Ja, dat is bij ons ook zo. Ik vraag altijd aan hem hoe hij het zou vinden als ík dat zou doen en dan antwoord hij altijd dat hij dat niet leuk zou vinden. Nou zeg ik dan "doe het dan zelf ook niet". en dan is hij het er wel mee eens. En sommige opmerkingen hier, over dat het toch geen kind meer is.. nou, dat is hij af en toe wel. En dat is echt heeel vervelend hoor, maar geen reden om hem te verlaten. Gelukkig gaat het nu hij medicatie heeft al een heel stuk beter..
Vreemdgaan is voor mij zoenen met een ander en meer. Dat geeft een onherstelbare scheur in de relatie het vertrouwen zal voorgoed beschadigd zijn. Verder is niks verboden we laten elkaar vrij hebben een paar jaar geleden aparte vakanties gehad omdat hij graag een verre rondreis wilde maken. Ik absoluut niet dus ging hij met een goede vriend. Vriendinnen van mij konden niet begrijpen dat ik dat 'toeliet' maar ik zou nooit zo'n reis maken en gunde hem die ervaring!
Als ik mijn man nooit iets zou "verbieden" zouden we nu 16 gitaren hier hebben staan , een complete geluidstudio, 4 paarden, 6 konijnen, 8 katten, 2 impala's, iedere week een andere auto en nog veeeeeeeel meer. Iedere week wil hij weer iets nieuws, of een nieuw bedrijf beginnen, of naar het buitenland verhuizen enz... Tegenwoordig zeg ik altijd dat als hij het over 2 weken nog steeds wil, hij het kan gaan halen haha. ik hoor hem er dan meestal nooit meer over.
Omg, ja dan moet je idd wel hele duidelijke afspraken maken hahahaha, anders moet je ook nog een ander huis kopen voor de spullen Anyway, ik moet wel even zeggen dat ik wel zoet ben geweest om alle reacties terug te lezen vanaf pagina 7 maar dat ik het wel heel leuk vind om deze discussie en al jullie meningen te lezen
Zo denk ik erdus ook over. Bepaalde zaken heb ik heel vroeg in onze relatie aangegeven en als wij het daar niet over eens zouden geworden zijn had onze relatie geen stand gehouden. Nu al 6 jaar bij elkaar overigens
Hier bestaat het woord 'verboden' niet. We kennen elkaar goed genoeg om te weten wat wel en niet kan. Ik vertrouw hem voor meer dan 100% en weet zeker dat dit ook wederzijds is.
Het gaat hier een paar keer over ADHD-ers. De ene ADHD-er is de andere niet. In onze relatie ben ik degene met dit blije defect(je). toch is het niet zo dat mijn man mij depingne verbiedt. Gelukkig niet zeg. Hij helpt me wel met dingen als ik weer eens het overzocht dreig kwijt te raken. Hoewel hij (op de juiste momenten) ook wel kan zeggen: je bent een grote meid, je komt er wel uit, succes ermee. In onze relatie dus geen verboden. Wel zijn er dingen waarvan we weten dat de ander het niet fijn vindt. Mijn man wil liever niet dan andere mannen (uitgezonderd artsen) mij naakt zien. Persoonlijk vind ik dat niet zo'n punt, maar ik houd daar rekening mee omdat ik hem niet wil kwetsen. Dus kleed ik niet om in gemengde kleedruimtes en ga ik alleen naar gescheiden of geklede sauna's. Ik pas me wat dat betreft met liefde aan hem aan. Maar 'verboden' is het niet. Hij kan me geen boete opleggen ofzo, toch? Mijn man heeft eigenlijk geen dingen die hij zou willen doen waar ik het niet mee eens ben. Z'n ouders hebben hem goed opgevoed
Mijn man heeft ADHD, in behoorlijk heftige mate. Ik verbied hem absoluut niets, laat hem compleet vrij maar help hem wel soms, zeker als het betrekking op de kinderen heeft. Als iemand ADHD heeft oid is en blijft hij volwassen en verantwoordelijk voor zijn beslissingen. Er is toch wel een groot verschil tussen verbieden en grenzen stellen. Terwijl ik hier ook echt lees dat vrouwen hun man iets verbieden en dat vind ik nogal wat. Wij zijn 14,5 jaar samen, ik ken mijn man vanaf mijn 17e en zijn dus samen volwassen geworden. Hij weet hoe ik over dingen denk en andersom. Hier respecteren we elkaar en hoeven we geen grenzen te stellen of dingen te verbieden.
ik wil toch nog even reageren, ik had de mogelijkheid de afgelopen dagen niet.. ik vind het weel erg zwart wit gezegd dat als je een goede relatie heb je elkaar niets hoeft te verbieden.. mijn man en ik hebben een hele goede relatie al 11 jaar lang. en toch zijn er wel dingen waarvan ik heb gezegd dat ik het niet wil hebben.. en dan is het zijn keuze om zich daar aan te houden of niet, maar zoniet dan weet hij dat het over is.. misschien even een uitleg ( ik wilde er niet te veel over kwijt,maar misschien toch even een uitleg) mijn man is manisch-d.epressief. en daardoor is het af en toe echt nodig dat ik zeg dat ik iets echt niet wil of dat iets echt niet kan ect.. door de manie's schat hij het zelf verkeerd in.. dus dan zal ik het moeten aangeven,zeggen,verbieden!
We verbieden elkaar niks. Over vreemdgaan hebben we beu den geen ervaring, dus mocjt eventueel gebeuren ( waar ik eigenlijk nooit over nadenk) zien we dan veel weer hoe we daarop reageren. Ik vertrouw mijn vent volledig. Maar ik kan TS dan wel wel begrjjpen ivm de diagnosiseerde ADHD. Dit brengt miss andere afspraken in de relatie mee
Ik ben met mijn man omdat ik hem leuk vind zoals hij is. Hij doet nog steeds dezelfde soort dingen als toen ik hem net kende. Ik verbied hem dus niks, want wij hebben voor elkaar gekozen met de dingen die we doen en hoe we zijn. Daarom zou ik dus nooooit iemand met adhd of andere stoornissen willen, want dan zou ik me zijn moeder voelen.
En als dat dan pas later aan het licht komt? Of tot ontwikkeling komt? Toen ik mijn man 11 jaar geleden leerde kennen,had zijn manisch depressief zijn zich niet echt geuit,dit is in de afgelopen jaren paas echt naar buiten gekomen. Dus dat zou je bij je man weggaan?
We wisten inderdaad niet dat mijn man ADHD heeft toen we een relatie kregen. En de dingen die hij TOEN deed zou hij van mij allemaal mogen doen, maar hij verzint steeds iets nieuws en ik moet hem af en toe wat afremmen. En het grootste probleem in onze relatie is inderdaad dat ik me af en toe net zijn moeder voel. Dat is ook één van de vragen die worden gesteld bij het onderzoek. Dus ik neem aan dat het een veelvoorkomend probleem is. het punt is: ik voel me er al rot genoeg over dat ik zo af en toe dat moet doen. Mijn zelfbeeld is hierdoor ook veranderd. Ik MOET wel een heel stuk dominanter zijn dan dat ik eigenlijk wil. Dus soms voel ik me een dominante trut. En als hier dan een topic voorbij komt van iemand die ook een man heeft die maar doet wat hij wil zonder aan de grenzen van de ander te denken en alleen zijn eigen impulsen naloopt, roept iedereen dat het belachelijk is dat de ts haar man iets "verbied". Dat maakt het er niet beter op. Er is veel onbegrip nog voor dit soort relaties vind ik. Terwijl het echt geen minderwaardige relaties zijn. Het is namelijk niet zo dat ik hem iedere dag dingen loop te verbieden. Zo 1 keer per maand haalt hij iets in zijn kop dat gewoon écht niet kan en de rest zijn kleine dingetjes..
Ik ben zelf heel erg ziek geworden en depressief, vorig jaar. Gelukkig ben ik weer beter geworden en heeft mijn man mij hier door heen getrokken. Als ik ik niet beter zou worden of labiel zou blijven zou ik niet willen dat mijn man altijd bij me zou blijven, ik vind dat anders dan een lichamelijk iets. Maar goed, dat vind ik, en veel mensen vinden mijn/en mijn mans gedachtegang over deze dingen raar
Ik vind het heel knap dat je dit kan/wil, ik zou het zelf niet kunnen, het lijkt me doodvermoeiend. Respect, voor jou! Ik weet van mezelf dat ik het niet zou kunnen, en ik heb dus iemand waarbij dit niet nodig is, op ieder potje past een dekseltje
Ik zou mijn partner nooit iets verbieden.. Zelfs vreemdgaan niet, als hij dat wil prima, maar mag hij de deur ook uit Er zijn wel eens dingen waar ik niet blij van word, daarom hebben we nu afgesproken dat hij dingen moet overleggen. En dan op de kalender.. Moet zeggen dat dat nog niet super gaat maar dat komt wel Over ziektes ed.. Als mijn man door een ongeluk iets krijgt zal ik tot het einde der tijden bij hem blijven en voor hem zorgen.. Nou heeft hij verder geestelijk niks, maar stel dat het voor mij gewoon echt niet te doen is omdat hij echt rare dingen doet.. Ik weet niet wat ik dan zou doen.. Mijn goede verstand zegt wegwezen.. Mijn hart zegt blijven, ik hou van mijn man zoals hij is incl zijn rare eigenschappen, dat maakt hem zichzelf
Ja en dat vind ik dan idd weer raar.. Want je hebt toch voor Elkaar gekozen in goede en mindere tijden Mijn man zou raar Staan te kijken als ik hierdoor bij hem weg zou gaan.. Ik Hou met heel mij hart van hem,en tja dit dingetje daar leren we mee omgaan,en als dat betekend dat ik hem af en toe moet afremmen of moet zeggen dat iets echt niet kan of dat hun min met bepaalde dingen erg kwetst, so be it.