Jeetje wat kunnen mensen dom en tactloos zijn zeg! Ik heb nooit iets raars gehoord tijdens mijn zwangerschappen, juist veel complimentjes gekregen (wat een mooi buikje, wat zie je er goed uit, wat ben je mooi zwanger, etc.) dat doet echt wel iets dus kan me heel goed indenken dat negatieve opmerkingen een grotere impact hebben!
Ik vind het ergste dat toen ik net zwanger was ( voor de 12 weken) iedereen met horror verhalen aan kwam. Die heeft een miskraam gehad, haar kindje is niet gezond, dat kindje is met 20 weken overleden, dat kindje bij de geboorte ect ect ect. Omg dat wil ik echt niet horen nu!!! Als je dit dan verteld tegen je beste vriendin die vorig jaar ook een kindje heeft gekregen en ze zegt ja indd dat wil je niet horen, trouwens een collega van mn man zijn ze erachter gekomen bij de 20 weken echo dat het kindje zo'n ernstige afwijking heeft dat het niet levens vatbaar is. Huhhhh super k*t voor hun! Gun het helemaal niemand maar ook dat wil je niet horen
Of topic, @ lynnetje begrijp ik nu uit jou onderschrift dat je al een geslachtsbepaling hebt gehad bij 14 weken? Kan dat al en waar ;P. Ik ben verder niet nieuwsgierig
Inderdaad de horror verhalen van overleden kindjes enz.. En: -Je mag toch helemaal geen cola drinken? -Jij gaat t zwaar krijgen straks joh! -Ja hoort er allemaal bij he! -Ach joh komt wel goed! (Na bbz)
De topictitel is aangepast....Staat mepneigingen ook al op de censuurlijst bij de moderators? Iets niet willen horen is wel errug braaf verwoord.
Klinkt als mijn moeder haha. "Moet ik niet strijken? " "neeen, niet helpen afruimen!!" "Blijft maar zitten, ik doe dit of dat wel, .." enz enz.
Hier ook een schoonstiefmoeder, zie haar ook ongeveer 2 keer per jaar. Maar blijft fijn als dat soort mensen een mening hebben... Bemoei je lekker met je eigen leven, of toon wat vaker interesse. Ook zo'n fijne, na een miskraam, oh maar 3 op de 4 zwangerschappen eindigt daarin, dus dat gebeurt zo vaak. Eh... Moet ik daardoor minder verdrietig zijn?!
Mijn zus toen ik net vertelde dat ik zwanger was: "Mijn collega kreeg CMV (of hoe heet die ziekte weer??) aan 38 weken zwangerschap, haar baby misvormde zo erg en is toen dood geboren." Nou, tof, bedankt voor de waarschuwing... Wil ik echt horen nu ik net zwanger ben van eerste beebje.
Hoi! Ja in Lommel (België), ligt vanuit ons 50 minuten rijden. Moet je even Google, is bij iemand thuis. Het kan daar vanaf 13 weken maar dan zegt ze meestal 90% zeker en bij ons met 14 weken wist ze het 100% zeker
Sommige dames hier hebben wel hele lange tenen hoor! Maar er zijn ook heel veel mensen die inderdaad geen tact hebben. Ik heb gelukkig nog geen hele vervelende dingen gehoord. Behalve één 'vriendin' die het eerst nodig vond om twintig keer te herhalen dat ze zo teleurgesteld is dat ik nog geen buik heb. (Serieus?) Om vervolgens te vragen naar mijn verhaal en bij alles wat ik vertel, te zeggen: "Echt?! Dat heb ik ook!" Uiteindelijk ging het hele gesprek toch weer over haar en hoe zij misschien wel zwanger was... Geen probleem hoor, maar als je alleen maar over jezelf wilt praten, vraag dan niet hoe het met een ander gaat. Ach ja, je hebt van die mensen...
Haha. Lijkt wel of ik mezelf hoor praten over een vriendin van mij. Letterlijk IEDERE keer als ze me ziet moet ze me even vertellen hoe 'kleeeeeeeiiiiin' mijn buik wel niet is 'jeetje, zó klein!' Terwijl dat echt wel meevalt hoor! En dat zeg ik ook iedere keer. En dan krijg ik weer 'Ja maar ik..... Was al veeel dikker rond die termijn!' En dan zeg ik dat ik bij de eerste juist nog veel kleiner was, en dat onze bouw anders is, en iedere zwangere vrouw anders is. Maar nee, toch iedere keer weer hetzelfde bandje afspelen zo vermoeiend. En ook bij alles... Als ze me vraagt hoe het gaat en ik geef antwoord, gaat ze meteen over in een verhaal over haarzelf. Ze luistert mijn zin niet eens af of ze is al begonnen met een heel verhaal dat om haar draait, dus ja, heel herkenbaar, en krijg er behoorlijke mepneigingen van
En nou sta ik dus elk supermarktbezoek waarin in filet americain, rood vlees of alcohol koop al met grote grijns klaar omdat ik iedereen zie kijken.... maar ze zeggen nooooiit wat. Zo jammer
Het overgrote deel van het karakter/gedrag van een kind wordt bepaald door de opvoeding.... ik dacht zelfs 80%, maar pin me er niet op vast. Dus. Dat ze maar even met haar ouders moet gaan praten.
Wat fijn dat je zo'n relatie hebt met je familie! Hier ligt die band echter iets anders. Ik ben vanaf kleins af aan gecontroleerd, gedomineerd opgevoed. Heb mij 'los weten te breken' en respect moeten afdwingen. Ik dacht dat zij inmiddels op gelijke voet met mij leefden, op hier en daar een terugval na. Voor de geboorte van zoon hadden we al een soortgelijk verzoek: wij geven aan wanneer jullie mogen langskomen. En dus.... wie stonden daar na drie uurtjes op de stoep... juist.... Dus ik maak liever bij voorbaat een -op afstand- afspraak. Schoonouders hebben daar het volle begrip voor. Maar mijn ouders dus niet. Het ligt er denk ik ook aan hoe je kind, en jij zelf, op deze mensen reageren. Ik weet nl dat mijn zoon bijna direct overprikkeld raakt door mijn ouders. Daar heb ik dan, pas bevallen, echt geen zin in. Bovendien word ik zelf ook door ze opgefokt (vorige keer stonden ze er met de camera bovenop toen ik bv wilde geven - halloooo, rust, privacy?) en dat voelt zoon ook aan. Ik heb ze dit proberen uit te leggen, dat we na een bevalling (die van zoon duurde 30 uur) toe zijn aan rust en rustig aan elkaar willen wennen. Maar daar was dus weinig begrip voor op te brengen...
@Linky: omg! Dat iemand zoiets zegt. Heeft zij geen hart? Verder word ik ook langzaam gek van die horror verhalen over de bevalling. Ik zie er niet tegenop en ben ook niet bang ( nog niet :x) Maar kan me voorstellen dat anderen er wel bang van worden. Buiten dat zit je daar gewoon niet op te wachten. Vraag me soms af of die mensen er überhaupt bij stilstaan hoe dat voor iemand is of dat ze alleen even zelf in het middelpunt willen staan met hun verhaal :x
Ik snap je wel hoor . Zeker als de band niet hecht is. Mijn eigen ouders zien ons kindje bijvoorbeeld helemaal niet vanwege verbroken contact. Misschien dat ik daarom mijn overige familie wel zo belangrijk vind.