Ik heb niet alles gelezen maar ik kan me heel goed voorstellen dat dit rauw op je dak komt en pijn doet. Maar ergens vind ik het ook jammer dat er zoveel 'afkeer' te lezen is in je verhaal. Je zegt dat je haar steunt maar ik vraag het me af? Volgens mij sta je niet geheel achter haar keuze (zij heeft tenslotte niet veel spaargeld, wil het alleen doen, heeft geen partner etc.) Het lijkt alsof vooral jij er een ding van maakt wie er als eerst zwanger is.. Dat zou jammer zijn Kun je niet beter open kaart met haar spelen?
He, Ik heb idd open kaart gespeeld en heb haar ook verteld dat ik het vast moeilijk zou hebben moest ze eerder zwanger zijn... ik wil niet perse eerst zwanger zijn, ik ben gewoon bezorgd of het voor haar wel de juiste keuze is en of het op een gezonde manier gebeurd. Ik ben samen met die vriendin oud geworden, we kennen elkaar al ons hele leven, onze ouders waren al bevriend en we zijn dus samen opgegroeid. Ik ken haar vanbinnen en vanbuiten, vandaar ook een beetje de twijfel bij mij of ze er wel klaar voor is en of ze het zal aankunnen. Maar ik denk dat ik gewoon op haar gevoel ga vertrouwen, ze zal zichzelf wel beter kennen dan ik haar ken zeker Ik wil haar zeker ook niet zwart maken, ik zal haar verder gewoon steunen als ze het nodig heeft en voor zover het in mijn mogelijkheden ligt... Misschien zijn we binnenkort wel samen zwanger en is het eens zo leuk voor ons beiden. Dan kunnen onze kinderen ook samen groot worden en bevriend blijven. Ik heb al wat aan het googelen geweest en blijkbaar is het bij die dokter de gewoonte dat er geen psychologische onderzoeken en dergelijke aan vooraf gaan, hij beslist in 1 gesprek of het kan of niet. Blijkbaar is dat niet de normale gang van zaken, maar het zal wel koosjer zijn zeker? We zullen verder wel zien, ik wil haar steunen en als zij ervoor wil gaan is dat prima voor mij. Ik hoop dat het voor haar ook allemaal goed uitdraait, we zien wel wat de toekomst brengt. Onze vriendschap zet ik zeker niet op het spel.