Dat schreeuwen, gillen, roepen dat je vriend de baby uit jouw handen moet trekken, is natuurlijk not done en getuigt van weinig niveau. Maar waarom mocht de oma de baby op dag 3 niet even vasthouden? Hier zijn de grootouders telkens de dag van de bevalling op bezoek geweest en stuk voor stuk hebben ze geglunderd met hun eerste (& later tweede) kleinkind in hun handen. Zo mooi om te zien. De baby was tijdens de kraamperiode uiteraard het meeste bij mij (ik gaf ook borstvoeding) maar heb er nooit problemen mee gehad als familie of vrienden de baby even wilden vasthouden. Ik bood dat meestal ook zelf aan. (even mijn handen vrij hebben vond ik ook helemaal niet erg ) Geen aanval ofzo hoor, oprechte vraag. Want ik lees dat soms nog bij anderen, maar begrijp het niet altijd helemaal. Was er misschien niet zo’n goede voorgeschiedenis met je schoonmoeder?
Omdat dat niet goed voelde. En al helemaal niet in combinatie met opeisen. Als mensen op bezoek waren en het voelde goed dan gaf ik hem veel sneller over dan ik zelf verwacht had. Als hun niet waren gaan eisen. Dan hadden ze hem waarschijnlijk nog in hun armen gekregen ook. Dit klinkt als 1 situatie. Maar er ging een tijd al aan vooraf waarin ze dachten dat ze zonder te vragen allemaal beslissingen voor de kleine mochten nemen. Ik was totaal niet assertief en voelde mij compleet overdonderd/ondergesneeuwd door hun. Daarbij vond ik het bevallen heftig en was het de tranendag. Ik had dit alleen bij de oudste. Bij de tweede deed ik dat veel makkelijker. En bij de derde was ik blij dat ik even kon strekken ed. (niet dat hun er toen nog bij betrokken werden)
Ik kan me inderdaad voorstellen dat wanneer het in combinatie is met algemeen ‘opeisend’ gedrag dat dan mama-leeuw even te voorschijn komt. Hier was het bij ons eerste kind ook wel wat zoeken naar de verschillende rollen & verhoudingen: wat hoort bij mama, wat is aan de oma,...? Na verloop van tijd nieuw evenwicht gevonden, waardoor we bij baby nr. 2 allemaal geroutineerd waren & die ‘baby-perikelen’ (in de figuurlijke zin ) zich niet meer stelden.
- dat elke bevalling echt anders kan zijn en een volgende bevalling niet perse makkelijker is. Mijn 3e bevalling was hels. - dat inleiden dmv infuus veroorzaakt dat je vocht binnen krijgt. En dat je als je al ver gevorderd bent in je bevalling je niet altijd goed kan voelen of je moet plassen. Maar ja ik had toch niet gedronken? Nou dat heb ik geweten, toen ik het eindelijk aan kaartte gingen ze mijn blaas legen (katheter) en kwam er een enorme hoeveelheid uit. Direct daarna begonnen de persweeen. Daarvoor had de volle blaas hem tegen gehouden. - dat stolsels verliezen eigenlijk best grappig en prettig voelt. Als een opluchting. Maar niemand had mij bij de 1e verteld dat dat kon dus ik heb me suf gegoogled toen of er niet iets vreselijks mis was gegaan en m’n baarmoeder eruit was gevallen - wat ze wel zeggen maar niet altijd klopt: dat je lichaam genoeg adrenaline na een bevalling heeft om verdovingsloos te hechten... bij nr 2 en 3 hechtingen gehad. Bij 2 zonder verdoving en bij 3 heb ik gevraagd om verdoving en waren ze verbaasd dat ze dat bij nr 2 niet hadden gedaan. - dat morfine misschien niet helpt met alle pijn, maar wel je een heerlijk zweverig en volledig zen gevoel geeft tussen de weeën door. Man wat zou ik graag af en toe zon pompje aan willen zetten thuis om gewoon even te ontspannen
Hmmm , mag ik ook zeggen dat ik nauwelijks ergens last van heb gehad? Lichte buikpijn na de bevalling. Naweeen hoeven dus niet per se verschrikkelijk te zijn! 2 hechtingen voor 2 kleine schaafwondjes omdat ze met armen hoofd naar buiten kwam tegelijk haha! Weinig bloedverlies 3 dagen na bevalling baarmoeder volledig teruggezakt. Na 4 dagen gevraagd of verloskundige de hechtingen eruit wou halen... ze vergat er dus 1 dus die heb ik mijn vriend eruit laten halen zag het niet zitten de verloskundige er weer voor te laten komen en de kraamverzorgster "zag de hechting niet" dus zei dat er geen meer zat (wel dus) Tsja wel enorm veel last gehad van hormonen op een volgensmij niet zo vaak voorkomende manier ; zo'n 5 dagen na de bevalling enorme zin gehad die niet te stoppen was en het dus ook (veilig) gedaan. Was voor vriend geen succes zo'n uitgelubberd zaakje (tsja dat verteld ook niemand je natuurlijk haha) En geloof me , wij zijn niet de eerste die het in de kraamweek al geprobeerd hebben Na zo'n week nogmaals geprobeerd en alles is back to normal Dus ook dat komt goed Ook kan het zo zijn dat een roze of blauwe wolk gewoon écht niet voor jou bestaat. Ik ken zat meiden die zich zo schuldig voelen naar hun kindje toe omdat ze niet dat ultieme geluksgevoel ervaren/omdat je je niet zo op de wolken voelt zitten. Hier ging alles alsof het van vanzelfsprekend was. Natuurlijk zijn we gelukkig ! Maar we hebben niet het gevoel op de wolken te zitten. We hebben het gevoel alsof we dit altijd al hebben gedaan en alsof ons dochtertje er altijd al geweest is. Alles gaat zo goed ! En we voelen ons goed. En zij doet het goed en wat we doen voelt goed. En dat is het belangrijkste denk ik dan Jammer, had (zeker na alles) graag op zo'n wolk gesprongen en had er wellicht teveel op gehoopt Maar we zijn gezegend. Alsof we altijd al papa en mama zijn geweest!
Oh ja! Ik ben ook enorm verdrietig geweest en nog een soort van boos dat ik niet meer zwanger was. had zo graag langer zwanger geweest
Hier na de 2e bevalling geen gemis gevoel gehad van zwanger zijn komt misschien ook dat ik iets over tijd was en zoveel last van mn bekken had, kon mn been niet eens meer optillen/verplaatsen tijdens de bevalling. Bevalling is net alsof het niet geweest is zo snel. Geloof dat ik het bij de eerste wel even gemist heb. Dat getrappel in mn buik.
Het eerste dat bij me op komt is winderigheid... S'nachts nam ik de baby (ze sliep de eerste 4 weken op onze kamer) even mee naar een andere kamer waar ik lekker met haar kon zitten om te voeden. Maar tijdens de borstvoeding kreeg ik ontzettende last van lucht in mijn darmen en moest ik soms aan een stuk door scheetjes laten. En die geur... Heeft iemand ooit een baby van +- 3 weken oud boos naar boven zien kijken onder de borstvoeding? Ik wel
Ik had duidelijk in mijn bevalplan aangegeven dat ik niet 'onnodige' mensen erbij wilde hebben tijdens de bevalling. Dit had ik ook tegen mijn partner gezegd. Uiteindelijk bleek er een groepje stagiaires (die nog geen handelingen mochten verrichten) erbij te hebben gestaan. Waarschijnlijk omdat mijn bevalling een 'interessante' bevalling met knip en vacuüm werd. Op dat moment heb ik dat inderdaad niet meegekregen omdat ik oververmoeid was van het 2 uur op 7 centimeter persweeën weg puffen met een scheve ruggenprik. En mijn partner zat zo samen in mijn bubbel dat hij er op dat moment ook niets van heeft gezegd, hij dacht ook dat het allemaal nodig was en zag mij zo ellendig zijn... Achteraf heb ik daar heel veel last van en voel ik me 'gebruikt' als kijkdoos. "Ach, in deze situatie kunnen ze toch geen weerstand bieden dus kijk maar allemaal even mee, dat doet ze straks toch niets meer/vergeten ze toch". Naar een bevalplan is nooit gevraagd nadat mijn verloskundige (die mijn wensen kende) mij moest overdragen aan de gynaecoloog vanwege meconiumhoudend vruchtwater. Dus... dat waren even mijn frustraties Om hiermee on-topic te blijven: Dat je achteraf wél bewust bent van wat er is gebeurd en je enorm veel spijt kunt hebben dat je geen weerstand hebt kunnen bieden aan bepaalde situaties en handelingen waar je wél wat over te zeggen hebt gehad. Het verhaal van: "Ach, achteraf ben je toch blij en maakt het je allemaal niets meer uit" is echt niet op iedereen van toepassing.
@Hoebie oei ja ik kan me voorstellen dat het ook anders is als je daar van tevoren goed over na hebt gedacht en het zelfs hebt opgenomen in je bevallen. Ik had er niet eens aan gedacht en eerlijk gezegd waren er bij mij ook geen stagiaires bij hoor, ik ben trouwens nu ik er zo over nadenk wel heel blij dat ik geen verpleegkundige aan mijn bed heb gehad die ik ken uit t dorp.. dat had ik namelijk denk ik echt niet leuk gevonden. Maar dan had ik dat denk ik op dat moment ook wel gezegd haha (waarschijnlijk ook op een minder aardige manier ook)
Dat ik het zwanger zijn zo ging missen! Zelfs de ervaring van de bevalling is elke dag een stukje langer geleden en dat is zo heftig op één of andere manier. Zou het het liefst meteen opnieuw doen! de zwangerschap én jawel, ook die bevalling. Zo gek