Hallo, Toen ik zwanger was waren er veel dingen die ik zei nooit te gaan doen. Maar nu ik zelf een dochter heb merk ik dat het allemaal heel anders is. Bijvoorbeeld. Ze wil op het moment geen korstjes eten dus laat ik de korstjes van het brood. Al ben ik daar echt tegen eigenlijk maar als ik ze er aan laat dan eet ze geen brood. Of als ze haar avondeten niet wil dan hoef ik maar woezel en pip op te zetten dan eet ze zonder morren haar bordje leeg. Dus doe ik dat soms omdat ze niet zo goed eet. Ik werk al jaren in de kinderopvang en ben daar best consequent. Onze dochter is bijna 11 maanden maar ik sta er eigenlijk niet 100% achter. Maar ja wat doe je eraan? meer mensen die hier last van hebben?
Ik zou mijn dochter nooit laten huilen, geen seconde. Gisteren avond toch geprobeerd omdat ik echt niet anders wist wat we nog konden doen.
Huilen is soms goed om emoties te verwerken. Dus het is helemaal niet erg om ze soms even te laten huilen als ze niet getroost willen worden. Ze is dan waarschijnlijk iets aan het verwerken. Baby's mogen huilen. Het is een emotie. Net zoals wij volwassenen ook mogen huilen. Maar het klinkt heel herkenbaar. Ik kan mijn dochter ook niet lang laten huilen.
Precies die 2 dingen die jij noemt: korstjes eraf snijden, omdat hij het anders gewoon niet eet, terwijl ik daar echt tegen ben, en bij niet eten de tv in de strijd gooien. Een stukje Kikker of Platvoet en hij eet zonder morren zijn bordje leeg. Uiteindelijk vind ik dat toch het belangrijkste.
Daar denk ik anders over, ik ben er zwaar op tegen om een baby bewust te laten huilen zonder troost. Ik heb er ook echt veel spijt van dat we het gisteren hebben geprobeerd.
Ik werk zelf ook op een kinderdagverblijf en ben ook heel consequent. .. maar ben wel benoeuwd hoe ik dit ga zijn met ons eigen kindje. Eerlijk gezegd denk ik dat ik mn consequentheid wel door kan zetten omdat ik om me heen heel goed zie wat er met je kind gebeurd als je dat niet doet... Wat betreft het huilen ben ik het inderdaad met je eens. Huilen is niet erg. Ik kijk altijd of ze voeding, een schone broek, aandacht, speelmomentje etc hebben gehad en als ze dan blijven huilen zijn ze waarschijnlijk dingen aan het verwerken... vaak willen ze dan ook even huilen...hoe moeten ze anders dingen verwerken? Ze kunnen nog niks zeggen.. Ik zeg altijd maar zo:" ik hoop dat iemand me voor mn kop slaat als ik een 'watje' met mn kind ga worden" Consequent zijn is zo lastig (waarschijnlijk helemaal met je eigen kind) maar echt het beste
consequent heeft niks met korstjes of tv tijdens het eten te maken. Bij mij is nee echt nee en wordt ook geen ja. Maaaarrrrrr.......Dit geldt maar voor een paar dingen. Ik vind namelijk nogal veel goed en ga echt niet over alles een strijd aan. Wat maakt het nou uit of een kind wel of geen korstjes eet. Van mijn part haalt het de korstjes nog van het brood als ze 15 zijn....Ik eet immers ook niet iets waar ik geen zin in heb. Keerzijde ik doe nooit (echt nooit) iets waar ik niet achter sta om mijn kind iets te laten doen wat ik dan graag hebben wil. Ik bedenk me van te voren wat ik belangrijker vind, tv tijdens eten of speelgoed of eten. Nou heel simpel eten en gezelligheid. De ene keer is het een snelle hap voor de tv, de andere keer zitten we gewoon gezellig aan tafel. Wil de kleine dan niet meer aan tafel, prima. Moet heel eerlijk zeggen dat ik ook echt een kind heb dat prima luistert voor zijn leeftijd, drama's altijd vrij kort zijn en weinig dram gedrag heb (uiteraard zijn dag niet hebben daargelaten). Ik vind sowieso dat heeeeeeel veel moeders zo volgens regels en normen en waarden leven. Tuurlijk heb ik ook regels en ook normen en waarden maar ik stel deze vaak bij aan de situatie. Dus heel eerlijk, on topic, nee ik heb nog nooit iets gedaan wat ik vooraf zei dat ik niet zou gaan doen of waar ik nog steeds een hekel aan heb dat andere moeders dat bij hun kinderen doen of juist laten.
Ik ben er eigenlijk redelijk blanco ingestapt. Korstjes wegsnijden was wel iets wat ik onzin vond, maar de oudste kokt er vaak helemaal van en we zijn na 3 maanden oorontstekingen bij de jongste gewoon te moe om er een punt van te maken, dus hup, die korstjes er lekker af en dan geniet ze wel van d'r broodje. Lekker belangrijk... Dat is dan wel het voordeel van zo moe zijn: je prioriteiten worden beperkt tot wat echt belangrijk is en alles wat ook heus een beetje losser kan, dat doen we dan een beetje losser.
Dat consequent zijn dacht ik ook dat ik dat kon en inderdaad zie je om je heen wat er gebeurd als je dat niet bent, maar met een eigen kind is dat toch wel heel anders heb ik al ontdekt.
ik dacht altijd dat ik mijn kind t eerste jaar overal mee naar toe zou nemen, hij kon toch lekker in de wandelwagen ofzo slapen.... naah ook na een paar maanden van terug gekomen, soms is t lekker om even ergens heen te gaan zonder kind! hoeveel ik ook van hem houd! en verder heb ik altijd gezegd dat mijn kind moet luisteren, dat vind ik nog steeds heel belangrijk. en regels, tsja die zijn er hier ook... maar soms ook om je niet aan te houden
Onze dochter nooit alleen laten in hotel/auto/eigen huis en even hond uit laten of even een kleine boodschap doen. En dit doen we ook echt NOOIT... Voor de rest kan ik niks bedenken...
als ik Fem 'laat huilen' ga ik er elke 5 minuten heen. Pak ik haar op, droog haar traantjes, laat haar even snikken, vertel dat ze moet gaan slapen, speentje, knuf, kusje en weer weg. Vanaf dat ik de deur uit ben gaan de 5 minuten weer in. Meestal 'moet' ik er maar 2-3 keer heen.
Ik zou nooit de bv opgeven tot ik 1 jaar gevoed had.. helaas was ik na 4.5 mnd emotioneel gesloopt en kon ik niet meer. Geen tv, maar nu ze bijna 1 is, en los gaat als charlie en de cijfers begint.. mag hij toch wel aan Speelgoed aan tafel.. dat is tijdens sprongetjes echt mijn redding! Zo min mogelijk suiker.... lukt alleen als ik er echt op let.. oma en papa zijn wat makkelijker helaas. en verder gaat het meeste wel zoals ik bedacht had
Ik zou "nooit" dingen wegzetten of weghalen, maar ze gewoon leren om er niet aan te zitten. Inmiddels op terug gekomen, want 100 keer "nee" moeten zeggen op een dag, is ook niet echt gezellig. Ik betrap er mezelf ook steeds vaker op, dat ik gewoon liedjes aan het zingen ben, voor de meiden, midden op straat. Zou ik van te voren ook noooit gedacht hebben. Ik had ook nooit van mezelf verwacht, dat ik zo'n geduldige en zorgzame moeder zou worden. Daar twijfelde ik tijdens mijn zwangerschap en van te voren heel erg aan. Nu ben ik gewoon een softie.
Hier nog niet echt met vast voedsel bezig, wel groentehapjes aan het aanbieden hoor. Maar wat ik dacht dat ik nooooooooit zou doen is: zingen op straat. Als ik wandel met Julian en hij heeft het niet meer naar zijn zin en het op een brullen zet dan kan ik weer een lachje op zijn gezichtje toveren met het liedje: ik zag twee beren broodje smeren. En ja natuurlijk gebeurt dit als er meer mensen aan de wandel zijn, vorige keer bleef er een fietser achter om kijken, die dacht vast dat ik niet 100 was.
Ik ben t wel met jou eens hoor, het is bij mij meer dat ik vooraf dacht dat als je je kind maar vanaf het beging gewoon lekker alles voorschotelt en laat proberen, dat je dan ook vanzelf een kind krijgt wat wat eten geniet, alles lekker vindt (of op zijn minst probeert) en lekker zijn bordje leeg eet. Maar in de praktijk werkt dat dus niet altijd zo en zegt mijn zoontje vaak al bij voorbaat 'vind ik niet lekker', gewoon om lekker dwars te zijn. En dus haal ik kunst en vliegwerk uit om hem toch aan het eten te krijgen, zoals korstjes afsnijden en de tv aan. Ik heb daar helemaal geen principiële problemen mee, maar had nooit verwacht dat ik dat nodig zou hebben. Ik zou het immer gelijk goed aanpakken. Hoezo naïef?
Ik zou mijn kind altijd in zijn eigen bed laten slapen..... Vooral toen hij nog klein was heeft hij vaak bij ons geslapen en nu komt het nog wel eens voor. Ach, het is stiekem wel gezellig en het is maar af en toe
Ik wil zeggen dat ik er blanco ben in gestapt, maar dat is niet helemaal zo eigenlijk. Tijdens mijn zwangerschap heb ik toch wel vaak dingen genoemd die ik wel/niet wil. En toch ook best vaak met mijn man over gehad om te kijken of wij wel een beetje op 1-lijn zaten. Consequent zijn wij, nee is nee en geen driftbui die daar ja van kan maken. Dat vind ik toch wel een van de belangrijkste dingen, vooral voor kinderen, regels en grenzen zodat zij weten waar ze aan toe zijn. En ach verder waren er echt wel wat kleine dingen ; Eten wat de pot schaft of je moet het echt niet lusten maar altijd eerst proeven. Altijd netjes en beleefd naar mensen toe. Spreken met 2 woorden. Nooit aan de etalage's/toonbanken bij de bakker slager visboer etc zitten. En verder had ik volgens mij niet echt dingen waarvan ik dacht dat ga ik nooit doen