Ja de kraamverzorgster gaf me de tip om gewoon een fles oid met water te vullen en die erover heen te kiepen. Wat een verschil zeg
Oja hoor vaak dat vrouwen vakantie aan hun verlof plakken. Zelf doe ik dit niet want bij de eerste mn verlof ervaren als gewoon moeten werken aan een ritme, nieuwe dingen en hierbij geen vakantie gevoel. Je kan beter gaan werken en kort daarna een gezellige vakantie plannen. Ook veel mannen vinden het denk niks om gelijk na de bevalling 1,2.3 wkn vrij te zijn. Hier ervaren dat vriend juist de eerste week ging werken omdat je je huis toch een beetje kwijt bent met kraamzorg in huis. Kraamzorg vond ik super, de eerste dagen leef je vaak toch in een roes. Haha daarna was ik blij dat zij weer ging want wilde mn eigen dingen weer doen. Goed teken btw! Wat ik ook niet helemaal snap mensen die kaarsjes muziekje enz willen bij hun bevalling of moeder oma zus nicht vriendin enz uitnodigen om erbij te zijn. Zelf zat ik in mn bubbel. Praat niet en laat mij mn ding doen was echt voldoende. Het is zo natuurlijk als je naar je lichaam luistert. (Uitzonderingen daargelaten)
Dat de eerste keer poepen, zelfs na een keizersnede heel wat is. Man, nooit geweten dat darmperistaltiek zo veel pijn kon doen. Eerste keer plassen. Ik heb toen zelfs op het toilet gezeten en zitten denken over plassen, pas toen kwam t. En dat de verpleegkundigen vh ziekenhuis willen weten of je al geplast en gepoept hebt. Nu weet ik hoe het klinkt als ik dat aan clienten vraag... "Zo Mw X, is het nog gelukt op het toilet?" En die eerste keer seks nadat je moeder bent geworden. Was echt wel weer spannend.
Wat niemand je zegt: Tijdens de bevalling maakt het je geen drol meer uit of je poept of niet, je wil maar 1 ding: dat kind eruit. Dat officieel de kraamzorg je pas mag feliciteren als de verloskundige heeft aangegeven dat alles in orde is. Hier vroeg de kraamzorg na de bevalling of de verloskundige ons al had gefeliciteerd. Dat was zo, hierop feliciteerde ze ons. De bevalling is voor hen pas over wanneer een bepaald protocol is doorlopen (placenta nagekeken, hoe moeder en baby het doen, etc.) Dat ik na een aantal weken de kraamzorg en verloskundigen ging missen. Ineens valt alles weg. Dat na 2/3 weken na de bevalling de meeste interesse voor jou weg is. Dan vragen mensen: hoe is het met de baby? En niet meer: hoe gaat het met moeder en kind? Dat de eerste menstruaties zo vreselijk heftig kunnen zijn. Was ik blij dat ik het kraamverband nog had liggen (had extra gehaald na de bevalling). Dat de kraamvloed een aparte geur heeft. Dat het best lang kan duren voordat je je echt mama voelt. Ik voelde me geen moeder, ik had alleen een kind. Het kan maanden duren voordat je gewend bent aan het ouderschap (en dat is prima!) Dat na de bevalling alles heel hard kan binnenkomen? Ik kon zelfs niet meer tegen het geluid van de telefoon of tv, alles moest uit. Gelukkig was het bij de 2e niet zo.
Wat niemand je dus vertelt.... die katheter mag je weigeren! Hier probeerden ze het ook. Ik heb NEE gezegd en weigerde mee te werken. Ik voelde alles nog heel goed, mijn blaas was leeg. Gingen ze d.m.v. echo mij blaas controleren. Ja die was leeg, zoals ik al gezegd had. Bij de 2e gelukkig thuis bevallen, daar had ik dat gedoe en gezeur niet. Hier na bevalling ook bekkenklachten en tijdens de 1e zwangerschap niet. Dankzij het persen. Wist niet dat het kon. Bij een thuisbevalling wordt er veel netter gewerkt dan in het ziekenhuis. Na de geboorte van mijn dochter (ziekenhuis) moesten ze eerst dweilen en heel wat lakens verschonen. Na een thuisbevalling wordt alles in een wip weer opgeruimd door de kraamzorg. De vk werkte echt supernetjes.
Wat raar! Hier werd het gewoon gevraagd. Mijn blaas bleek dus echt mega vol te zitten en ze vroegen of het me zelf ging lukken om op het toilet te komen. De vpk zei al dat gaat der nooit lukken. Maar ik was mijn aandrang kwijt dus koos zelf voor een katheter.
Jij mag een elke medische ingreep weigeren. Wet WGBO. Zo lang jij wilsbekwaam bent, en zelfs tijdens een bevalling ben je wilsbekwaam, mag jij een elke medische handeling weigeren. Edit: en zelfs bij wilsonbekwame mensen moet je voorzichtig zijn met het opdringen van handelingen. De integriteit vh lichaam is opgenomen in de grondwet en die mag niet zomaar schenden. Zelfs als je denkt dat dit de juiste manier van handelen is. Je moet toestemming hebben en als je geen toestemming van de zorgvrager kunt krijgen, omdat deze niet in staat is om toe te stemmen (coma, of dementerenden bijvoorbeeld) dan wordt een naaste familielid, of een gemachtigde gevraagd om toestemming te geven.
Jaaaaa ik echt exact zo maar dan kunstvoeding en ik wist niet meer hoe laat zijn laatste flesje was, grote paniek !
Goed topic! Wat mij niet was verteld was dat ik mezelf soms niet meer kende, en dat was soms negatief maar meestal verrassend positief. Behalve een kind was er ook een moeder geboren. Begon al tijdens m’n bevalling, als in: heel duidelijk en assertief reageren wat niet echt mijn tweede natuur is (ben helaas vaak een te bescheiden meisje). Als je je even down voelt, zwaar oververmoeid, zere borsten hebt en een baby die veel huilt, de felicitatiekaarten met teksten als “geniet ervan” - wat bijna iedereen schrijft - níet kunt waarderen. Voelde me enorm onbegrepen en alleen want genoot dus helemaal niet. Ja, baby is lief en het is een wonder, maar halloooo wat is het soms zwaar jongens! Een tekst als ‘succes met de korte nachtjes’ was passender geweest. Maar, oke oke, zulke geniet-teksten komen met de beste bedoelingen, en ik kan het nu relativeren hoor maar toen niet altijd. En lesson learned: ik verzin zelf wat persoonlijkers en originelers dan het goedbedoelde “geniet ervan”.
Wat niemand mij voor de bevalling vertelde wad dat ik de gyn, vk, verpleegkundige en kraamverzorgsters ging missen Heel 2019 stond voor mij in het teken van de zwangerschap en moeder worden, ik was het derde trimester medisch geworden en ik ben echt super begeleidt, ik werd ook ingeleid en werd super geholpen en verzorgt tijdens de bevalling en had thuis ook top kraamzorg. Ineens viel alles weg en ik ging ze serieus allemaal missen haha. Zo suf.
Jezelf afvragen of je dit wel gaat kunnen. En dit gevoel bij elk kindje opnieuw hebben. En wat een overwinning als het je ook gewoon lukt!! Zo blij als een kind zijn als je voor het eerst terug in de douche staat. Wat een herboren mens ben je dan! Je de eerste nacht zo hyper bent dat je je zelf verteld ga nu slapen.... en dat lijf zegt neeneeneeneeneenee. Wij blijven wakker. Hoofd antwoord opnieuw... hier heb je morgen spijt van. Lijf de volgende dag sorry hoofd, je had gelijk! Naweeën behoorlijk pittig zijn, en met het kindje erger worden. Een baby heerlijk ruikt. Uren snuffel- en knuffelplezier zonder je ook maar een moment schuldig te voelen (ontplof jij even lekker buitenwereld) Je jouw partner als een heel ander mens ziet! Mijn man toonde opeens een heel andere kant van zichzelf en ik werd helemaal opnieuw verliefd op hem. Je soms jaloers word als anderen te lang met de baby knuffelen. Die is wel van mij hoor!!! Ml En kindjes daarentegen zorgen dan weer voor oooooooh momentjes. De voorstelling van baby aan broertjes en zusjes heel erg spannend en emotioneel is.
Zo kreeg ik een kaart met welkom bij de wereld van alarmklokken zonder instelfunctie! Die "geniet ervan" kwam pas aan de orde toen we wisten waarom ze 18-21 uur per dag gilde en dat onder controle was. Nooit geweten hoe 6 weken geen slaap voelde, dacht t ergste gehad te hebben tijdens de zwangerschap met 2,5 uur per dag totaal opgeteld voor 18 weken...werd ik ff een illusie armer hahaha.
@Zonnestralen wij hebben dezelfde schoonouders! Die van mij denken ook te mogen beslissen wat er met de baby gebeurt en wanneer ze hoe lang langs komen etc. Waar ik van sta te kijken is mijn eigen gedrag, de eerste keren liet ik het een soort van over me heen komen maar ik ben werkelijk veranderd in een tijger, en dan kunnen mijn schoonouders nog op hun kop voor de deur gaan staan.. geen afspraak is niet binnen komen en de baby blijft liggen waar ze ligt totdat ik zeg dat ze haar mogen pakken. Ben er stiekem zelfs trots op, zo niks voor mij maar wat voel ik me er goed bij dat ik ze niet over mijn grenzen laat gaan! En verderrrr: Dat nachtzweten vertelt niemand je van tevoren! Dat het plassen niet zozeer maar het zitten op een toilet alleen al zeer doet met hechtingen. Dat het loslaten en eruit komen van de hechtingen extra zeer kan doen zelfs twee weken na de bevalling! (Of het ligt aan mij en mijn hechtingen zijn gaan ontsteken, daar ben ik nog een beetje bang voor) Dat 1km lopen na de bevalling echt voelt als een marathon! Dat een bevalling/kraamweek/hebben van een baby voor iedereen zo verschillend kan worden ervaren dat je beter niet te veel kunt luisteren naar verhalen van anderen en dat je het beste gewoon geen verwachtingen kunt hebben.
O en nog een hele fijne.. Hoe preuts je normaal ook bent, tijdens de bevalling kan het je geen fluit interesseren wie er allemaal in je doos kijkt en of je wel of niet per ongeluk poept, de schaamte ver voorbij!
Om die reden schrijf ik altijd iets in de trant van “veel geluk met elkaar”. Ik vond er bij de eerste weinig te genieten aan.
Niks gelezen maar dat je je emotioneel echt een wrak kunt voelen terwijl je normaal zo in control bent. Iedereen heeft dus altijd hoge 'sterke' verwachtingen van mij maar soms wil ik gewoon de boel bij elkaar schreeuwen en al ons servies tegen de muur gooien. 1 minuut later wil ik alleen maar met mijn newborn knuffelen. En nu lig ik al heel lang wakker. Ik kan niet slapen. Klaarwakker. Zucht..
Och dat nacht zweten. Herken ik van de vorige keer en merk dat dat nu begint te komen en toe. Het beperkt zich nog tot het erg warm hebben als ik wakker word, maar ik kan me bij mijn oudste nog herinneren dat ik drijfnat van het zweet wakker werd (het stonk niet ofzo, was gewoon nat). Zo'n vies gevoel. Dat begon denk ik een week of 3 na de bevalling. Ik ben 2 wk geleden bevallen dus ik ga het ws nog merken in de komende periode.
Dat hechten voelt alsof ze de boel daar in stukjes aan het snijden zijn. Dat je na de bevalling denkt dat je wel even op kunt springen en hoppa weer alles zelf kunt doen. Wat dus niet gaat en zeker niet met hechtingen. En dat plassen met hechtingen voelt alsof ze of weer aan het hechten zijn of dat iemand er aan het trekken is. Daar kijk ik dus echt niet naar uit, dat hechten. Ik hoop dat dat nu niet hoeft te gebeuren.