Mijn man werkt voor een bedrijf, waar hij kan groeien. Nu is hij sinds een jaar weer gegroeid in functie, maar moet hierdoor altijd bereikbaar zijn. Vrije dagen kunnen eigenlijk nooit vastgezet worden "want als de grote baas zegt dat iedereen moet komen, dan moet dat". Qua salaris is hij er op vooruit gegaan en elke keer wordt dat als argument gebruikt. "Want ik kan lekker winkelen". Maar ik ben het zat om tijdens sint-viering met de familie, paasontbijt met het gezin of luie zondag samen iedere keer maar gestoord te worden door de telefoon. Vooral omdat het 9 van de 10keer écht niet bbelangrij bleek. Ik ben overigens de hele week nu alleen en als "compensatie" is mijn man een uurtje met onze oudste op pad geweest tijdens lunchpauze. Maar tweede paasdag heeft hij (telefonisch) gewerkt en de rest van de week van 8.00 tot 22.00 uur en vandaag dus nog later. Ben ik nou een zeur en moet ik me zoals mijn man zegt maar gewoon neerleggen bij zijn werk? Ik heb weinig keus, maar baal er wel van.
Nee hoor, ik begrijp je heel goed! Ik baal soms ook wel eens enorm van het werk van mijn man.... hij kan echt nooit vrij nemen en vakanties moet hij maanden van te voren inplannen En als hij dan vrij is, gaat die stomme telefoon ook nog constant. Soms zo vermoeiend! We hadden het kinderfeestje van onze zoon gepland, belt ie vandaag op dat hij toch moet werken. Dus ik zeg dat ik het gewoon door wil laten gaan, met of zonder hem, heb ik het natuurlijk gedaan
Tja, het zou mijn ding niet zijn. Zou hier echt niet gebeuren. Gelukkig heeft mn vriend de baan er niet naar. Maar wat je zegt, veranderen kan niet. Alles kan. En anders accepteren.
Sorry ik vind het sowieso vreemd. 'Hij moet altijd bereikbaar zijn', heeft ie geen recht op een privé leven? Een man/vrouw (met kinderen) heeft daar toch recht op.
Nou, hier zou ik ook niet blij mee zijn. En dan vooral dat er gedaan wordt alsof jij er wél blij mee moet zijn, 'want je kunt zo lekker winkelen'. Hou toch op zeg. Mijn man moet soms ook veel werken, of voor zijn werk weg, maar dan laat hij tenminste wel merken dat hij blij is dat hij dat kan doen en dat hij weet dat het van mij een investering is om alles alleen op te lossen. Als dit voor jou echt onacceptabel is dan zou ik er met je man over praten.
Ik snap je helemaal. Wij hebben hierover samen goed overlegd en besloten dt we niet willen dat mijn man zover doorgroeit dat dit soort dingen aan de orde zijn. Weekend is weekend en vrije tijd is kostbaar. Ik zou geen functie willen waar mijn man zijn telefoon niet na 18.00/19.00 uit kan zetten.
Dit, werk en prive gescheiden houden. Als dit voor jou een belemmering is moet je er over in gesprek gaan.
Vind het gesprek (weer) beginnen zo lastig. Hij wilt graag groeien en heeft het naar zijn zin. Maar ik vind dat het te veel ten koste gaat van ons gezin. Hij doet wel zijn best en legt onder het eten en met kinderen naar bed brengen ze telefoon meestal weg. Maar moet alles dan inhalen zodra dat klaar is. Ik wil hem zijn baan niet ontzeggen , maar merk wel dat ik me er steeds vaker aan erger.
Mja, wij hebben allebei wel werk waarvoor we regelmatig op vrije dagen gebeld worden. Maar wij zijn allebei heel betrokken bij ons werk en we vinden het allebei heel leuk. Als de kinderen lekker in de tuin spelen kan ik best even bellen denk ik dan. Mijn man zit nu ook naast me te werken en misschien doe ik morgenavond nog even wat. Maar voor feestjes en belangrijke gebeurtenissen moet je gewoon echt nee kunnen zeggen vind ik. Dus duidelijk je grens bewaken en er mag ook wel wat tegenover staan. Mijn man werkt heel veel vanuit huis, dus kinderen brengen/halen en doktersbezoeken met kinderen, dat kan hij dan ook lekker doen.
Dat lijkt me ook echt niet leuk en vind je absoluut geen zeur. Bij een goed salaris, hoort vaak hard/veel werken en tot een zekere hoogte zou ik dat accepteren maar t moet niet zo zijn dat je leeft om te werken. Althans, dat is mijn idee. Mijn man is nu ook keihard aan het werken, zit nu ook achter zn laptop nog... maar is wel thuis. Hij heeft ook kans om hogerop te komen en aangezien onze financiele situatie niet al te best is, is het goed om dat met beide handen aan te pakken. Maar weekend/vakantie/vrij blijft heilig. We werken om te leven en als't dan maar met minder moet, dan maar met minder. Vind dat je er best wat van mag zeggen hoor.
Dit inderdaad. Snap dat het gesprek beginnen moeilijk is maar als jij er zo mee zit, moet je toch in gesprek gaan.
Wat voor een werk doe je in godsnaam waarbij je na een uurtje, omdat je gaat eten of kinderen op bed leggen, dat werk in moet halen? Groeien is leuk. Maar de manier waarop jij dit omschrijft, past niet echt bij iemand met een gezin. Ik zou serieus het gesprek aangaan. En dan niet even tussendoor, maar confronteer hem gerust met wat serieuse scenario's : stel dat jij weg zou vallen om wat voor reden dan ook, kan hij dan voor zijn eigen kinderen zorgen?
Niet alleen iemand met kinderen, maar iedereen. Kijk, als je CEO bent van bijvoorbeeld Ahold kan ik me voorstellen dat je meer bereikbaar moet zijn maar voor de rest is het kul. Als voorbeeld: ik ben magneet van twee afdelingen, zit in het MT van een groot bedrijf, stuur meer dan 50 mensen aan, en niemand stoort mij tijdens het paasontbijt hoor! Soms moet ik tijdens vakanties even bellen of mailen naar niet structureel werken. Wat ik veel zorgwerkender vind klinken is dat je man dit normaal lijkt te vinden. Dan wordt het natuurlijk nooit beter.
Wat doet je man in vredesnaam voor werk dat dit nodig is? Kijk mijn vriend (normaal kantoortijden) werkt soms ook s avonds/ s nachts/ in het weekend, en word zo af en toe eens gebeld, maar dit klinkt wel heel extreem. Hier zou ik ook niet blij mee zijn en zeker met hem in gesprek gaan. Werkt ie om te leven of leeft ie om te werken?
Dat eerste vraag ik mij dus ook af. Voor de chef van mijn man geldt dit niet en voor haar baas ( en dan heb je het al over hoofd van een groot Europees bedrijf) ook niet.
Het zou ons leven ook niet zijn. Mijn vriend zou ook kunnen doorgroeien maar zou dan altijd bezig zijn met werk.Ook in het weekend, avond etc. Hij krijgt nu elk weekend/ en avond werkmails met opdrachten van zijn baas. Gelukkig zegt hij dan gelijk dat het zijn leven niet zal zijn, hij gaat ook niet werken maar de partner van het bedrijf is dus altijd bezig. Gezin gaat voor alles hier en weekend is weekend. Een goed gesprek lijkt mij wel op zijn plek.
Dit is dus precies de reden waarom mijn man promotie heeft geweigerd. Hij zou dan 24/7 met een telefoon lopen. Nu is zijn collega de pineut, als hij een weekend weg wilt moet mijn man de telefoon overnemen. Ik vroeg hem destijds hoe hij dat dan ging doen als hij 24/7 bereikbaar moest zijn en naar het werk toe moet kunnen als het nodig blijkt te zijn. Hij had geen passend antwoord op de vraag hoe hij dat dan op het water ging doen. (Hij beoefend bepaalde sporten op het water) nou toen was de lol er in 1 klap af.
Hier is man van baan verandert omdat wij geen leven als gezin meer samen hadden en ik bijna alles alleen deed. Tuurlijk is het belangrijk dat je man het naar zijn zin heeft, maar niet ten koste van het gezinsleven en een ongelukkige vrouw,....dan is de balans zoek. Het is geven en nemen op alle fronten, vind ik.
Een loopbaan en eigen wensen daarin zijn een heel belangrijk onderdeel van een relatie. Laten jullie gezinssituatie het toe dat je man gewoon in een uitvoerende functie blijft? Is dat überhaupt mogelijk in zijn functie (veel beroepen kennen een 'grow or go' concept)? Waar wordt hij gelukkig van? Dit zijn essentiele vragen binnen een relatie, eigenlijk net zo belangrijk als de vraag of je kinderen wilt. Je moet elkaar kunnen steunen en op dezelfde lijn liggen, kijken naar langere termijn, en allebei achter de beslissingen staan. Wij hebben beide ook een baan die niet ophoudt na werktijd, dat hoort erbij in onze branche, en we zijn eraan gewend om een goede schakel te vinden tussen privé en werk. Op mijn werk hebben ze zeker respect voor het gezinsleven, ben nog nooit gebeld om op stel en sprong iets te laten vallen en te gaan werken. Maar als ik dat had toegelaten was het misschien wel zover gekomen. Eigen grenzen bewaken kan alleen je man doen, dat staat eigenlijk los van waar hij werkt.