Als ik geen honger heb 'Ja maar je MOET goed eten'. Ik moet helemaal niks, als ik geen honger heb dan wil ik geen eten klaar. Heb een hele lage bloeddruk zo erg dat ik bijna flauwval meestal. 'Maar is wel beter voor de baby en beter dan een hoge druk' Ja dat weet ik nu wel na 20 keer
Hebben wij dezelfde moeder? Haha Hier precies zo.. Heb best veel dingen eigenlijk waaraan ik me behoorlijk irriteer Ben de eerste in mijn vriendinnengroep. Goede vriendin sppt vaak 'wat ben je aan het doen?' Dan zeg ik: lig even plat, zoveel bekken pijn. Zij: jij ligt ook wel veel plat of niet? Lekker! Zou ik ook wel willen, maar ik ben aan het werk. Of: goh lekker luieren de hele dag! Of: hmm.. Zo veel pijn dat je niets meer kan?! Whaaaa! Wacht maar tot je zelf zwanger bent haha. Maar ondertussen is ze wel heel lief en is ze de enige vriendin die in ieder geval vraagt hoe het gaat.. De rest hoor ik nooit wat van, behalve: ik kom snel kopje thee drinken hoor..! Dus dat is ook niet altijd leuk..
'Succes met de laatste loodjes!' (Terwijl je in het tweede trimester zit. En bedankt!) 'Ik zal blij zijn als je straks weer de oude bent!' 'Hoe bedoel je dat?' 'Nou, gewoon slank en zo' (Opmerking van notabene m'n eigen man!)
Bij zoon. Iédereen, op 1 buurman en mijn ouders na vroegen het: "Was het gepland?" Mijn schoonouders vroegen het dus ook.... en dat doet nog steeds zeer. Vriend en ik 6 jaar samen(wonend), koopwoning (ok, appartement, maar dan nog), vriend al jaren een vaste baan... Wtf?!
nog niet echt mepneigingen want zover ben ik nog niet maar wel me moeder hahahahaha me moeder me moeder... ze is dolgelukkig dat ze weer oma wordt en op de 1 of andere manier extra bezorgd nu snap ik ook wel zoonlief is geboren met 34 weken en een gespleten gehemelte en dat hopen we toch niet meer mee te maken maar ik let extra goed op mezelf en eet ook xtra goed misschien te goed! ben nu bijna 17 weken en ben al ruim 9 kilo bijgekomen maargoed ben 1.79 en woog voor me zwangerschap maar 62 kilo dus erg lang en slank zeg maar.. de vk had er een opmerking over gemaakt van joh je kan de kilo's er makkelijk bijhebben daar niet van maar wel beetje uitkijken dat je niet TE snel gaat nou me moeder me moeder hahahahahaha bij alles wat ik in me mond stop hoor ik t hahah of t nou een appel is of een broodje of een snoepje Je moet op je eten letten denies t moet er ook weer vanaf he! ahahhahahahaha kan er nu nog smakelijk om lachen gelukkig en des te meer stop ik in mijn mond puur om mijn lieve moedertje te stangen hahahah maar ze moet dit niet heel de zwangerschap gaan doen want dan gaat t wel vervelen denk ik zo
Ik zie er vrij jong uit, en kreeg in het begin vaak de opmerking 'was het een ongelukje? Je bent nog zo jong'. Uhhh nee? We hebben er hard ons best voor gedaan?! Ik vind het een brutale vraag! En er was zelfs iemand naar mijn moeder gegaan met de vraag of ze wel gelukkig was om al oma te worden, want ik was nog zo jong!! Uhm...ze is 27? Al was ik 16 en zwanger, zoiets hoor je gewoon niet te vragen.
Wij weten ook niet wat het is en dan krijg ik opmerkingen als: - weet je het niet? Nou, ik zou dat echt niet kunnen hoor (gelukkig dan dat het onze keus is en niet de jouwe) - volgens mij weet je het wel maar wil je het gewoon niet zeggen. Is niet erg hoor. - maar hoe richt je dan de babykamer in als je het geslacht niet weet? (nou, gewoon, een ledikant, commode en een kast) Soms...
'Nou, he, GENIET ER LEKKER VAN! ' En dat komt dan uiteraard van mensen die je geschiedenis kennen, of van een verloskundige waartegen je nét je verhaal hebt verteld en die weet hoe doodsbang je bent. Ik word trouwens ook echt niet goed van zwangeren die met 30 weken roepen 'dat ze er wel klaar mee zijn en dat de baby nu wel mag komen'. Je mag vrdmme blij zijn als je kind nog tenminste 7 weken blijft zitten en daarna gewoon gezond wordt geboren. Ksssst. Oh, en de allermooiste; 'Je moet je niet zo druk maken / niet zo stressen, dat is niet goed voor de baaaaby.' Niet? Oh joh, dan hou ik er nú mee op hoor! Wist ik veel, ik dacht dat ze dat heerlijk vond, die stresshormoontjes
Gelukkig niet veel vervelende opmerkingen gekregen, behalve toen ik aan mensen vertelde dat we een zoon zouden krijgen (onze oudste is een meid): "Oh, heeft je man het eindelijk goed gedaan!" PARDON! :x
Ik wil mensen heel graag slaan als ze vragen of we het geslacht weten. Deze keer wel en we krijgen een tweede knulletje. Kreeg ik als opmerkingen. Ach jeetje,....nou als het dan maar wel gezond is! Wat???
Toen ik bijna uitgerekend was van mn dochter gingen we naareen concert van de muziekvereniging. Of dat wel verstandig was. (Was 2minuten met de auto van huis) Ik moest maar achterin gaan zitten want dan konden we snel weg. En dat als ik door zou groeien ik vast om zou vallen. (Nee hoor, want ik kan bijna niet lopen van de bi) Ben benieuwd wat ze deze keer allemaal verzinnen. Er zit nu 7 en bijna 5jaar tussen dus daar komt vast commentaar op.
Zo, nou heb ik al heel wat grove opmerkingen gelezen, maar moet even zeggen dat ik dit toch wel de ergste vind!! Dat je zoiets durft te zeggen, dat zo'n opmerking überhaupt in je opkomt!:x Net als de opmerking die Myuna heeft geschreven, hoe kun je het bedenken?!?!:x
Ik heb MS en was zwanger van de eerste toen een collega vroeg. Mag jij eigenlijk wel kinderen krijgen van je neurologe ? Ik met de stoom uit mijn oren. Ja en ik mag ook slaan van mijn neurologe !
"Zo, jij zit al bijna aan het eind he!" "Weet je zeker dat het geen tweeling is?" "Wow, jij hebt wel een hele dikke buik" En dan nu van mijn schoonmoeder. Ik heb ernstige rugklachten, al maanden lang, nu zo erg dat ik niet meer kan zitten zonder pijn en ook soms 's nachts wakker wordt met pijn. Maar schoonmoeder gelooft niet dat ik het zo zwaar heb. Wij zijn net verhuisd en mijn vriend is net een week geleden geopereerd dus de afgelopen dagen konden we erg weinig doen met zijn tweeen, komt ze langs, gaat ze zeggen dat het nog wel echt een troep is, en dat ik maar even de afwas moet doen, en commentaar leveren op dat we nog geen was hebben gedaan. En waarom ik niet het oude huis zelf netjes oplever aangezien ik er langer heb gewoond dan mijn vriend. Mens, ik kan amper bukken en trap lopen, laat staan klussen en stofzuigen. Bel ik haar op met mijn gevoelens, zeg ik dat ik me gekwetst voel zegt ze: "Ik heb hier nu geen zin in, ik ben aan het eten en ontzettend moe." Dus dat. Bah.
Oh hier zie ik vreselijk tegenop! Twee jaar geleden liep ik met mijn oppaskind in de kinderwagen naar de winkel. Veel hoofdschuddende mensen en twee keer de opmerking: "meid, zo jong al, je vergooit echt je leven..." Het was verdorie een OPPASKIND! Daarbij: Twee jaar geleden was ik 25! (maar werd net als jij dus nog geen 18 geschat). Nog steeds niet. Toen was ik al klaar met opleiding, vaste relatie, goeie baan... Mensen, hou je bakkes!!! Nu nog maar net zwanger. Zal zien wat voor opmerkingen er gaan komen. Deze topic bereid me in ieder geval op het ergste voor...
Oh ik heb ook zo wel een paar 'voorbeeldjes': 1) Nou, zo lang hebben jullie geen moeite moeten doen hé (hebben een mola gehad met lange nasleep en verlies van een tweeling); nee hoor, was peace of cake voor ons! 2) Na aankondiging van de zwangerschap, nou, je had dus niet zo overdreven emotioneel moeten reageren, je ziet wel als je maar geduld hebt, komt het wel goed (kwam van geliefde sz die nog niets mee heeft gemaakt in gans haar leven). 3) Zo, kijk je wel even uit wat je eet, je bent sowieso al niet mager, je moet het niet erger maken dan het al is (grootvader langs vaders kant; heb ik zo min mogelijk contact mee). Volgend hierop zei mijn grootmoeder, ja het is niet omdat je ziet dat ze bijkomt dat je er iets van moet zeggen... EN BEDANKT!! 4) De laatste van mijn collega: nou ik snap niet waarom mensen nog kinderen op de wereld zetten... Moet je behoorlijk egoïstisch voor zijn + als ik je nodig heb in de zwangerschapsrust bel ik je gewoon op totdat ik je te pakken heb.... Waarschijnlijk met de vraag hoe hij een DHL moet verzenden ofzoiets :x
Het ene oor in en het andere weer uit. Ondanks dat we er 'jong' uitzien voor onze leeftijd, wij weten zelf wanneer we er klaar voor zijn!
Als zwangere ben je een soort publiek bezit. Om "oh, je weet het wel, maar je wil het niet zeggen" werd ik pislink. Ik weet het niet en ik wil het niet weten, ik hoop en bid dat het een gezond kindje is en dat het de bevalling goed doorstaat. Waar ik verbaasd over was is dat toen de tweede geboren was, er zo ontzettend veel mensen er vanuit gingen dat het wel de laatste zou zijn: ik had een zoon en een dochter, dus nu ben je klaar! Héél raar, maar de moeite niet om op te reageren (goed hè).