelf vind ik dat laatste ook heel belangrijk of ook een leuke moeder te kunnen zijn...
Ik ben zelf ook verpleegkundige dus ik snap waarom je deze opleiding wilt doen en waarom het beroep je aantrekt. Ik ben -gelukkig- al een paar jaar gediplomeerd. Maar om eerlijk te zijn zou ik het zelf niet kunnen, 32 uur werken en kinderen hebben! Ik vond 32 uur werken al heftig toen ik alleen was, laat staan met straks 2 kinderen. Maar thuiszorg is heel wat anders, ik neem aan dat je dan als verzorgende of verzorgende IG kan werken? Zelf vind ik dat appels met peren vergelijken, verpleegkunde is -vind ik zelf- veel leuker als verzorging... Maar 2 jaar is wel heel erg lang om nog door te komen... Dus wat je keuze ook is, verzorgende IG is heel anders als verpleegkunde, als je tenminste hebt over verzorgende IG in de thuiszorg = voornamelijk ouderenzorg en verpleegkunde in een ziekenhuis. Als verzorgende IG kan je vaak ook in een ziekenhuis op de verpleegafdeling werken namelijk!
Ik zit niet in deze situatie, maar ik vind het wel heel belangrijk dat mensen (en vooral vrouwen) hun opleiding afmaken en het liefst een zo hoog mogelijke. Je zit keurig op schema ondanks de omstandigheden, je doet een mooie opleiding en je hebt een omgeving die je helpt (hulde voor je man ook!) dus zoals ik het zie heb je alles mee. Als je er nu uitgaat kun je over 4 jaar effectief opnieuw beginnen, dat is een lange tijd om eruit te zijn. Zou zonde zijn, je hebt het hartstikke goed voor elkaar! Succes met je beslissing!
Opleiding afmaken hoor! Het begin met de kleine zal idd even pittig zijn, maar je zal achteraf zooooo blij zijn dat je hebt doorgezet. En hoe je je nu voelt is logisch, dat zal als je jongste een paar maandjes oud is en gewend is weer anders zijn.
Eigenlijk zeggen jullie wat ik zelf ook diep van binnen weet. Ik moet de opleiding af gaan maken. Over 4 jaar komt het weer niet uit en zal ik waarschijnlijk overnieuw moeten gaan beginnen.. Mijn man vind ook dat ik door moet gaan, al vind hij het zelf ook best zwaar. Hij heeft nu bijna een jaar zijn eigen bedrijf en heeft het daar erg druk mee. Hij vertelde ook dat hij veel meer rust had nu ik thuis ben (huishouden gedaan, eten staat klaar enz) Hij kan nu gewoon rustig thuis zijn, zonder dat hij naast zijn meer dan fulltime baan allerlei huishoudelijke taken moet doen. Maar toen we het er samen over hadden kwamen we er uiteindelijk ook op uit dat dit toch echt mijn droombaan is. Dat ik in de thuiszorg waarschijnlijk niet erg gelukkig wordt omdat ik onder mijn niveau moet gaan werken. Het zal vest weer even wennen zijn om weer te beginnen in februari, zeker omdat er dan twee kleintjes zijn ipv een, maar het is tot nu toe altijd prima gegaan. En ja.. het is 'nog maar' twee jaar. Ik ben op de helft en de tijd is voorbij gevlogen. Dan kan ik straks een baan zoeken die echt bij me past, voor minder uur (denk zelf aan 16 tot 20 uur) en zit ik lekker met de thee klaar als mijn dochter uit school komt Goed vooruitzicht Bedankt voor jullie adviezen, het is denk ik echt een hormonenkwestie!!
Ik denk niet perse een hormomen kwestie, een heel reeele twijfel, een fulltime baan met studie en 2 kindertjes is heel zwaar! Dus heel logisch dat je daar over moet nadenken! Fijn te lezen dat jij en je man achter je keuze staan op dit moment!
Wat fijn dat je deze keuze hebt gemaakt en nogmaals hulde voor je man die jou hierin 100% steunt! Heel veel succes met je studie strakjes maar eerst lekker genieten van je tijd thuis!
Beetje mosterd na de maaltijd, maar ik zou ook de opleiding afmaken. Ik ben ook nog bezig met studeren (alleen werk er niet naast) en moet nog 2 jaar, bijna 1 1/2 trouwens Ondanks dat mijn meisje dan veel bij de gastouder zit, ga ik het toch maar afmaken, ik moet er niet aan denken om over 4 jaar weer naar school te moeten. Ik maak het liever nu af en dat ik dan misschien nog een kindje krijg Dat is wel mijn wens. Zoals mijn planning er nu uit ziet, heb ik tot januari thuiswerk, dan eens in de week weg, dan vanaf september 3 dagen in de week les, en dan een half jaar fulltime, maar dan ben ik ook klaar. Mijn meisje is dus 1 1/2 als ik fulltime aan de slag moet, ik denk dat ik dat dan ook wel aankan... Hoop ik... Ik zal wel moeten. Wat ik wil zeggen, je bent niet de enige in deze situatie.
Ik herken jouw gevoel wel, ik doe dan geen opleiding, maar na onze 2e beeb vind ik werken ook even niet zo belangrijk meer, terwijl mensen mij zo echt niet kennen!