Gisteren at mijn manneke voor het eerst echt niet. We aten andijviestamp en hij begon te draaien in zijn stoel en te huilen. Terwijl hij normaal gesproken alles eet. Ik heb altijd gezegd, eten wat de pot schaft, anders niets. En toch pakte ik een nectarine voor hem. Heb me wel kunnen bedwingen en geen boterham gemaakt. Een nectarine kon ik voor mezelf nog goedpraten door te zeggen dat hij gewoon een toetje kreeg. Ook zou ik mijn kind zich nooit in slaap laten huilen. Totdat hij doorkreeg dat mama er bij bleef en dat dat een goede reden was om wakker te blijven. Tja, toen toch maar alleen gelaten. Ik merk soms toch dat bepaalde principes die ik aanhield, soms toch bezwijken onder praktische overwegingen of omdat ik het ken van vroeger, al had ik zo hard gezegd dat ik dat NOOIT ging doen. Herkenbaar?
ja heel herkenbaar.. toen Soraya's tweede tandje doorkwam heeft ze ook een tijdje slecht gegeten, maar alleen met het avond eten.. ik heb ook altijd gezegd, eten wat de pot schaft, maar toch heb ik toen eens een broodje gemaakt.. en indd ook met het huilen, heel herkenbaar..
Huilen en eten is idd heel herkenbaar haha. Maar inm. ben ik "makkelijker". Ik heb nu goed door als mijn zoon niet wil eten dat het dwarsheid of iets niet lusten is... is het dwarsheid dan krijgt hij geen vervangend eten is en Iets niet lusten (iedereen lust wel iets niet) dan krijgt hij wat anders of brood.
Leuk onderwerp! Nou, vroeger maakt mij moeder in de winkel wel iets open als we trek hadden. Nou, dat zou ik echt NOOIT doen. Een tijdje geleden was ik met mijn zoontje in de supermarkt en hij had echt trek (het was ook bijna tijd voor het middageten). Toen heb ik toch maar het brood open gemaakt en hem een kapje gegeven. Zoon weer helemaal blij en mama ook! Maar hij is nu net een jaar oud, dus ik denk dat er nog wel veel meer van dit soort momenten zullen komen! Groetjes Mariska
haha check mijn topic tips bij ochtend en avond eten ik geef dus gewoon brood als mn kleine geen warm eet, dan weet ik zeker dat het nacht werk word,die kleine heeft dan honger
herkenbaar.. hier ook in de winkel vaak eerst een pak rijstewafels opentrekken. anders gaat hij zo zitten drammen en vervelen. en hij heeft ook nog steeds een speentje met het slapen. terwijl ik vroeger altijd zei, mijn kind krijgt echt geen speen hoor! oja, laatst een beetje appelmoes door het eten gedaan want hij wou echt niet hij zou altijd tussendoor alleen maar water krijgen, echt geen zoetigheid! en nu krijgt hij gewoon diksap bij het water (niet veel hoor) omdat hij anders heel slecht drinkt.
1. de speen geven 2. tv kijken 3. als hij niet wil eten geef ik hem een fles pap 4. nooit laten huilen 5. hem met mijn peperdure mobiel laten spelen (als hij maar stil is in de wachtkamer van de dokter) 6. patat/koekjes/chips eten (gebeurt heel soms, maar ik had afgesproken om het nóóit te doen) 7. voor de tv eten, als het aan tafel echt niet lukt 8. hem af en toe zijn zin geven als hij vreselijk aan het drammen is, en ik moe ben. sleeeeecht
jeetje, hebben jullie je dat allemaal voorgenomen niet te doen? Ik heb me eigenlijk maar weinig voorgenomen. Ik heb me voorgenomen geen ruzie te maken in het bijzijn van mijn kinderen.. helaas... dat is één keer niet gelukt en daar heb ik ongelofelijke spijt van. Verder? Oja, ik heb me ook voorgenomen niet erg te veranderen. Mijn beste vriendin (geen kinderen) heeft afgelopen zaterdag aan me laten weten dat dat niet gelukt is... ze vindt me liever en geduldiger geworden!!! Nou dat vond ik niet erg om te horen. Ik neem me elke week voor om me niet te ergeren aan opa en oma (s-ouders) die komen oppassen... dat lukt vaak wel maar er is altijd wel één moment op de dag dat het even niet lukt *schaam*
1. speen geven (gelukkig beperkt het zich tot bij het slapen) 2. aan de luier ruiken of ze gepoept heeft (vond ik echt altijd zo onsmakelijk en zou ik echt noooooooooit doen... tja) 3. me druk maken als ze niet eet (doe ik nu niet meer, maar toen ze kleiner was wel en ze eet gelukkig meestal als een bouwvakker) 4. inconsequent zijn (ze mag eigenlijk niet in de keuken maar ja... als ze dan rustig is als ik kook...)
Mijn oudste is nooit echt een moeilijke eter geweest, maar als hij geen "zin" had om te eten, deden we de bekende spelletjes van of we pakten zijn telraam, zo kon hij precies zien hoeveel hapjes hij nog moest. Toetje heb ik altijd wel gegeven omdat dat toch ook een soort eten is. We hebben er nooit een drama van gemaakt want eten moet leuk blijven en geen stress geven. Het komt helemaal goed!
Met de auto een rondje gaan rijden om je baby te laten stoppen met huilen....zou ik noooooooooooit gaan doen
Heel herkenbaar!!! Ik zou dingen nooit hoog wegleggen voor mijn kind, want ze moest maar leren dat ze daar niet aan mocht komen Tuuuurlijk, zeg dat nog eens als je kind met 11 maanden loopt Goh wat is onze tafel nu netjes opgeruimd Eten wat de pot schaft ben ik nog wel van, maar dat komt omdat ze zo slecht eet. Ik kan dan zo vaak iets anders gaan proberen... En dat eet ze 9 van de 10 keer dan toch ook niet!
Bij ons in bed laten slapen. Maar als je de volgende dag moet werken en een kleine hebt die in 1 jaar tijd misschien 8 keer heeft doorgslapen dan wil je ook gewoon een keer slapen......ach ja, ik ken geen enkel 16 jarige die nog tussen zijn ouders in ligt hahaha.
Tot nu toe: Een speentje geven. Maar toen hij onder de lamp lag in het ziekenhuis, naakt, met een blinderend brilletje op en heel hard huilend was hij alleen te troosten met een speentje. Nou mooi dat ik die toen gewoon aan hem gaf. Bij ons in bed slapen. Maar ja, normaal slaapt hij in de puckababy en die mag niet na de inentingen. Dus ja om toch nog een beetje te kunnen slapen dan maar bij ons in bed.
Ik heb ook altijd gezegd dat ik geen spullen zou verplaatsen of wegzetten, de kleine moest maar leren dat hij er af moest blijven. Ik zou ook nooit van die hendels op de keukenkastjes maken zodat de kleine de deurtjes niet meer kan openen. Alle planten op standaards en op de grond zijn weg en op alle deuren zitten hendels,hahahahaha!
De TV dagelijks aanzetten. Nu gaat dat ding 's ochtends vroeg (omdat meneer zo vroeg wakker is) en voor etenstijd toch aan hoor. En als hij echt een drama dag heeft, nog wel vaker
*schaam* Met een natte duim of doekje een vlekje op een wangetje wegvegen... En dan bedoel ik dat je die duim of doek eerst in je eigen mond gehad hebt. Echt, ik had me zò voorgenomen om dat niet te doen, en nu betrapte ik mezelf erop vanmorgen... Echt heel erg!
Hier altijd gezegd (en ook gedaan!) dat we Charlotte niet laten huilen. Totdat het gisteren was en ze gewoon duidelijk weigerde om te gaan slapen, het gewoon vertikt om te gaan liggen en heel overdreven dramatisch gaan staan huilen in bed. Tja, dat is dan heeeeeel erg pijnlijk om doorheen te moeten en vandaag is het nog veel erger, maar ik zal toch moeten doorzetten en bewijzen dat ik hierin de langste adem heb en niet zij..... maar moeilijk dat ik het vind!!!